vrijdag 27 april 2012

Parallellen


Dat de scheepswerf in het besluit van de raad van 13 april geen basis ziet om door te gaan heeft bij velen verbazing gewekt. Bij mij niet. Zie daarvoor mijn commentaar op dat besluit. Van te voren had ik mijn mening ook al aan de raadsleden gestuurd en later bleek mij dat ook vanuit de scheepswerf al een reactie in die zin op het voorstel was gegeven. Ook in de lijn daarvan probeert de bewindvoerder nog de zaak te redden. Ook hij vindt dus dat het besluit van de raad nog wel kan worden verbeterd.
In diezelfde week hebben zich nog enkele voorvallen voorgedaan met aspecten die vergelijkbaar zijn met de besluitvorming over de scheepswerf.

·         Het is duidelijk dat het college zijn voorstel aan de raad niet heeft afgestemd met de werf alvorens het aan de raad voor te leggen. En toch was voor zowel gemeente als werf de bedoeling van het besluit om twee schepen van 135 m te kunnen bouwen om de werf ter plaatse in leven te houden tot een aanpak op lange termijn was geformuleerd die ook kon worden uitgevoerd. Zo was ook de strekking van de motie van 20 december 2010.
·         Het voorstel van het college over de wijze waarop zal worden omgegaan werd door de raad van de agenda afgevoerd. In het voorstel stond dat de wijk- en dorpsraden zouden instemmen met het convenant. En toch lag er een bericht van 3 wijkraden dat zij het convenant niet zouden ondertekenen. Hoe kan dat nou? Twee partijen onderhandelen over een overeenkomst en één van de partijen zegt: ”we zijn het eens” en de ander ontkent dat. Ook hier bleek dat er geen bestuurlijk afsluitend overleg is geweest tussen college en wijk- en dorpsraden. De voorzitter van de wijkraad binnenstad had de wethouder nog nooit gesproken. Inmiddels is dat bij het bezoek van het college waarschijnlijk wel gebeurd.
·         Ook de bespreking van het rapport van de rekenkamer over het Wisseveld werd afgevoerd vanwege gebrek aan voorbereidingstijd. Daarbij kwam naar voren dat er nog steeds geen overeenstemming is over de beëindigingovereenkomst met GBB. Toen de raad op 20 december het besluit nam beweerde de wethouder dat er inhoudelijk overeenstemming was en dat er alleen nog wat punten en komma’s moesten worden gezet. Dat 4 maanden later die “punten en komma’s” er nog steeds niet staan wijst er toch op dat het college niet goed op de hoogte was van de stand van zaken toen de overeenkomst aan de raad werd voorgelegd.

Een besluit, het woord zegt het al, wordt genomen aan het eind van een proces en niet ergens midden in. Een besluit maakt een eind aan de discussie en lokt die niet uit. Dat “einde maken aan de discussie” kan op 2 manieren. Als partijen het eens zijn, maar dan ook volledig, is het eenvoudig. Als partijen het in het geheel of gedeeltelijk niet eens zijn legt het college de zaak met wederzijdse standpunten aan de raad voor en die hakt dan de knopen door. Het fijne van commissievergaderingen is dan dat betrokkenen hun standpunt in die vergadering kunnen toelichten. Na het besluit resteert dan de eventuele bezwarenprocedure. Deze wijze van besturen berust niet op wettelijke voorschriften, maar zorgt er wel voor dat de kloof tussen bestuur en bestuurden zo klein mogelijk is. Het college van Grave stelt zich vaak op het standpunt dat overleg dat niet wettelijk is voorgeschreven ook niet nodig of zelfs niet zinvol is. Dan krijg je een gemeentebestuur dat een hindernis is die moet worden genomen en niet een vertegenwoordiging van ons zelf die regelt en coördineert. De ervaring leert inmiddels ook dat deze wijze van besluiten niet effectief en efficiënt is. Besluiten blijken achteraf helemaal geen besluiten te zijn.

Vergelijkbaar met het bovenstaande is ook het bericht dat het bezoekersmanagement is opgeheven, mede omdat de gemeente zich heeft teruggetrokken uit deze stichting die tot doel had het bezoek aan Grave te bevorderen.
De stichting is opgericht als een samenwerkingsverband van organisaties die bij toerisme en recreatie een rol spelen. De gemeente is er één van. Alle partijen dragen dan ook bij in de kosten. Het argument voor het gemeentebestuur van Grave om zich terug te trekken was dat de gemeente subsidie verstrekte en daarom niet in het stichtingsbestuur zou kunnen zitten. Ik heb al eerder geschreven dat dit volkomen onzin is en dat het college met dit uittreden zich weer terugtrekt uit de samenleving.

