De vergadering heb ik zelf niet bijgewoond. Gelukkig was de opname al op de site beschikbaar. Dat is werkelijk prima geregeld. Het leuke van zo’n opname is dat je, net als bij TV-uitzending van een voetbalwedstrijd belangrijke momenten nog even in een herhaling kunt afluisteren. Dat is vaak verduidelijkend, maar ook dikwijls onthutsend.
Alvorens de 2 “hete” onderwerpen: Arsenaal en “vernieuwend vergaderen” aan de orde te stellen een paar opmerkingen over de standaard agendapunten: vaststellen agenda en ingekomen stukken. In beide gevallen kwam Keerpunt 2010 met opmerkingen waarop in mijn ogen toch wat vreemd werd gereageerd.
Allereerst hadden Keerpunt 2010 en naar ik meen ook anderen gevraagd om de kermis en markt nog op de agenda te plaatsen. Logisch dan ook dat werd gevraagd hoe dat nu zat. De voorzitter deelde als antwoord mee dat dit onderwerp op de agenda van de besluitvormende vergadering zou komen omdat de betrokken wethouder deze avond om 21.00 weg moest. Het was natuurlijk eleganter geweest om dat aan de verzoekers mee te delen. Het college maakt immers dikwijls genoeg gebruik van de gelegenheid om op het laatste moment nog informatie aan de raadsleden te verstrekken. Helemaal mooi werd het dat aan mevrouw Schuts werd meegedeeld dat zij bij de vaststelling van de agenda voor 28 september opnieuw zou moeten vragen het punt op de agenda te zetten. Vreemde gang van zaken. En dan zal ik maar niet meer opmerken dat de besluitvormende vergadering weer wordt vervuild en de wethouder zich weer in de strijd moet mengen. Dat niet alleen de wethouder maar iedereen om 21:00 uur kon vertrekken was natuurlijk niet te voorzien, maar wel geinig.
Over de wijze waarop informatie over ingekomen stukken werd gegeven heb ik al eerder opmerkingen gemaakt. Kennelijk was dit punt in het presidium aan de orde geweest. Blijkbaar verlopen ook die vergaderingen ietwat chaotisch want er bleken door diverse deelnemers aan die bijeenkomst verschillende opvattingen te zijn over wat was afgesproken. Helemaal bont werd het voor mij toen werd aangevoerd dat het systematisch verstrekken van informatie over de behandeling van ingekomen brieven teveel ambtelijke inzet zou vergen. Als dat waar is – en dat kan ik niet geloven- moet het heel eenvoudig zijn om in een stadhuis een ingekomen stuk spoorloos te laten verdwijnen. Wordt vervolgd.
Dan nu van de huishoudelijke naar de inhoudelijke zaken:
Het Arsenaal.
In de voorbespreking van dit onderwerp was ik positief over het feit dat Jan des Bouvrie een inbreng mocht hebben. Zijn informatie aan het begin, die zonder de plaatjes natuurlijk wat aan kracht inboette bracht niet veel nieuws. Duidelijk was wel dat de zaak ook bij hem nog lang niet is uitgekristalliseerd. Zoals ook enkele raadsleden ook al opmerkten zijn starterswoningen niet uitgesloten, maar wel onwaarschijnlijk. Nou ja, eigenlijk is niets uitgesloten en zijn er in de discussie alleen kanttekeningen geplaatst en ideeën aangedragen.
Het mooiste voorbeeld vond ik de nabrander van VVD-er Bos om ook een conferentiecentrum als optie mee te nemen. Doen we was de logische reactie van de wethouder.
Herhaalde malen wees de wethouder er op dat de raad de kaders moet aangeven. En daarbinnen moet het college dan opereren. Maar wat werd aangedragen mag je wel suggesties noemen over wat wel en niet kan, maar randvoorwaarden of kaders kon je dat echt niet noemen. Kaders voor ruimtelijke ontwikkelingen leg je vast in bestemmingsplannen en aanverwante regelingen en dan ben ik weer bij mijn opmerking dat de raad zich deze ellende zelf op de hals heeft gehaald door nog steeds geen bestemmingsplan voor de hele binnenstad te ontwikkelen. Een bestemmingsplan hoor je vooraf op te stellen en niet achteraf.
Ik vond daarom het gelamenteer over het verloederende Arsenaal en de noodzaak daar nu werkelijk iets aan te doen wat hypocriet. Raad had daar dan zelf wat aan gedaan. Al was het alleen maar door prioriteit te geven aan het bestemmingsplan binnenstad. Nu star vasthouden aan de prioriteitenlijst klinkt wel stoer, maar kan natuurlijk niet. Wat dat betreft had de wethouder groot gelijk. Ook heeft hij gelijk dat regeren vooruitzien is. Ik kan nu wel klagen dat er geen bestemmingsplan is, maar dat is nu eenmaal een feit en Jan des Bouvrie moet wel verder kunnen. Hoe dat volgens mij zou kunnen heb ik vorige keer al aangegeven. Het komt neer op het alsnog opstarten van het bestemmingsplanproces, maar dan tegelijk met alle hoofdrolspelers. Zo tussen neus en lippen door heb ik in de opname gehoord dat er een recent DPO is en dat er ook een woningmarktonderzoek heeft plaatsgevonden. Terecht dat raadsleden dan ook opmerkten dat je dan niet aan iedere ontwikkelaar opnieuw moet vragen dergelijke studies te laten verrichten. Dat is geld verspillen en bovendien moeten ambtenaren –al dan niet ingehuurd- een aantal malen soortgelijke rapporten bestuderen. Aan ambtelijke tijd is kennelijk gebrek.
Enkele opmerkingen tussendoor:
Van Geest merkte terecht op dat J.d.B indertijd het Arsenaal voor een schappelijke prijs heeft gekocht omdat er geen woningen in zouden komen. Wat daarbij moet worden vermeld is dat de gemeente het Arsenaal om dezelfde reden een schappelijke prijs aan het rijk heeft betaald. Daarom was in het koopcontract met het rijk ook een kettingbeding opgenomen. Jacques Leurs wees daar in zijn laatste weblog nog op. Waarom dat kettingbeding niet is doorvertaald in de koopovereenkomst met Jan des Bouvrie is ook voor mij een raadsel.
Op zich is er dan ook echt wel aanleiding om te proberen een financiële bijdrage te vragen als het bestemmingsplan wordt verruimd. Dan moet wel nog worden nagegaan of die opbrengst niet direct weer door het rijk wordt opgeëist. Wat nu al is betaald was een boete voor het niet opnemen van het kettingbeding.
Ook werd als randvoorwaarde genoemd dat het Arsenaal voor het publiek toegankelijk moest zijn want het is een monument. Mij werd niet helemaal duidelijk wat daarmee werd bedoeld. Er zijn in Grave genoeg monumenten die ook niet voor het publiek toegankelijk zijn. De kerken zijn open als er een kerkdienst is en eigenaren van monumentale panden zullen op hun verjaardag best gasten ontvangen en klanten zijn tijdens openingstijden van monumentale winkels natuurlijk ook welkom. Grave heeft indertijd bewust afgezien van aankoop van het Arsenaal voor publieke functies en ook is het niet in beeld geweest als cultureel centrum. Of komt hier weer de oude discussie over het steegje van de Boreel de Mauregnaultstraat naar de Elisabethstraat in beeld?
Een beetje heb ik genoten van de onderhuidse discussie over hetgeen er moest gaan gebeuren.
De raad vond unaniem dat je op basis van dit stuk geen beslissing zou kunnen nemen en verlangde een nieuw stuk, desnoods wat later.
De wethouder zei dat hij niet van plan was met een nieuw stuk te komen. Het college had gesproken en nu is de raad aan bod. Als de raad daarvoor wat meer tijd nodig had, dan moest dat maar.
De voorzitter vond dat er op 28 september een besluit moest worden genomen. De raad moest zijn ideeën maar in amendementen verwerken.