De gemeenteraad accepteert blijkbaar deze wijze van besturen waarbij het college of blindelings vertrouwen heeft in het ambtelijk apparaat ofwel zich door het ambtelijk apparaat laat sturen. Daarmee wordt mijn standpunt, dat als je ambtelijke apparaten van gemeenten samenvoegt het voortbestaan van zelfstandige gemeenteraden en colleges zinloos is, versterkt.

donderdag 26 april 2012

Prinses Margriet volgende bedrijf

Het college heeft een nieuwe stap gezet. Het onderstaande trof ik aan in de B&W-besluiten van 17 april: Koers bepalen t.a.v. de Ark Prinses Margriet (wel of niet opnemen in het ontwerpbestemmingsplan)

1. De Ark wordt niet opgenomen in het ontwerp bestemmingsplan Buitengebied wegens strijd met het provinciale beleid (Verordening Ruimte).
2. Er wordt ingestemd met de voorgestelde afweging van de inspraakreactie ingediend namens de appellanten ark Prinses Margriet zoals opgenomen in het voorstel onder “inspraakreactie appellanten Prinses Margriet en voorgestelde afweging” en deze wordt als zodanig opgenomen in de inspraaknota.

Dit is een hoogst merkwaardig besluit. Het college heeft altijd beweert voorstander te zijn van de voorziening die de Margriet kan bieden. Natuurlijk moet men daarbij de bezwaren van de “Appellanten” in acht nemen. Ook heeft het college zich te houden aan raadsbesluiten. En de raad van Grave heeft op 7 september 2009 op voorstel van het college het principebesluit genomen, dat de Margriet wel in het bestemmingsplan buitengebied wordt opgenomen. Één van de argumenten omdat te doen was dat de Margriet nu wel in het provinciaal beleid paste. Een eerdere poging uit 1998 om de ark een plaats in het bestemmingsplan te gunnen strandde juist op het provinciaal beleid. Ook heeft bij het raadsbesluit van 9 september 2009 natuurlijk een afweging plaats gevonden tussen de belangen van de Margriet en die van de “Appellanten”. Die afweging viel in 2009 volgens college en raad uit in het voordeel van de Margriet.

In het voorontwerp voor het bestemmingsplan buitengebied dat ter inzage heeft gelegen is de Margriet conform het raadsbesluit opgenomen. Vanzelfsprekend hebben de “Appellanten” net als veel anderen een zienswijze ingediend. Bij het opstellen van het ontwerpbestemmingsplan dat nu in procedure gaat dient het college rekening te houden met de ingediende zienswijzen. Dat betekent beargumenteerd overnemen of beargumenteerd afwijzen.

Uit de argumentatie van het college blijkt dat men nu weer van mening is dat de ark toch in strijd is met het provinciaal beleid (1) en dat de belangen van de “Appellanten” zwaarder wegen dan van de Margriet en niet te vergeten van de raad van Grave (2). De gemeenteraad was altijd voorstander van deze voorziening omdat het een verrijking zou zijn van het toeristisch aanbod. Het standpunt van de raad is vastgelegd in het besluit van 9 september 2009. Daar mag het college niet zomaar overheen stappen.

Als het college nu vindt dat de Margriet niet moet worden opgenomen zal het daarvoor eerst een voorstel aan de raad moeten doen om een nieuw principebesluit te nemen de Margriet niet op te nemen. In dat voorstel moet ook worden aangetoond dat de Margriet inderdaad niet past in het provinciaal beleid en dat het geen zin heeft zich daartegen te verzetten. Voor zover ik weet heeft dat wel degelijk zin. Er is inderdaad een nieuw beleid, maar in de eerste helft van mei wordt door de provincie bekeken of er door de beleidswijziging geen lopende projecten in de knel komen. Op zijn minst zou op bestuurlijk niveau met de provincie moeten worden overlegd of het raadsbesluit van 9 september 2009 nu inderdaad onuitvoerbaar is.