Nu is een lappendeken (ook wel Quilt genoemd) uitstekend om als sprei te dienen, maar als formulering van een raadsbesluit volkomen ongeschikt. Er ontspon zich een discussie, waarin ook Jan des Bouvrie een rol speelde. Helaas is er op de opname niets te horen van zijn inbreng. De voorzitter reageerde nog al terughoudend. Ik ben gemeen genoeg om nu even op te merken dat deze stilte in de opname symbolisch is voor de inbreng van buiten de raad. Natuurlijk kan de publieke tribune niet vrijuit meepraten, maar wat moet je als er geen andere gelegenheid is?
Uiteindelijk was het resultaat dat het Arsenaal niet op de agenda staat van de besluitvormende vergadering. Is Jan des Bouvrie nu terecht boos.?
Alles overziend vind ik dat zowel het college als Jan des Bouvrie niet ontevreden hoeven te zijn over het eindresultaat. De raad heeft bereidheid getoond het bestemmingsplan aan te passen en voor geen enkele suggestie een blokkade opgeworpen De wethouder heeft ook zelf geconstateerd dat hij een aardig idee heeft over wat de raad nu wel en niet wil met het Arsenaal. Er kan dus volop worden doorgewerkt en dat moet dan ook gebeuren.
Vernieuwend Vergaderen
Duidelijk was te merken dat de voorzitter het een aantrekkelijke gedachte vond de vergadering om 21:00 uur af te sluiten en de raad werkte volledig mee.
Net als mij, vorige weblog, was het mevrouw de Zoeten opgevallen dat de notitie letterlijk hetzelfde was als voor de vakantie. Juist zij had gevraagd om die notitie op één punt te veranderen en dat was aanleiding het voorstel uit te stellen. De aanpassing was wel in het vergaderschema verwerkt. Plotseling bleek ook nog dat de winst voor een belangrijk deel was behaald door de ruimte voor de fracties te halveren, hetgeen ik ook al had opgemerkt. Het gegeven dat de raad nu tegenstrijdige besluiten gaat nemen blijft. De enige die nog een poging deed het over de inhoud te hebben was gast Smulders van Trots op Nederland. Maar de rest nam genoegen met de reactie van de voorzitter die neer kwam op “beslis maar wat en dan zien we wel wat er van komt”. Zo cru zei ze het niet, maar dat was wel de boodschap. Het deed mij denken aan het spelletje op kinderpartijtjes: Ezeltje Prik. Een blinddoek voor en dan maar proberen de staart van een ezel op de goed plek te prikken. “Try and error” heet dat in jargon.
Zou ik bijna net als de raad het spreekrecht vergeten. Marcel Grotenhuis deed deze avond nog een vergeefse poging de raad op enkele zaken te wijzen.
Maar zoals Smulders terecht zei: het gaat niet alleen om het model, maar vooral om de uitvoering. Mijn idee is dat het systeem wat men nu invoert slechter is dan het huidige, maar dat het probleem vooral in de uitvoering zit.
maandag 27 september 2010
woensdag 15 september 2010
presentatieavond 14 september 2010
De bedoeling van zo’n avond is dat een onderwerp wordt gepresenteerd. Het is niet de bedoeling dat de raad uitspraken doet in welke zin dan ook. Wel kunnen natuurlijk, wat je noemt, toelichtende vragen worden gesteld. De verleiding toch te discussieren bleek wel groot, zeker bij de behandeling van de presentatie van de Visie Huisvesting Maatschappelijke Voorzieningen. Maar bij dat onderwerp werd aan de raad ook een mening gevraagd. De avond had wel heel sterk het karakter van een reguliere raadsvergadering. De raadsleden zitten in een cirkel, voor een deel zelfs met de rug naar degene die presenteert. Bij de behandeling van de nota “vernieuwend vergaderen” moet daar maar eens aandacht aan worden besteed. Een theateropstelling, waarbij men niet fractiegewijs zit en waar ook andere toehoorders aanwezig zijn kan al voor een andere sfeer zorgen. Probleem is natuurlijk dat de raadzaal zich niet leent voor een andere opstelling.
Een korte reactie op de onderwerpen.
Reorganisatie ambtelijk apparaat.
Het was een goede gedachte van de secretaris om te beginnen met er op te wijzen dat er in het stadhuis een hele hoop goed gaat. We hebben de neiging dat nog al eens te vergeten. Maar als op zoveel terreinen geldt ook hier de 80-20 regel. Om 80% van het gewenste resultaat te bereiken heb je 20% nodig van de energie die nodig is om 100% te bereiken. De resterende 80% energie is nodig om van 80% kwaliteit naar 100% te komen. Voor energie mag je ook geld, aandacht, tijd, weblogs en wat je maar wilt invullen.
Zelf vind ik van een organisatiestructuur het belangrijkst dat degenen die er in werken zich thuis voelen in de organisatie. Dan kan het resultaat optimaal zijn. Het advies van de OR is daarom heel belangrijk.
Parkeernota
Praten over parkeren is een perpetuum mobile. Het was daarom goed dat de hele geschiedenis nog eens op een rij werd gezet. Ook werd duidelijk dat er in een korte tijd een hele hoop moet gebeuren en dat alles aan alles vast zit. De planning is akelig krap en geeft nauwelijks gelegenheid voor uitleg aan het publiek. Besluiten over parkeren werken niet als er niet is gezorgd voor een draagvlak. Positief is dat er een brede klankbordgroep bij de ontwikkeling is betrokken. Daarmee kan een hoop ellende achteraf worden voorkomen.
Visie Huisvesting Maatschappelijke Voorzieningen
Het was inderdaad een herhaling van de presentatie in het najaar van 2009. Het ging dus uitsluitend over onderwijs in brede zin. Er was één verschil. Er werd nu, zij het zeer grof, een indicatie gegeven van de hoeveelheid geld die met de visie is gemoeid. Er werden 3 opties gepresenteerd. Het volledig realiseren van de visie vraagt zo’n € 10 miljoen. Alleen doen wat wettelijk is voorgeschreven kost € 2.2 miljoen, maar dan komt er van de visie niets terecht. Daar tussenin is ook nog wat mogelijk en dat moet € 6.8 miljoen kosten. Daarnaast heeft Visio ook nog plannen en daarvoor is €3.4 miljoen nodig. Dat bedrag moet bij alle drie opties worden opgeteld. De positie van Visio vind ik wel erg vaag. Ze praten blijkbaar wel mee, maar zijn niet geneidgd mee te doen. Een soort gedoogsituatie?
De wethouder probeerde de raad te verleiden al een voorkeur uit te spreken voor één van die drie opties. Dat zou een hoop werk besparen. Hij wil duidelijk opschieten en dat is terecht. Schoorvoetend werd toegegeven dat er het laatste half jaar eigenlijk weinig of niets op dit terrein is gebeurd. De raad trapte er niet in en dus wordt er in een voorbereidende vergadering op teruggekomen. Het vergaderschema dat ik hiervoor gaf leent zich prima voor een dergelijke aanpak.
De positie van de wijkvoorzieningen kwam zijdelings nog aan de orde. VPGrave wees erop dat er eigenlijk al een voorschot op de keuze is genomen. De raad heeft besloten dat de wijkgebonden activiteiten, wat daarvan ook de definitie is, in de wijk blijven en worden ondergebracht bij de brede school. Verkoop van de bestaande wijkgebouwen is nodig om het Multifunctioneel Centrum te financieren. Impliciet heeft de raad daarmee de derde en goedkoopste optie afgewezen. Ik heb dit een dominobesluit genoemd. “Herstel” is mogelijk door als men toch voor optie 3 wil kiezen Esterade en de Westhoek en misschien ook Katrien maar niet te verkopen. Het gemis aan opbrengst moet dan wel bij de kosten van optie 3 worden opgeteld.
Natuurlijk had de raad onder aanvoering van VPGrave gelijk met de opmerking dat je voor een goed besluit ook de opbrengsten mee moet rekenen. Daardoor kunnen de uiteindelijke kosten wat meevallen of zo je wilt tegenvallers wat minder hard aankomen. Naar mijn mening is het, zolang je niet weet waar je de eerste Euro vandaan moet halen niet zo interessant of je er 4,5, of 6 miljoen nodig hebt.
Met al deze onderwerpen wordt de discussie over bezuinigingen wel heel erg dringend. Vooralsnog zijn er alleen maar onderwerpen aan de orde die om meer geld vragen en liefst nog dit jaar!