Vervolgens zal het college aan de raad moeten uitleggen waarom de afweging van belangen nu in het voordeel van de “Appellanten” uitvalt in tegenstelling tot september 2009. Ik ken de zienswijze niet, maar in het verleden hebben de “Appellanten” zich altijd beroepen op de strijdigheid met het provinciaal beleid. Die strijdigheid in ieder geval betwistbaar. (volgens de letterlijke tekst uit de besluitenlijst gaat het nog om “strijd met het provinciaal beleid” en zolang er strijd is, is er nog geen overwinnaar!). Welke andere dan juridische argumenten de “Appellanten” hebben weet ik niet maar ik ben benieuwd waarom ze zwaarder wegen dan die van de gemeenteraad als vertegenwoordiger van de rest van Grave.

Tot slot: het besluit van het college hebben de bewoners van de Margriet van mij vernomen en niet van het college. Dat is bij dit gemeentebestuur niet zo’n vreemde gang van zaken en onderwerp van mijn volgende blog.

zondag 15 april 2012

Scheepswerf voorlopig gered???

Inleiding
Vriend en vijand zijn het er over eens dat de scheepswerf nu niet mag verdwijnen en dus in ieder geval toestemming zou moeten krijgen 2 schepen van 135 m te bouwen. Daarmee zou ruimte ontstaan om voor de werf een structurele oplossing te vinden. Reanimatie met het oog op algehele genezing.

De gemeenteraad heeft gesproken en toch zet met name de scheepswerf vraagtekens bij de gekozen oplossing.

Laten we eerst maar eens naar dit laatste kijken. Dat de gekozen oplossing geen 100% zekerheid biedt is geen nieuws. Er moet nog een procedure worden doorlopen en er moet nog worden gewerkt aan een definitieve oplossing. Wat je ook over het raadsbesluit denkt, en ik denk er heel wat over, het is een stap in de goede richting. Niet zo’n grote stap als mogelijk, maar aan de andere kant mede dank zij het unaniem aangenomen amendement niet zo’n kleine als aan het begin van de vergadering.

Als je moeilijk een keuze kunt maken tussen twee mogelijkheden, moet je altijd kiezen voor de mogelijk die ruimte laat om later naar de andere over te stappen. De gemeente doet dat ook. Grave volledig zelfstandig kan niet lang meer. De keuze is fuseren met buurgemeenten of ambtelijke apparaten samenvoegen. Gekozen is voor het samengaan van de ambtelijke apparaten. Gemeenten samenvoegen kan altijd nog. Zo is het ook bij de scheepswerf. Het raadsbesluit is niet ideaal, maar kan wel als uitgangspunt dienen voor een samenwerking van alle partijen om een toekomst voor de werf uit te stippelen, al of niet in Grave. Hoe kan dat?

De vraag nu.
Die vraag is heel eenvoudig: mag de werf nu twee schepen bouwen met een lengte van 135 m? Meer is er nu eigenlijk niet aan de orde. Het is als bij een reanimatie; in zo’n situatie vraag je je niet af of de crisis niet had kunnen worden voorkomen en of de patiënt nog wel levensvatbaar is. Dat komt later wel.

Het college heeft de raad echter een voorstel voorgelegd dat al een aantal elementen bevatte waarin de toekomst van de werf werd vastgelegd. De pleitbezorger van de werf noemde dat uitstel van executie. Hij bedoelde daarmee dat een nieuwe datum van executie werd vastgesteld: 1 januari 2015 zonder mogelijkheid van overleven. Laten we wel wezen. Nu de scheepswerf redden heeft inderdaad alleen zin als er kans is op en wordt gewerkt aan een overlevingskans voor langere termijn. Nu de raad via het amendement in ieder geval “de bevestiging van het doodvonnis” uit het besluit heeft verwijderd is er in ieder geval de bereidheid van de raad om open met elkaar naar de best mogelijke oplossing voor alle partijen te zoeken. Die oplossing moet wel op redelijke termijn haalbaar zijn; het gaat dus om de best mogelijke en realiseerbare oplossing.

De beschikbare tijd.

De bouw van deze twee schepen duurt 2 jaar en mag van de gemeente in ieder geval uitlopen tot 1 januari 2015. Omdat we er van uitgaan dat de scheepswerf dan hier of elders doorgaat moeten er zo half 2014 nieuwe opdrachten zijn. Met het binnenhalen van opdrachten is zo’n 2 jaar gemoeid. Dat lijkt lang, maar kijk maar eens naar gemeentelijke projecten. Onderhandelen over een opdracht terwijl je geen zekerheid kunt geven is natuurlijk onzinnig.
Ook voor het vinden van een structurele oplossing van de scheepswerf zal tijd nodig zijn. En dan zal een éénmaal gevonden oplossing nog moeten worden uitgevoerd.