Ga er maar aan staan Raad!!
Een korte reactie op de onderwerpen.
Reorganisatie ambtelijk apparaat.
Het was een goede gedachte van de secretaris om te beginnen met er op te wijzen dat er in het stadhuis een hele hoop goed gaat. We hebben de neiging dat nog al eens te vergeten. Maar als op zoveel terreinen geldt ook hier de 80-20 regel. Om 80% van het gewenste resultaat te bereiken heb je 20% nodig van de energie die nodig is om 100% te bereiken. De resterende 80% energie is nodig om van 80% kwaliteit naar 100% te komen. Voor energie mag je ook geld, aandacht, tijd, weblogs en wat je maar wilt invullen.
Zelf vind ik van een organisatiestructuur het belangrijkst dat degenen die er in werken zich thuis voelen in de organisatie. Dan kan het resultaat optimaal zijn. Het advies van de OR is daarom heel belangrijk.
Parkeernota
Praten over parkeren is een perpetuum mobile. Het was daarom goed dat de hele geschiedenis nog eens op een rij werd gezet. Ook werd duidelijk dat er in een korte tijd een hele hoop moet gebeuren en dat alles aan alles vast zit. De planning is akelig krap en geeft nauwelijks gelegenheid voor uitleg aan het publiek. Besluiten over parkeren werken niet als er niet is gezorgd voor een draagvlak. Positief is dat er een brede klankbordgroep bij de ontwikkeling is betrokken. Daarmee kan een hoop ellende achteraf worden voorkomen.
Visie Huisvesting Maatschappelijke Voorzieningen
Het was inderdaad een herhaling van de presentatie in het najaar van 2009. Het ging dus uitsluitend over onderwijs in brede zin. Er was één verschil. Er werd nu, zij het zeer grof, een indicatie gegeven van de hoeveelheid geld die met de visie is gemoeid. Er werden 3 opties gepresenteerd. Het volledig realiseren van de visie vraagt zo’n € 10 miljoen. Alleen doen wat wettelijk is voorgeschreven kost € 2.2 miljoen, maar dan komt er van de visie niets terecht. Daar tussenin is ook nog wat mogelijk en dat moet € 6.8 miljoen kosten. Daarnaast heeft Visio ook nog plannen en daarvoor is €3.4 miljoen nodig. Dat bedrag moet bij alle drie opties worden opgeteld. De positie van Visio vind ik wel erg vaag. Ze praten blijkbaar wel mee, maar zijn niet geneidgd mee te doen. Een soort gedoogsituatie?
De wethouder probeerde de raad te verleiden al een voorkeur uit te spreken voor één van die drie opties. Dat zou een hoop werk besparen. Hij wil duidelijk opschieten en dat is terecht. Schoorvoetend werd toegegeven dat er het laatste half jaar eigenlijk weinig of niets op dit terrein is gebeurd. De raad trapte er niet in en dus wordt er in een voorbereidende vergadering op teruggekomen. Het vergaderschema dat ik hiervoor gaf leent zich prima voor een dergelijke aanpak.
De positie van de wijkvoorzieningen kwam zijdelings nog aan de orde. VPGrave wees erop dat er eigenlijk al een voorschot op de keuze is genomen. De raad heeft besloten dat de wijkgebonden activiteiten, wat daarvan ook de definitie is, in de wijk blijven en worden ondergebracht bij de brede school. Verkoop van de bestaande wijkgebouwen is nodig om het Multifunctioneel Centrum te financieren. Impliciet heeft de raad daarmee de derde en goedkoopste optie afgewezen. Ik heb dit een dominobesluit genoemd. “Herstel” is mogelijk door als men toch voor optie 3 wil kiezen Esterade en de Westhoek en misschien ook Katrien maar niet te verkopen. Het gemis aan opbrengst moet dan wel bij de kosten van optie 3 worden opgeteld.
Natuurlijk had de raad onder aanvoering van VPGrave gelijk met de opmerking dat je voor een goed besluit ook de opbrengsten mee moet rekenen. Daardoor kunnen de uiteindelijke kosten wat meevallen of zo je wilt tegenvallers wat minder hard aankomen. Naar mijn mening is het, zolang je niet weet waar je de eerste Euro vandaan moet halen niet zo interessant of je er 4,5, of 6 miljoen nodig hebt.
Met al deze onderwerpen wordt de discussie over bezuinigingen wel heel erg dringend. Vooralsnog zijn er alleen maar onderwerpen aan de orde die om meer geld vragen en liefst nog dit jaar!
Ga er maar aan staan Raad!!
dinsdag 14 september 2010
Erfgoedverordening Grave 2010
De raad moet deze verordening vaststellen omdat per één oktober een nieuwe wet van kracht wordt waardoor de bestaande monumentenverordening vervalt. Op het eerste gezicht een technische aangelegenheid, volgens het voorstel zelfs zonder financiële consequenties. Ook wordt de bij een verordening verplichte publicatie voldoende geacht als communicatie. Na een globale lezing van het redelijk omvangrijke verhaal geloof ik dat er toch wat meer aandacht aan dit stuk moet worden besteed.
Een paar vragen:
Welke beleidsvrijheid heeft de gemeente. Uit het stuk blijkt dat als er geen verordening komt er ook geen gemeentelijke monumenten meer kunnen bestaan. Wat zijn daarvan voor Grave de consequenties? We kennen nu rijksmonumenten, gemeentelijke monumenten, beeldbepalende objecten en er is een beeldkwaliteitplan al enige tijd in voorbereiding. Kunnen gemeentelijke monumenten in deze reeks worden gemist?
De verordening op zich zal geen kosten met zich meebrengen, maar het totale beleid wel. Hoe zit het met subsidies. Is er door het schrappen van gemeentelijke monumenten een bezuiniging mogelijk? Niet dat ik daar voor ben, maar ik vrees dat ik, wanneer ik alle potentiële bezuinigingsmogelijkheden op zich zelf bekijk, voor geen enkele bezuiniging ben. En bezuinigd moet er worden en dus alle mogelijkheden bekeken.
Wat zijn de consequenties voor de eigenaren van panden die onder deze verordening vallen? Andere procedures? Meer bureaucratie? Of meer mogelijkheden? Zeker voor de eigenaren van toekomstige ensembles verandert er wat. Daar wordt de overheidsinvloed groter.
Wat is de relatie met de besluiten die in juli zijn genomen op het gebied van de archeologie.
Alles bijeen vind ik ook dat er wel wat meer voorlichting mag worden gegeven, zeker aan de eigenaren van monumenten en aanverwante panden. Wellicht moet aan de hele WABO extra aandacht worden besteed..
Een paar vragen:
Welke beleidsvrijheid heeft de gemeente. Uit het stuk blijkt dat als er geen verordening komt er ook geen gemeentelijke monumenten meer kunnen bestaan. Wat zijn daarvan voor Grave de consequenties? We kennen nu rijksmonumenten, gemeentelijke monumenten, beeldbepalende objecten en er is een beeldkwaliteitplan al enige tijd in voorbereiding. Kunnen gemeentelijke monumenten in deze reeks worden gemist?
De verordening op zich zal geen kosten met zich meebrengen, maar het totale beleid wel. Hoe zit het met subsidies. Is er door het schrappen van gemeentelijke monumenten een bezuiniging mogelijk? Niet dat ik daar voor ben, maar ik vrees dat ik, wanneer ik alle potentiële bezuinigingsmogelijkheden op zich zelf bekijk, voor geen enkele bezuiniging ben. En bezuinigd moet er worden en dus alle mogelijkheden bekeken.
Wat zijn de consequenties voor de eigenaren van panden die onder deze verordening vallen? Andere procedures? Meer bureaucratie? Of meer mogelijkheden? Zeker voor de eigenaren van toekomstige ensembles verandert er wat. Daar wordt de overheidsinvloed groter.
Wat is de relatie met de besluiten die in juli zijn genomen op het gebied van de archeologie.