Het heeft geen zin nu nog op te merken dat er eigenlijk al lang –en dan systematisch- door scheepswerf en gemeente samen aan een oplossing had moeten gewerkt. Het elkaar wederzijds van nalatigheid beschuldigen is niet productief en schiet niet op.

Structurele aanpak.

De gemeente is bezig met het opstellen van een structuurvisie en wordt daarbij geholpen door DHV. Ik formuleer dit met opzet zo. Het mag niet zijn dat DHV de visie opstelt en de gemeente daarbij helpt. In die structuurvisie worden de diverse wensen van de gemeente (afkomstig uit idops, toekomstvisie en wat dies meer zij) ruimtelijk gerangschikt. Dat is de gelegenheid om ook te bepalen of de scheepswerf nog een plek in Grave kan houden of krijgen en zo niet wat er dan moet gebeuren.
Ik neem daar nu geen voorschot op en beperk me tot het “levensreddende besluit”dat de raad heeft genomen; de reanimatie dus..

De reanimatie zoals de raad heeft vastgesteld
Wat de werf wil, schepen bouwen van 135 m mag van het bestemmingsplan niet. Ook de gemeente moet zich aan het bestemmingsplan houden. De oplossing volgens het boekje is dat het bestemmingsplan wordt gewijzigd. Nu is de gemeente bezig met het bestemmingsplan opnieuw vast te stellen en daar zou die wijziging kunnen zijn meegenomen. Dat is niet gebeurd. Over het hoe en waarom daarvan kom ik nog terug. Maar ook als die wijziging wel was meegenomen had het nog zeker een half jaar geduurd voordat de vergunning gegeven had kunnen worden.
Nu is er een mogelijkheid dat de gemeente niet ingrijpt als de werf de regels van het bestemmingsplan overtreedt door toch 135 m te bouwen terwijl 110 is toegelaten. De gemeente kan dat niet zomaar toelaten, het leidt tot rechtsongelijkheid. De overtreding wordt daarom gedoogd. Ook de rechter accepteert zo’n handelwijze. Er moet dan wel aan voorwaarden zijn voldaan
• Er moet uitzicht zijn op legalisatie. Simpel gezegd als iets vandaag niet mag, maar het is voldoende zeker dat het morgen of volgende week wel mag dan kan vandaag al een oogje worden dichtgeknepen: gedoogd dus. Ook daar is weer een procedure voor dus vandaag zal wel niet helemaal lukken maar niet iedere afwijking wordt geconstateerd.
• Als er sprake is van een groot maatschappelijk belang en als uit de afweging blijkt dat ingrijpen meer kwaad doet dan de overtreding (135 ipv 110), ook dan kan de afwijking worden gedoogd. Maar ook dan moet de afwijking worden gelegaliseerd tenzij die afwijking van tijdelijke aard is.

Omdat van het eerste bolletje nog geen sprake is heeft het college de weg van het tweede bolletje gekozen. Door de bemoeienis van de minister van economische zaken is het grote maatschappelijk belang wel aangetoond en kan de gemeente gedogen. De eerste stap in het voorstel van het college was dan ook op die basis te gedogen tot 1 januari 2015. Die gedoogbeschikking moet nog een procedure doorlopen met het risico van intrekken. Gezien het grote maatschappelijke belang zal dat risico wel meevallen. Het alsnog legaliseren levert meer problemen op. In de oorspronkelijke opzet van het college zou zelfs per 1 januari 2015 weer worden teruggevallen op de huidige ruimte voor de werf. Waarschijnlijk omdat een zonder meer gedogen tot 1 januari 2015 wat lang is heeft het college nog een vervolgstap gepland. De werf moet een formele aanvraag doen voor een vergunning om tijdelijk af te wijken van het bestemmingsplan. Die aanvraag moet aan allerlei voorwaarden voldoen en natuurlijk ook weer een procedure doorlopen. Maar ook op basis van die vergunning is het na 1 januari 2015 voor de scheepswerf afgelopen. Tenzij de raad natuurlijk opnieuw reanimeert.