Alles bijeen vind ik ook dat er wel wat meer voorlichting mag worden gegeven, zeker aan de eigenaren van monumenten en aanverwante panden. Wellicht moet aan de hele WABO extra aandacht worden besteed..
maandag 13 september 2010
"Vernieuwend vergaderen" deel 2
In de vergadering van 13 juli is een besluit over een eerste versie van deze nota aangehouden omdat een deel van de raad vond dat de tijd tussen voorbereidende en besluitvormende vergadering wel erg lang zou kunnen worden.
Het schema van de raadsvergaderingen zou er als volgt uitzien:
Week 0 presidium;
Week 1 informatieavond eerste cyclus;
Week 3 voorbereidende vergadering eerste cyclus;
Week 3 besluitvormende vergadering vorige cyclus;
Week 6 presidium tweede cyclus;
Week 7 informatieavond tweede cyclus;
Week 9 voorbereidende vergadering tweede cyclus;
Week 9 besluitvormende vergadering eerste cyclus;
Week 12 presidium derde cyclus;
Week 13 informatieavond derde cyclus;
Enz. enz.
Tussen informatieavond en besluit liggen standaard 8 weken en dat is echt veel. De enige mogelijkheid is voorbereidende en besluitvormende bespreking op dezelfde avond te doen. Dat kan in uitzonderingsgevallen, waar het om louter formele zaken gaat wel eens verantwoord zijn.
Ik was benieuwd welke oplossing voor dit dilemma zou worden gevonden en of er verder nog iets over het hele besluitvormingstraject zou worden opgemerkt. Het vergaderschema is slechts een topje van de besluitvormingsijsberg. Met name de plaats van communicatie tijdens het proces kan in Grave wel wat verbetering gebruiken.
Dus eerst de nieuwe notitie maar gedownload. Tot mijn verbazing bleek die gewoon onveranderd. Vervolgens het vergaderschema en ja hoor daar was een verandering te zien. Allereerst natuurlijk dat het schema niet op 1 september 2010 begon, maar op 1 januari 2011. Belangrijker is echter dat in het schema de tijd tussen informatieavond en voorbereidende vergadering van twee weken is teruggebracht naar één en daarmee tegelijk de hele cyclus van zes naar vijf weken. In plaats van 8 weken zit er nu 6 weken tussen informatieavond en besluit.
Mijn verbazing ging over in ergernis toen ik het ontwerp raadsbesluit las. Daarin wordt voorgesteld zowel de notitie als het schema vast te stellen en die zijn met elkaar in strijd. Een op zich makkelijk te herstellen slordigheid, maar in mijn ogen een vreselijk storende. Besluiten moeten zorgvuldig worden geformuleerd, maar daar heb ik het al meer over gehad.
Inhoudelijk vind ik het niet echt een verbetering. 6 weken is heel vaak beter dan 8 en er kunnen nu 2 vergadercycli meer in een jaarprogramma worden opgenomen. Daar staat tegenover dat de tijd die de fracties hebben voor intern overleg wordt gehalveerd. Eigenlijk begint de cyclus met de vergadering van het presidium. In die vergadering wordt immers de agenda vastgesteld en dat gebeurt neem ik aan op basis van de ontwerpvoorstellen. Nu is in het nieuwe schema het tijdsverloop tussen presidiumbijeenkomst en informatieavond 2 weken in plaats van 1 zoals bij het schema van 13 juli. Het hele besluitvormingstraject duurt in het schema van 13 juli 9 weken en in dat van nu 8. Tel uit je winst.
De combinatie van een voorbereidende en een besluitvormende vergadering met eigen agenda vind ik ongelukkig. Er is maar de helft van de tijd beschikbaar in vergelijking met de huidige situatie. De ervaring heeft al geleerd dat het nu al moeite kost de avonden om 22:30 te beëindigen. De verleiding om over een achteraf makkelijk agendapunt maar direct te beslissen zal vaak te groot blijken. De wethouders worden halverwege de bijeenkomst naar huis gestuurd. Of is het toch handig ze ook bij de besluitvormende vergadering toch maar te laten meedoen?
Is er een alternatief? In mijn reactie op de vorige versie van het verhaal heb ik al aangegeven ergens een ander schema te hebben liggen. Dat diende als basis voor het volgende.
Allereerst moet ik wat dieper in de ijsberg doordringen. Een uiteindelijk raadsvoorstel moet alle relevante informatie bevatten die nodig is om een besluit te nemen. Die informatie zal vooral uit ambtelijke kring moeten komen. Ik mag er toch van uitgaan dat ambtelijk apparaat en zeker ook het college in ieder geval alle vragen die zij zelf zouden hebben in het stuk beantwoord zien. Op dit moment is dat wel anders. Dat brengt mij tot de conclusie dat informatieavond en voorbereidende vergadering bij een goede voorbereiding beter met elkaar kunnen worden gecombineerd dan voorbereidende en besluitvormende vergadering. In het verleden is gebleken dat 2 weekenden tussen ontvangen stukken en de vergadering de fracties voldoende ruimte biedt voor intern overleg en eigen informatie. Dat betekent dat er tussen voorbereidende en besluitvormende vergadering 14 dagen ruimte moet zijn. Er is dan na de voorbereidende vergadering een tweetal dagen om eventueel het definitieve raadsvoorstel aan te passen. Bij een goede voorbereiding hoeft in de meeste gevallen niet meer dan 2 weken te verlopen tussen voorbereidende en besluitvormende vergadering. Het doorschuiven van een besluit naar een volgende cyclus kan dan tot de uitzonderingen behoren.
Er hangen aan het opstellen van zo’n schema natuurlijk nog een hoop andere zaken. Om een lang verhaal daarom kort te maken hierbij een proeve van een besluitvormingstraject om in kabinetsformatietermen te spreken.
Week 0 (maandag of dinsdag) presidiumvergadering;
Week 0 (donderdag) openbaar maken stukken op website en toezenden;
Week 1 intern overleg fracties;
Week 2 (dinsdag) voorbereidende vergadering;
Week 2 tot vrijdag aanpassen voorstel, indienen amendementen en moties; raadplegen presidium over eventueel doorschuiven voorstel;
Week 2 (vrijdag) verspreiden aanvullende stukken.
Week 4 besluitvormende vergadering.
De hele cyclus vraagt zo 4 weken. De fracties hebben voor de vergadering telkens een week en 2 weekenden. Als het stramien van iedere zes weken een cyclus wordt aangehouden kunnen de 2 vrije weken worden benut voor presentatieavonden. Dat kunnen presentaties aan de raad zijn van onderwerpen die pas later aan de orde komen, maar ook over onderwerpen die in de eerstvolgende cyclus worden behandeld. Ook publieksavonden kunnen in deze 2 weken worden georganiseerd. Eventueel is daarvoor in week 1 en 3 ook nog wel een mogelijkheid, maar dan hebben de fracties weer minder tijd.
De voorbereiding in ambtelijk apparaat en college moet hier natuurlijk nog worden voorgehangen.
Er is naast het schema nog een hele reeks andere onderwerpen die onderdeel zijn van de organisatie van het besluiten. Bij voorgaande gelegenheden heb ik daar al het een en ander over geschreven. Betrokkenheid van belanghebbenden en belangstellenden is daarbij een belangrijke. Ook de vorm van de beleidsvormende vergadering verdient nog veel aandacht. Ik wees daar ook op in mijn reactie op het voorstel voor het Arsenaal. In plaats van de stoelendans van nu die veel weg heeft van drie commissievergaderingen na elkaar zouden parallelvergaderingen een alternatief kunnen zijn. En dan natuurlijk de vastlegging van de besluiten. Allemaal herhalingen.
Ik moet oppassen dat deze weblog niet gaat lijken op de zomerprogrammering van de televisie. Daarvoor verwijs ik naar voorgaande bijdragen. Het zijn er inmiddels al heelwat en helaas komen sommige zaken meermaals aan de orde. Dat dwingt mij om daar wat orde in te gaan aanbrengen.
Het schema van de raadsvergaderingen zou er als volgt uitzien:
Week 0 presidium;
Week 1 informatieavond eerste cyclus;
Week 3 voorbereidende vergadering eerste cyclus;
Week 3 besluitvormende vergadering vorige cyclus;
Week 6 presidium tweede cyclus;
Week 7 informatieavond tweede cyclus;
Week 9 voorbereidende vergadering tweede cyclus;
Week 9 besluitvormende vergadering eerste cyclus;
Week 12 presidium derde cyclus;
Week 13 informatieavond derde cyclus;
Enz. enz.