Hiermee zou de werf voorlopig uit de voeten kunnen en was er tijd om gezamenlijk aan de toekomst van de werf te werken. Het college legde in het ontwerp-besluit die toekomst al vast: “De gemeente Grave zal na afloop van deze termijnen geen nieuwe planologische medewerking verlenen aan het afwijken, dan wel wijzigen van het dan geldende bestemmingsplan”. Omdat naar het inzicht van het college dat bestemmingsplan geen 135 m zou toelaten betekent dit einde scheepswerf. Het is immers niet te verwachten dat de markt weer naar kleinere schepen zal gaan. Terecht dus dat de raad deze bepaling uit het besluit heeft gehaald.

Zoals het besluit nu luidt betekent het dat deze twee schepen mogen worden gebouwd, maar dat daarmee het voor de werf wel is afgelopen in Grave. Logisch dat de vraag rijst of je niet net zo goed nu de stekker eruit kunt trekken.

Ik ben geen jurist maar zwak vind ik dat op deze wijze het “grote maatschappelijke belang” van tijdelijke aard wordt geacht. Ik denk dat kenners van de schepenmarkt daar anders over denken. De gemeente volgt hier weer twee sporen. Aan de ene kant deze gedoogconstructie en aan de andere kant het nu in procedure zijnde bestemmingsplan waarin dezelfde gemeente die 135 m gedoogt vastlegt dat het 110 moet zijn. Die sporen wijken van elkaar af en als je ze alle twee volgt leidt dat tot een spagaat en dat is een pijnlijke zaak. Als troost dient wel het gegeven dat de raad altijd nog anders kan beslissen maar ook dat is onzeker.

Had er iets anders gekund?

Volgens de wethouder kon de gemeente geen andere weg kiezen. Zo stelde hij dat die 135 m niet in het ontwerpbestemmingsplan kon worden opgenomen omdat het om een conserverend bestemmingsplan gaat. Wel zou de raad het bij de vaststelling alsnog kunnen doen. Waar hij die stelling op baseert heb ik niet kunnen vinden. De term “conserverend” of “beheersmatig” bestemmingsplan heb ik in de Wet Ruimtelijke Ordening niet kunnen vinden. Wel is er een mogelijkheid een bestaand bestemmingsplan dat aan alle eisen voldoet volledig ongewijzigd te verlengen. Maar dat is op het huidige zwaar verouderde bestemmingsplan niet van toepassing. Bovendien heeft het college in het ontwerpbestemmingsplan ook enkele zaken verwerkt die in het oude niet voorkomen. Een ander bezwaar van de 135 m pas bij de vaststelling te regelen is dat eventuele tegenstanders van de 135 m ook pas in een later stadium aan bod kunnen en zullen komen. Ik vind dat niet netjes en bovendien werkt het vertraging in de hand.

Door in het ontwerpbestemmingsplan al 135 m op te nemen wordt de gedoogconstructie naar mijn idee een stuk sterker en bovendien is als alles gladjes verloopt de 135 m over een goed half jaar gelegaliseerd en dat is een basis voor de continuïteit van de scheepswerf.

Het tweede argument van de wethouder was dat er geen formele aanvraag voor een bestemmingsplanwijziging ligt. Het gaat in de huidige procedure niet om een bestemmingsplanwijziging maar om een “opnieuw vaststellen”. Dat doet uiteindelijk de raad, maar de raad kan daarvoor van het college een ontwerp gebruiken en in dat ontwerp kan het college zich weer baseren op wat in de samenleving leest en zelfs ambtenaren kunnen goede ideeën aandragen. Er lag dan wel geen formele aanvraag, maar wel een formele opdracht van de raad in de vorm van de motie van 20 december 2011!

De werkelijkheid is natuurlijk dat het college eigenlijk wil dat de werf verdwijnt, desnoods via koude sanering als verplaatsen op korte termijn niet mogelijk is. Dat ligt ook vast in het besluit van het college van 14 december 2010. Daarin staat:

1. Er wordt geen medewerking verleend aan een mogelijke planologische uitbreiding van de Scheepswerf op de huidige locatie aan de Maaskade 28 te Grave;

2. Aan Scheepswerf Grave B.V. wordt meegedeeld, dat het college bereid is de huidige locatie van de Scheepswerf in het nieuwe bestemmingsplan 'Centrum, Grave' op te nemen en conserverend te bestemmen (zonder verdere uitbreidingsmogelijkheden), waarbij rekening wordt gehouden met de verleende bouwvergunning van 1981, de milieuvergunning van 1995 en de uitspraken van de Raad van State van 1985 en 2009;

Dit besluit heeft wel tot enige discussie geleid omdat de raad bepaalt wat er in een bestemmingsplan komt en niet het college. Ik meen dat de scheepswerf ook bezwaar tegen dit besluit heeft gemaakt. Hoe dat alles is afgelopen is mij onbekend

De motie van VPGrave en Keerpunt om alsnog de 135 in het ontwerpbestemmingsplan op te nemen was nog niet zo gek, maar zou wel een hernieuwde procedure betekenen.