Tussen informatieavond en besluit liggen standaard 8 weken en dat is echt veel. De enige mogelijkheid is voorbereidende en besluitvormende bespreking op dezelfde avond te doen. Dat kan in uitzonderingsgevallen, waar het om louter formele zaken gaat wel eens verantwoord zijn.
Ik was benieuwd welke oplossing voor dit dilemma zou worden gevonden en of er verder nog iets over het hele besluitvormingstraject zou worden opgemerkt. Het vergaderschema is slechts een topje van de besluitvormingsijsberg. Met name de plaats van communicatie tijdens het proces kan in Grave wel wat verbetering gebruiken.
Dus eerst de nieuwe notitie maar gedownload. Tot mijn verbazing bleek die gewoon onveranderd. Vervolgens het vergaderschema en ja hoor daar was een verandering te zien. Allereerst natuurlijk dat het schema niet op 1 september 2010 begon, maar op 1 januari 2011. Belangrijker is echter dat in het schema de tijd tussen informatieavond en voorbereidende vergadering van twee weken is teruggebracht naar één en daarmee tegelijk de hele cyclus van zes naar vijf weken. In plaats van 8 weken zit er nu 6 weken tussen informatieavond en besluit.
Mijn verbazing ging over in ergernis toen ik het ontwerp raadsbesluit las. Daarin wordt voorgesteld zowel de notitie als het schema vast te stellen en die zijn met elkaar in strijd. Een op zich makkelijk te herstellen slordigheid, maar in mijn ogen een vreselijk storende. Besluiten moeten zorgvuldig worden geformuleerd, maar daar heb ik het al meer over gehad.
Inhoudelijk vind ik het niet echt een verbetering. 6 weken is heel vaak beter dan 8 en er kunnen nu 2 vergadercycli meer in een jaarprogramma worden opgenomen. Daar staat tegenover dat de tijd die de fracties hebben voor intern overleg wordt gehalveerd. Eigenlijk begint de cyclus met de vergadering van het presidium. In die vergadering wordt immers de agenda vastgesteld en dat gebeurt neem ik aan op basis van de ontwerpvoorstellen. Nu is in het nieuwe schema het tijdsverloop tussen presidiumbijeenkomst en informatieavond 2 weken in plaats van 1 zoals bij het schema van 13 juli. Het hele besluitvormingstraject duurt in het schema van 13 juli 9 weken en in dat van nu 8. Tel uit je winst.
De combinatie van een voorbereidende en een besluitvormende vergadering met eigen agenda vind ik ongelukkig. Er is maar de helft van de tijd beschikbaar in vergelijking met de huidige situatie. De ervaring heeft al geleerd dat het nu al moeite kost de avonden om 22:30 te beëindigen. De verleiding om over een achteraf makkelijk agendapunt maar direct te beslissen zal vaak te groot blijken. De wethouders worden halverwege de bijeenkomst naar huis gestuurd. Of is het toch handig ze ook bij de besluitvormende vergadering toch maar te laten meedoen?
Is er een alternatief? In mijn reactie op de vorige versie van het verhaal heb ik al aangegeven ergens een ander schema te hebben liggen. Dat diende als basis voor het volgende.
Allereerst moet ik wat dieper in de ijsberg doordringen. Een uiteindelijk raadsvoorstel moet alle relevante informatie bevatten die nodig is om een besluit te nemen. Die informatie zal vooral uit ambtelijke kring moeten komen. Ik mag er toch van uitgaan dat ambtelijk apparaat en zeker ook het college in ieder geval alle vragen die zij zelf zouden hebben in het stuk beantwoord zien. Op dit moment is dat wel anders. Dat brengt mij tot de conclusie dat informatieavond en voorbereidende vergadering bij een goede voorbereiding beter met elkaar kunnen worden gecombineerd dan voorbereidende en besluitvormende vergadering. In het verleden is gebleken dat 2 weekenden tussen ontvangen stukken en de vergadering de fracties voldoende ruimte biedt voor intern overleg en eigen informatie. Dat betekent dat er tussen voorbereidende en besluitvormende vergadering 14 dagen ruimte moet zijn. Er is dan na de voorbereidende vergadering een tweetal dagen om eventueel het definitieve raadsvoorstel aan te passen. Bij een goede voorbereiding hoeft in de meeste gevallen niet meer dan 2 weken te verlopen tussen voorbereidende en besluitvormende vergadering. Het doorschuiven van een besluit naar een volgende cyclus kan dan tot de uitzonderingen behoren.
Er hangen aan het opstellen van zo’n schema natuurlijk nog een hoop andere zaken. Om een lang verhaal daarom kort te maken hierbij een proeve van een besluitvormingstraject om in kabinetsformatietermen te spreken.
Week 0 (maandag of dinsdag) presidiumvergadering;
Week 0 (donderdag) openbaar maken stukken op website en toezenden;
Week 1 intern overleg fracties;
Week 2 (dinsdag) voorbereidende vergadering;
Week 2 tot vrijdag aanpassen voorstel, indienen amendementen en moties; raadplegen presidium over eventueel doorschuiven voorstel;
Week 2 (vrijdag) verspreiden aanvullende stukken.
Week 4 besluitvormende vergadering.
De hele cyclus vraagt zo 4 weken. De fracties hebben voor de vergadering telkens een week en 2 weekenden. Als het stramien van iedere zes weken een cyclus wordt aangehouden kunnen de 2 vrije weken worden benut voor presentatieavonden. Dat kunnen presentaties aan de raad zijn van onderwerpen die pas later aan de orde komen, maar ook over onderwerpen die in de eerstvolgende cyclus worden behandeld. Ook publieksavonden kunnen in deze 2 weken worden georganiseerd. Eventueel is daarvoor in week 1 en 3 ook nog wel een mogelijkheid, maar dan hebben de fracties weer minder tijd.
De voorbereiding in ambtelijk apparaat en college moet hier natuurlijk nog worden voorgehangen.
Er is naast het schema nog een hele reeks andere onderwerpen die onderdeel zijn van de organisatie van het besluiten. Bij voorgaande gelegenheden heb ik daar al het een en ander over geschreven. Betrokkenheid van belanghebbenden en belangstellenden is daarbij een belangrijke. Ook de vorm van de beleidsvormende vergadering verdient nog veel aandacht. Ik wees daar ook op in mijn reactie op het voorstel voor het Arsenaal. In plaats van de stoelendans van nu die veel weg heeft van drie commissievergaderingen na elkaar zouden parallelvergaderingen een alternatief kunnen zijn. En dan natuurlijk de vastlegging van de besluiten. Allemaal herhalingen.
Ik moet oppassen dat deze weblog niet gaat lijken op de zomerprogrammering van de televisie. Daarvoor verwijs ik naar voorgaande bijdragen. Het zijn er inmiddels al heelwat en helaas komen sommige zaken meermaals aan de orde. Dat dwingt mij om daar wat orde in te gaan aanbrengen.
besluitvormende vergadering 28 september, besluitenlijsten
De agenda voor deze vergadering is nog niet beschikbaar. Wel is een aantal stukken toegezonden waaronder de besluitenlijsten van de vergaderingen van 1 juni en 13 juli 2010. Ik ben benieuwd of er nog opmerkingen worden gemaakt over de wijze waarop een tegenkandidaat voor de post van Graafse vertegenwoordiger bij de Euregio werd afgeserveerd. Een amendement om deze tegenkandidaat te benoemen werd afgewezen. In feite was hier sprake van een tegenkandidaat en dan zal er eerst moeten worden gekozen alvorens kan worden benoemd. Over personen moet schriftelijk worden gestemd en dat is niet gebeurd. Bij de benoeming van wethouders op 1 juni is evenmin gestemd, maar daar waren ook geen tegenkandidaten. Daar viel dus niets te kiezen en er is niet om een schriftelijke stemming gevraagd waarbij dan andere kandidaten in de arena zouden kunnen worden gebracht. Die waren natuurlijk bij voorbaat kansloos. Begrijpelijk dat de oppositie daar niet aan begon. De twee voorgedragen kandidaten waren daarom automatisch gekozen en konden na onderzoek van de geloofsbrieven worden benoemd. De stemming ging alleen over de vraag of de geloofsbrieven in orde waren en dat was zo. En dan moet je, graag of niet, instemmen met de benoeming.