Maar door nu 135 op te nemen neem je toch ook een voorschot op de toekomst van de werf hetgeen ik de gemeente in het voorgaande juist verweet? Ja, maar het voorschot is beperkt en is planologisch nauwelijks van betekenis. Het betekent niet dat daarmee de toekomst van de werf in Grave is verzekerd. De werf heeft zelf al een aanvraag ingediend om een constructie in de rivier te mogen bouwen en dat wordt een heel ander verhaal.

Slot
Naar mijn mening had het besluit van de raad sterker kunnen zijn met als enige aanwijzing voor de toekomst dat er naar zou worden gestreefd begin 2015 een voor alle partijen oplossing op lange termijn operationeel te hebben. Het huidige besluit is een weg naar het einde van de werf, zij het dat die weg alsnog kan worden verlaten.
Hopelijk is dit voor de werf een uitdaging het toch te proberen.

donderdag 12 april 2012

De commissievergadering(en) van dinsdag 10 april

De hele sfeer van de avond werd natuurlijk bepaald door de problematiek van de scheepswerf die overigens niet op de agenda stond. Het was ook geen raadsvergadering dus ontbraken raadsleden en zaten er ook niet raadsleden aan de tafel. De vergadering werd niet voorgezeten door de voorzitter van de raad, maar door de voorzitter van de commissie Inwoners en Bestuur.

Dat het geen raadsvergadering was kwam goed uit want de scheepswerfkwestie kon nu wel aan de orde komen via het spreekrecht. In een raadsvergadering mag het dan alleen gaan over onderwerpen die op de agenda staan en dat was bij de scheepswerf niet het geval. In een commissievergadering is vrijheid van onderwerp en dat kwam dus goed uit. Het viel mij op dat het reglement van orde nogal star werd gehanteerd om iedere discussie en zelfs uitwisseling van meningen in de commissie te vermijden. De mededeling van de voorzitter aan het begin dat de scheepswerf op de agenda van 17 april zou komen te staan -waarbij hij zich nog verontschuldigde omdat hij eigenlijk tegen het reglement handelde- was ook om alle discussie en eventuele uitspraken naar volgende week te verschuiven.

Agendapunt 4: algemeen spreekrecht was dan ook het meest interessant. Maar ook hier werd iedere reactie en discussie in de kiem gesmoord. Commissieleden mochten alleen vragenstellen over zaken waarin de inspre(e)k(st)er niet duidelijk was geweest. Vooral Keerpunt 2010 had daar moeite mee en dat beviel de coalitie natuurlijk niet en daarmee dreigde er een politieke discussie naar aanleiding van de scheepswerf maar niet over de scheepswerf. De voorzitter wees dat op zijn eigen wijze te vermijden. Ook ging hij redelijk soepel om met de spreektijd. Ook was het goed dat niet alleen voorstanders van het laten bouwen schepen met een lengte van 135 m aan het woord kwamen. De reacties daarop waren voor mij weer een bewijs dat je meningen over problemen moet laten botsen voordat het formele besluitvormingsproces ingaat.

Echt nieuwe feiten kwamen niet aan de orde. Belangrijk was wel de opmerking van de vertegenwoordiger van de werf dat er snel een beslissing moet komen. Uiteindelijk leidde dat tot een extra raadsvergadering a.s. vrijdag om 19:30 uur. Zo’n bijeenkomst waar uiteindelijk iets moet uitkomen moet wel worden voorbereid. De vergadering is wel op de gemeentelijke site aangekondigd en er is zelfs een verwijzing naar een stuk, maar in dat stuk staat alleen maar dat de vergadering wordt gehouden op verzoek van drie raadsleden en dat de scheepswerf op de agenda staat.