Waarom ik me hierover zo druk maak? Ik heb al vele malen geconstateerd dat besluiten slecht zijn geformuleerd en gedocumenteerd. Vroeg of laat kun je dan lelijk je neus stoten. Er is al besloten tot een juridische audit. Wanneer komt daarvan het resultaat? (stond ook nog niet op mijn lijstje van onderwerpen)
Waarom ik me hierover zo druk maak? Ik heb al vele malen geconstateerd dat besluiten slecht zijn geformuleerd en gedocumenteerd. Vroeg of laat kun je dan lelijk je neus stoten. Er is al besloten tot een juridische audit. Wanneer komt daarvan het resultaat? (stond ook nog niet op mijn lijstje van onderwerpen)
Het Arsenaal
Aan de Raad wordt gevraagd “een richtinggevende uitspraak” te doen omtrent de verdere uitwerking/ontwikkeling met betrekking tot het pand bekend als ‘Het Arsenaal’. Dat wordt wel tijd. Het pand staat al zo’n 4 jaar leeg en dit is de eerste keer dat er echt over gaat worden gepraat.
Het is de taak van de raad om kaders aan te geven, zoals dat heet. Dat doe je zo maar niet op een achternamiddag. En dat wordt nu wel gevraagd. Op 21 september licht Jan des Bouvrie zijn ideeën voor het complex toe, daarna moet de raad er over van gedachten wisselen en voor 22:30 uur ook nog enkele andere zaken behandelen. Op 28 september moet dan de uitspraak van de raad volgen. Waarom opeens die haast? Ik vrees trouwens dat die uitspraak inhoudelijk niet meer zou kunnen voorstellen dan “het lijkt wel een aardig idee en wij weten ook niets beters”. De randvoorwaarden die in het raadsvoorstel zijn opgenomen behelzen niet meer dan allerlei min of meer wilde ideeën over wat allemaal in dat complex zou kunnen. Opvallend vind ik wel dat geen enkele genoemde activiteit wordt verworpen. Mijn stelling is altijd geweest dat je geen goede idee kunt ontwikkelen als je er niet minstens negen hebt verworpen. Bij kwam wel weer de vraag naar boven waarom het Arsenaal nooit is betrokken bij het zoeken naar ruimten voor allerlei activiteiten die nu in het MFC een plaatsje moeten krijgen
Er is door deze eng op het Arsenaal gerichte benadering helemaal geen rekening gehouden met de consequenties voor andere ontwikkelingen. Dat die er zijn bleek onmiddellijk na de publicatie in de Gelderlander uit de reactie van Huub Linders. Hij vreest voor concurrentie met het project “Hart van Grave” (voortaan noem ik dat maar het HvG). Tijdens de bespreking tussen het toenmalige college en des Bouvrie op 9 december werd van gemeentezijde de ontwikkeling van appartementen nog afgewezen. Daar was onvoldoende vraag naar en de raad zou het wel afwijzen. Op basis waarvan is het inzicht veranderd? Het college noemt 13 stuks een beperkt aantal. Dat is 29% van het aantal dat in het HvG wordt gerealiseerd. Mijn definitie van beperkt is iets anders. Appartementen bouwen wordt langzamer de oplossing voor alle ruimtelijke kwalen en daar moeten we mee oppassen. Dit wil nog niet zeggen dat ik de vrees van Huub zonder meer deel. De behoefte aan appartementen in Grave moet gewoon worden onderzocht om daar een zinnig antwoord op te geven (of heeft iemand een recent onderzoek in een la liggen?). Ook is belangrijk welke afspraken zijn gemaakt in het kader van HvG over andere –mogelijk concurrerende- projecten. Je kunt er overigens donder op zeggen dat ook het verruimen van winkelmogelijkheden van lyfestile e.d. naar meer gewone zaken ook de nodige discussies zal losmaken.
Nu wreekt zich duidelijk het feit dat het gemeentebestuur van Grave het al jaren heeft verrekt –anders kan ik het niet noemen- een nieuw bestemmingsplan voor de binnenstad te ontwikkelen. Dat zou een werkelijk kader hebben geboden waar Jan des Bouvrie en anderen mee aan de slag hadden gekund. Dat bestemmingsplan is ook nodig voor de nieuwe ontwikkeling van het oude Maaszicht. Als het goed gaat zou is het nieuwe eind volgend jaar klaar en zou het oude begin 2012 leeg kunnen komen. Dan moet er een uitvoeringsgereed plan liggen. Ook het HvG moet op tijd in een nieuw bestemmingsplan zijn opgenomen wil de gemeente geen aanzienlijke financiële schade leiden.
Het raadvoorstel bevat ook een communicatieparagraaf. Degenen die mijn verhalen regelmatig lezen zullen begrijpen dat ik die paragraaf met extra aandacht heb bestudeerd. Nou daar was ik gauw mee klaar! Er wordt met Jan des Bouvrie gesproken en hij krijgt het raadvoorstel tijdig. Dat haalt je de koekoek. Voor mij ligt het nogal voor de hand dat hij bij de ontwikkeling is betrokken; sterker nog: hij moet de kar trekken. Bij deze ontwikkeling is wel wat meer aandacht voor communicatie vereist.
Toch is deze paragraaf niet helemaal negatief. Tot mijn vreugde las ik dat de heer des Bouvrie tijdens de raadsvergadering mag reageren op het raadsvoorstel. In de samenvatting van het voorstel staat ook dat hij zijn ideeën wil toelichten. Ik neem aan dat hij zich daarbij niet hoeft te beperken tot de vijf minuten spreekrecht. Dat is een hele verbetering en ik hoop dat in het vervolg ook anderen een werkelijk gesprek met de raad kunnen aangaan. Diezelfde avond komt ook de notitie “Vernieuwend vergaderen” aan de orde. Dan kan het meteen worden geregeld. Ik kom daar in een ander stuk nog op terug.
Met het voorstel zoals het er nu ligt schieten wij en ik denk ook Jan des Bouvrie niets op. Jan des Bouvries gaat verder; er wordt op een gegeven moment een procedure gestart en dan komen de problemen pas echt. Wat dan wel?
Het Arsenaal is geen eenvoudig complex en het gaat om zo’n 20 à 25 procent van de oppervlakte van het centrum. Wel een zaak van betekenis. Alle aandacht moet daarom nu worden gericht op een nieuw bestemmingsplan met alle daarbij behorende toeters en bellen zoals verkeercirculatie, parkeernota beeldkwaliteitplan en wellicht nog meer. De belangrijkste spelers zullen als partners leiding moeten geven aan het ontwikkelen van dat bestemmingsplan. Dat zijn er 4. Natuurlijk allereerst de gemeente, die ook de regie moet voeren. Daarnaast degenen die nu eenmaal de touwtjes van een belangrijk deel van de stad in handen hebben. Dat zijn Jan des Bouvrie, HvG en Mooiland. Zij zullen het eigenlijke werk moeten. Voor een belangrijk deel hebben zij dat natuurlijk al voor hun eigen ontwikkeling gedaan. De gemeente doet het werk voor alle andere inwoners en ondernemers. Daarom is er ook een begeleidingsgroep met ondernemersvereniging(en) en wijkraad nodig. Het opzetten van zo’n projectstructuur vraagt natuurlijk ook tijd, temeer omdat een planning en ook een financiële paragraaf onmisbaar zijn. Er zijn nog wel meer aspecten te bedenken, maar die projectstructuur moet door de partners worden opgesteld en niet door een stuurman aan de wal. Er moet daarom zo snel mogelijk een gesprek komen tussen deze partners met als doen een plan te maken voor de gezamenlijke aanpak.
Kan Jan des Bouvrie daarop wachten? Punt één is natuurlijk dat hij niet gaat wachten, maar meedoen. Bovendien denk ik dat hij op de lange duur er tijd mee wint, omdat mogelijke problemen eerder naar voren zullen komen. Er is al een hele hoop materiaal her en der beschikbaar. Er moet nog voor een samenhang worden gezorgd. De belangrijkste vraagvan des Bouvrie: mag ik appartementen bouwen, kan in een vroeg stadium aan de orde komen zodat hij met de uitwerking niet hoeft te wachten tot de formele vaststelling van het bestemmingsplan. De wet Ruimtelijke Ordening biedt ook andere mogelijkheden te bouwen voordat heyt bestemmingsplan helemaal klaar is.
Het zou goed zijn het hele verhaal over het Arsenaal met randverschijnselen zo vanaf 1995 nog eens door te nemen. Dat levert een hoop leerzame stof op!
Het is de taak van de raad om kaders aan te geven, zoals dat heet. Dat doe je zo maar niet op een achternamiddag. En dat wordt nu wel gevraagd. Op 21 september licht Jan des Bouvrie zijn ideeën voor het complex toe, daarna moet de raad er over van gedachten wisselen en voor 22:30 uur ook nog enkele andere zaken behandelen. Op 28 september moet dan de uitspraak van de raad volgen. Waarom opeens die haast? Ik vrees trouwens dat die uitspraak inhoudelijk niet meer zou kunnen voorstellen dan “het lijkt wel een aardig idee en wij weten ook niets beters”. De randvoorwaarden die in het raadsvoorstel zijn opgenomen behelzen niet meer dan allerlei min of meer wilde ideeën over wat allemaal in dat complex zou kunnen. Opvallend vind ik wel dat geen enkele genoemde activiteit wordt verworpen. Mijn stelling is altijd geweest dat je geen goede idee kunt ontwikkelen als je er niet minstens negen hebt verworpen. Bij kwam wel weer de vraag naar boven waarom het Arsenaal nooit is betrokken bij het zoeken naar ruimten voor allerlei activiteiten die nu in het MFC een plaatsje moeten krijgen
Er is door deze eng op het Arsenaal gerichte benadering helemaal geen rekening gehouden met de consequenties voor andere ontwikkelingen. Dat die er zijn bleek onmiddellijk na de publicatie in de Gelderlander uit de reactie van Huub Linders. Hij vreest voor concurrentie met het project “Hart van Grave” (voortaan noem ik dat maar het HvG). Tijdens de bespreking tussen het toenmalige college en des Bouvrie op 9 december werd van gemeentezijde de ontwikkeling van appartementen nog afgewezen. Daar was onvoldoende vraag naar en de raad zou het wel afwijzen. Op basis waarvan is het inzicht veranderd? Het college noemt 13 stuks een beperkt aantal. Dat is 29% van het aantal dat in het HvG wordt gerealiseerd. Mijn definitie van beperkt is iets anders. Appartementen bouwen wordt langzamer de oplossing voor alle ruimtelijke kwalen en daar moeten we mee oppassen. Dit wil nog niet zeggen dat ik de vrees van Huub zonder meer deel. De behoefte aan appartementen in Grave moet gewoon worden onderzocht om daar een zinnig antwoord op te geven (of heeft iemand een recent onderzoek in een la liggen?). Ook is belangrijk welke afspraken zijn gemaakt in het kader van HvG over andere –mogelijk concurrerende- projecten. Je kunt er overigens donder op zeggen dat ook het verruimen van winkelmogelijkheden van lyfestile e.d. naar meer gewone zaken ook de nodige discussies zal losmaken.
Nu wreekt zich duidelijk het feit dat het gemeentebestuur van Grave het al jaren heeft verrekt –anders kan ik het niet noemen- een nieuw bestemmingsplan voor de binnenstad te ontwikkelen. Dat zou een werkelijk kader hebben geboden waar Jan des Bouvrie en anderen mee aan de slag hadden gekund. Dat bestemmingsplan is ook nodig voor de nieuwe ontwikkeling van het oude Maaszicht. Als het goed gaat zou is het nieuwe eind volgend jaar klaar en zou het oude begin 2012 leeg kunnen komen. Dan moet er een uitvoeringsgereed plan liggen. Ook het HvG moet op tijd in een nieuw bestemmingsplan zijn opgenomen wil de gemeente geen aanzienlijke financiële schade leiden.
Het raadvoorstel bevat ook een communicatieparagraaf. Degenen die mijn verhalen regelmatig lezen zullen begrijpen dat ik die paragraaf met extra aandacht heb bestudeerd. Nou daar was ik gauw mee klaar! Er wordt met Jan des Bouvrie gesproken en hij krijgt het raadvoorstel tijdig. Dat haalt je de koekoek. Voor mij ligt het nogal voor de hand dat hij bij de ontwikkeling is betrokken; sterker nog: hij moet de kar trekken. Bij deze ontwikkeling is wel wat meer aandacht voor communicatie vereist.
Toch is deze paragraaf niet helemaal negatief. Tot mijn vreugde las ik dat de heer des Bouvrie tijdens de raadsvergadering mag reageren op het raadsvoorstel. In de samenvatting van het voorstel staat ook dat hij zijn ideeën wil toelichten. Ik neem aan dat hij zich daarbij niet hoeft te beperken tot de vijf minuten spreekrecht. Dat is een hele verbetering en ik hoop dat in het vervolg ook anderen een werkelijk gesprek met de raad kunnen aangaan. Diezelfde avond komt ook de notitie “Vernieuwend vergaderen” aan de orde. Dan kan het meteen worden geregeld. Ik kom daar in een ander stuk nog op terug.
Met het voorstel zoals het er nu ligt schieten wij en ik denk ook Jan des Bouvrie niets op. Jan des Bouvries gaat verder; er wordt op een gegeven moment een procedure gestart en dan komen de problemen pas echt. Wat dan wel?
Het Arsenaal is geen eenvoudig complex en het gaat om zo’n 20 à 25 procent van de oppervlakte van het centrum. Wel een zaak van betekenis. Alle aandacht moet daarom nu worden gericht op een nieuw bestemmingsplan met alle daarbij behorende toeters en bellen zoals verkeercirculatie, parkeernota beeldkwaliteitplan en wellicht nog meer. De belangrijkste spelers zullen als partners leiding moeten geven aan het ontwikkelen van dat bestemmingsplan. Dat zijn er 4. Natuurlijk allereerst de gemeente, die ook de regie moet voeren. Daarnaast degenen die nu eenmaal de touwtjes van een belangrijk deel van de stad in handen hebben. Dat zijn Jan des Bouvrie, HvG en Mooiland. Zij zullen het eigenlijke werk moeten. Voor een belangrijk deel hebben zij dat natuurlijk al voor hun eigen ontwikkeling gedaan. De gemeente doet het werk voor alle andere inwoners en ondernemers. Daarom is er ook een begeleidingsgroep met ondernemersvereniging(en) en wijkraad nodig. Het opzetten van zo’n projectstructuur vraagt natuurlijk ook tijd, temeer omdat een planning en ook een financiële paragraaf onmisbaar zijn. Er zijn nog wel meer aspecten te bedenken, maar die projectstructuur moet door de partners worden opgesteld en niet door een stuurman aan de wal. Er moet daarom zo snel mogelijk een gesprek komen tussen deze partners met als doen een plan te maken voor de gezamenlijke aanpak.
Kan Jan des Bouvrie daarop wachten? Punt één is natuurlijk dat hij niet gaat wachten, maar meedoen. Bovendien denk ik dat hij op de lange duur er tijd mee wint, omdat mogelijke problemen eerder naar voren zullen komen. Er is al een hele hoop materiaal her en der beschikbaar. Er moet nog voor een samenhang worden gezorgd. De belangrijkste vraagvan des Bouvrie: mag ik appartementen bouwen, kan in een vroeg stadium aan de orde komen zodat hij met de uitwerking niet hoeft te wachten tot de formele vaststelling van het bestemmingsplan. De wet Ruimtelijke Ordening biedt ook andere mogelijkheden te bouwen voordat heyt bestemmingsplan helemaal klaar is.