Eerlijkheidshalve moet ik wel stellen dat naar mijn mening een onaantastbare uitspraak ten gunste van de scheepswerf vrijdag niet mogelijk is. Volgens mij kan er niet voor 13 juni absolute zekerheid bestaan in de vorm van een vergunning. De raad kan wel een weg aangeven er voor zorgt de kans dat de vergunning er inderdaad komt zo groot is dat de scheepswerf er mee uit de voeten kan. Het schip zal niet direct de eerste dag al 135 m lang zijn.
Hoe dat afloopt?????????????????

Er was nog een inspreker over de verlichting van de Molenakker (de voorzitter kondigde trots aan dat nu de juiste locatie in de stukken is opgenomen). Hij omschreef nog eens de merkwaardige gang van zaken. Bij de behandeling van het agendapunt werd de toegezegde reactie van het college node gemist, maar de wethouder deelde mede dat het advies positief zou zijn en daarmee was de kou uit de lucht. Inmiddels staat de notitie van het college op de site en daarin wordt dan toch een positief advies gegeven. De kosten worden gedekt door andere verlichtingsklussen uit te stellen. Omdat er niet bij staat welke zaken dat betreft heeft er niemand reden om kwaad te worden. Volgens de nu op de site verschenen agenda van de raad is dit een A-stuk en wordt er dus niet over gesproken. In de commissie is dat advies nog niet gegeven. Afwachten dus

De laatste inspreekster had het over de het convenant met de wijk- en dorpsraden. Ik had in de voorbeschouwing mijn twijfel over de innigheid van de relatie tussen deze organen en de gemeente al uitgesproken. Dat werd door de inspreekster nog eens bevestigd. Ook omdat een aantal vragen van raadsleden over deze zaak nog niet waren beantwoord, hetgeen de wethouder weer niet wist beperkte de discussie zich weer tot het maken van opmerkingen en (opnieuw? Stellen van vragen.) Uiteindelijk leidde dat tot de gebruikelijke en meestal enige uitspraak dat het een B-stuk is. Voor het overige wordt de discussie volgende week wel herhaald.

Een belangrijk deel van de agenda was gewijd aan de (ruimtelijke) structuurvisie voor de gehele gemeente. De commissie zou moeten aangeven of de raad vond dat het bureau op de goede weg was. Een uitgebreide discussie is gepland in juni. Ik vrees dat dit toch wel interessante en belangrijke proces zich geheel aan de gewone burgers zal onttrekken. De commissieleden toonden ook niet erg veel zin nu diep op de materie in te gaan. Een was zo eerlijk te erkennen dat hij er nauwelijks naar had gekeken en er dus niets zinnigs over kon zeggen, hij zou dat ook niet proberen en heeft ook gezwegen. De inleider wist toch een aantal uitspraken te ontlokken. De behandeling is voor mij toch wel aanleiding de structuurvisie eens zorgvuldig door te nemen.

De agenda voor de raadsvergadering staat inmiddels op de site.
Het belangrijkste punt is daarbij naast het wijkradenconvenant de behandeling van het rekenkamerrapport over het Wisseveld. Bij de stukken is ten opzichte van vorige vergadering niets nieuws. Geen reactie van het college en geen voorstel van wie dan ook over wat er nu moet gebeuren.

De motie van Keerpunt 2010 over de Hamstraat staat nu ook op de agenda. Het zou wel praktisch zijn geweest als het college er alvast een reactie op had gegeven. Dat zou de discussie efficiënter, effectiever en waarschijnlijk korter hebben gemaakt.

Dat de commissievergadering werd gehouden op het moment dat de stukken voor de raadvergadering van 17 april al hadden moeten zijn gepubliceerd en dat die agenda pas woensdagmiddag is verschenen verbaasde niemand. Ik zal me er dan ook maar niet meer over opwinden.

maandag 9 april 2012

De scheepswerf volgend bedrijf met aanvulling

De laatste ontwikkelingen over de scheepswerf vragen natuurlijk om commentaar. Dat kan kort zijn.
De raad heeft het college duidelijk opdracht gegeven alles te doen wat mogelijk is om het mogelijk te maken dat de scheepswerf schepen met een lengte van 135 m kan bouwen in afwachting van legalisatie van deze afmeting. Het college heeft in dit geval maar twee mogelijkheden: de opdracht uitvoeren of verdwijnen. De mogelijkheid om de raad mee te delen dat uitvoeren van de opdracht niet mogelijk bestaat niet omdat de formulering van de opdracht zo was dat uitvoeren altijd mogelijk is. Een andere vraag is of “alles wat mogelijk is” voldoende is om het gewenste resultaat te behalen. De vooruitzichten zijn goed. Blijkbaar stemmen rijk en provincie in met deze wijziging maar er moet nog een procedure worden gevolgd en daarvan heeft het resultaat altijd een zekere mate van onzekerheid.