Het zou goed zijn het hele verhaal over het Arsenaal met randverschijnselen zo vanaf 1995 nog eens door te nemen. Dat levert een hoop leerzame stof op!
zaterdag 11 september 2010
Presentatgieavond dinsdag 14 september 2010 19:30 uur, stadhuis
Het vergaderseizoen gaat weer beginnen. Op 21 september is een voorbereidende en op 28 september een besluitvormende raadvergadering vastgelegd. De agenda voor 21 september is vrijdag verschenen. Er staan enkele interessante punten op, zoals de bestemming van het Arsenaal en de aangepaste nota “Vernieuwend vergaderen”. Daarnaast komt nog een erfgoedverordening aan de orde. Op Arsenaal en “Vernieuwend vergaderen” kom ik na het weekend nog terug. De erfgoedverordening lijkt op het eerste gezicht een technische aangelegenheid, een andere formulering van het bestaande monumentenbeleid, maar wellicht zit er meer achter. Niet op de agenda staan nog de kermis en de markt. Maar daar zal beslist ook over worden gesproken.
Uit de datering van de stukken leid ik af dat over deze zaken al een week later het besluit moet vallen!
Het is maar een beperkte keuze uit de lijst onderwerpen die ik een paar weken geleden gaf. Overigens is de lijst niet compleet. Zo denkt iedereen te weten dat het VVV in het historisch stadhuis komt en dat de trouwzaal in ere zal worden hersteld, maar een besluit is daar nog niet over genomen. Ook is nog onbekend hoe het er komt uit te zien. Er zal toch ook wel ergens een lift moeten komen.
Volgens de vorige nota “vernieuwend vergaderen” was in het vergaderschema ook een vaste avond voor presentaties ingeruimd. De in het vergaderschema op 14 september opgenomen besluitvormende vergadering is dan ook vervangen door een presentatieavond.
Vreemd genoeg, alhoewel voor Grave gebruikelijk, is die openbare avond niet aangekondigd, maar alleen aan insiders bekend gemaakt. Toch zijn de onderwerpen ook voor de gewone burger interessant. Jacques Leurs noemde in zijn agenda voor raadsleden de onderwerpen “We have a dream” en het parkeerbeleid.
Op de agenda staat inderdaad een presentatie over de Visie Huisvesting Maatschappelijke voorzieningen door een vertegenwoordiging van het bureau Penta Rho. Dat is het bureau dat het rapport dat is opgescheept met de naam “we have a dream” heeft uitgebracht. Ik heb op deze plaats op 15 augustus al geconstateerd dat dit rapport met de datum december 2009 al is gepresenteerd op 20 oktober 2009. Ik vraag me af wat er nu nog door het bureau zou kunnen worden gepresenteerd. Vanuit de gemeente zou misschien al iets te vertellen zijn over de manier waarop dit rapport zou moeten worden uitgewerkt tot een concreet uitvoeringsplan.
Nu is er op dit terrein de laatse weken wel het een en ander aan de hand.
Het interim-bestuur van Quadrant, de stichting die een aantal gemeenschapshuizen beheert heeft de werkzaamheden beëindigd, zonder dat er een nieuw bestuur is benoemd. Op zich een merkwaardige gang van zaken. Normaal dient een interim bestuur of functionarissen om het gat tussen 2 vaste te vullen. Nu is er een interim-coördinator aangesteld die volgens een B&W-besluit voor 2010 nog bijna € 18.000 kost. Nu weten in ieder geval hoe kostbaar en waardevol vrijwilligerswerk is! Het interim-bestuur heeft wel een rapport uitgebracht. Wellicht dat daar de reden is opgenomen waarom men niet is aangebleven totdat de opvolging was geregeld. Het simpele feit dat er het bestuur “een tijdelijk karakter had” (citaat raadsleden-nieuwsbrief) kan toch niet de enige reden zijn? Misschien dat hier in de presentatie iets over wordt verteld.
In de nieuwsbrief stond ook dat wijkraden en buurtverenigingen zijn benaderd om een rol te spelen bij het zoeken naar een nieuw bestuur. Er is daarover door de gemeente een “conceptnota beheer en exploitatie accommodaties” uitgebracht. Mogelijk dat ook die nota een onderwerp is van de presentatie. We zien en horen het dinsdag wel.
Bij de voorbereiding van de parkeernota is een klankbordgroep betrokken. Daarin kan mijn ideeën daarover kwijt. Voordat onderdeel heb ik deze weblog als sluipweg dus niet nodig. Dinsdag zal wel blijken hoever de invloed van de klankbordgroep reikt.
Deze 2 onderwerpen zijn hoe dan ook best een gang naar het stadhuis waard. Dan kunt u ook aanhoren hoe de gemeentesecretaris denkt over de reorganisatie van het ambetlijk apparaat.
Uit de datering van de stukken leid ik af dat over deze zaken al een week later het besluit moet vallen!
Het is maar een beperkte keuze uit de lijst onderwerpen die ik een paar weken geleden gaf. Overigens is de lijst niet compleet. Zo denkt iedereen te weten dat het VVV in het historisch stadhuis komt en dat de trouwzaal in ere zal worden hersteld, maar een besluit is daar nog niet over genomen. Ook is nog onbekend hoe het er komt uit te zien. Er zal toch ook wel ergens een lift moeten komen.
Volgens de vorige nota “vernieuwend vergaderen” was in het vergaderschema ook een vaste avond voor presentaties ingeruimd. De in het vergaderschema op 14 september opgenomen besluitvormende vergadering is dan ook vervangen door een presentatieavond.
Vreemd genoeg, alhoewel voor Grave gebruikelijk, is die openbare avond niet aangekondigd, maar alleen aan insiders bekend gemaakt. Toch zijn de onderwerpen ook voor de gewone burger interessant. Jacques Leurs noemde in zijn agenda voor raadsleden de onderwerpen “We have a dream” en het parkeerbeleid.
Op de agenda staat inderdaad een presentatie over de Visie Huisvesting Maatschappelijke voorzieningen door een vertegenwoordiging van het bureau Penta Rho. Dat is het bureau dat het rapport dat is opgescheept met de naam “we have a dream” heeft uitgebracht. Ik heb op deze plaats op 15 augustus al geconstateerd dat dit rapport met de datum december 2009 al is gepresenteerd op 20 oktober 2009. Ik vraag me af wat er nu nog door het bureau zou kunnen worden gepresenteerd. Vanuit de gemeente zou misschien al iets te vertellen zijn over de manier waarop dit rapport zou moeten worden uitgewerkt tot een concreet uitvoeringsplan.
Nu is er op dit terrein de laatse weken wel het een en ander aan de hand.
Het interim-bestuur van Quadrant, de stichting die een aantal gemeenschapshuizen beheert heeft de werkzaamheden beëindigd, zonder dat er een nieuw bestuur is benoemd. Op zich een merkwaardige gang van zaken. Normaal dient een interim bestuur of functionarissen om het gat tussen 2 vaste te vullen. Nu is er een interim-coördinator aangesteld die volgens een B&W-besluit voor 2010 nog bijna € 18.000 kost. Nu weten in ieder geval hoe kostbaar en waardevol vrijwilligerswerk is! Het interim-bestuur heeft wel een rapport uitgebracht. Wellicht dat daar de reden is opgenomen waarom men niet is aangebleven totdat de opvolging was geregeld. Het simpele feit dat er het bestuur “een tijdelijk karakter had” (citaat raadsleden-nieuwsbrief) kan toch niet de enige reden zijn? Misschien dat hier in de presentatie iets over wordt verteld.
In de nieuwsbrief stond ook dat wijkraden en buurtverenigingen zijn benaderd om een rol te spelen bij het zoeken naar een nieuw bestuur. Er is daarover door de gemeente een “conceptnota beheer en exploitatie accommodaties” uitgebracht. Mogelijk dat ook die nota een onderwerp is van de presentatie. We zien en horen het dinsdag wel.
Bij de voorbereiding van de parkeernota is een klankbordgroep betrokken. Daarin kan mijn ideeën daarover kwijt. Voordat onderdeel heb ik deze weblog als sluipweg dus niet nodig. Dinsdag zal wel blijken hoever de invloed van de klankbordgroep reikt.
Deze 2 onderwerpen zijn hoe dan ook best een gang naar het stadhuis waard. Dan kunt u ook aanhoren hoe de gemeentesecretaris denkt over de reorganisatie van het ambetlijk apparaat.
Abonneren op:
Posts (Atom)