“Alles doen wat mogelijk is” is ook eenvoudig. Er is een ontwerpbestemmingsplan ter inzage gelegd. Het enige dat het college had hoeven doen is in dit ontwerpbestemmingsplan “110” te vervangen door “135”. Een opmerking daarover in de toelichting was wel netjes geweest, maar de 110 m is ook niet toegelicht. Vervolgens had iedereen daar zijn of haar mening over kunnen geven. een maand of vier later zou de raad kunnen oordelen over de ingebrachte zienswijzen en een definitieve uitspraak doen. Dit had gekund en is naar mijn idee ook de enige mogelijkheid. Of dat voor de scheepswerf voldoende zekerheid biedt kan alleen de scheepswerf zelf beoordelen. Dat college en raad dit naar mijn mening al veel eerder hadden kunnen doen is wel juist maar helpt nu niets meer.

De opmerkingen van de wethouder, zoals ze in de krant stonden en blijkbaar ook via de TV zijn verspreid vind ik uitermate raar. Ik wacht eerst maar af wat de raad er van vindt.

Aanvulling

Zojuist zie ik op de site van Keerpunt 2010 dat Jacques Leurs een opiniepeiling houdt over de vraag of de raad moet gaan voor de scheepswerf of voor de Maasboulevard.
Door het college op te dragen het bouwen van 135 m schepen mogelijk te maken heeft de raad, bewust of onbewust, die keuze al gemaakt. De raad gaat voor de scheepswerf. het was weliswaar met de stem van LPG tegen, maar toch een duidelijke uitspraak. Als men de Maasboulevard wil doorzetten, hetgeen volgens mij vanwege de financiën geen realistische keuze zou zijn, moet men nu de scheepswerf wegbestemmen met alle -eveneneens financiële consequenties van dien. In dit geval is geen tweesporenbeleid mogelijk. Het is één spoor met twee treinen die in verschillende richting rijden.

woensdag 4 april 2012

De commissievergaderingen van 10 april

Vorige week sprak ik er mijn teleurstelling over uit dat de stukken voor de vergadering van de commissie Ruimte niet op de gemeentesite stonden. De verklaring bleek al ras. Die vergadering is niet doorgegaan. Er is nu een gecombineerde vergadering op de datum dat de andere commissie vergadert. Dat betekent in de praktijk dat we weer terug zijn bij de voorbereidende vergadering van vroeger, zij het met een andere voorzitter. Waarom deze stap terug? Gebrek aan agendapunten? Nou een keer niet door de klok te worden opgejaagd is ook wel eens aardig en een mooie gelegenheid wat dieper op de zaak in te gaan. Bovendien zijn er punten zat. Er ligt een hele rij onderwerpen waar een principe-uitspraak, of hoe je dat ook wilt noemen, van de raad of eem advies van een commissie heel welkom zou zijn. Allereerst het bestemmingsplan binnenstad. Het college is met de formele procedure gestart. Dat betekent dat de raad er nog maar één keer aan te pas komt: als het formeel moet worden vastgesteld. Overleg met bewoners en ondernemers is er eigenlijk niet geweest. Het college heeft daar een verklaring voor: gebrek aan tijd. Een slechte smoes achteraf. De opeenvolgende colleges en raden hebben het gewoon laten sloffen en daardoor zit het huidige college met de gebakken peren. Ook is het Wisseveld toch wel een bespreking in commissieverband waard. Nu komt het zonder enige zichtbare voorbereiding op 17 april in de formele raadsvergadering. Die vergadering is bedoeld om besluiten te nemen en niet voor het stellen van allerlei vragen die er na het rapport van de rekenkamer nog zijn. Wat wil de raad nu met de scheepswerf en de prinses Margriet om maar een paar andere mogelijke onderwerpen voor bespreking in commissieverband te noemen.
Inmiddels weet ik dat er maandagavond, dus één avond voordat de commissievergadering zou moeten plaatsvinden ook een bijeenkomst voor de raad is geweest. En twee avonden achter elkaar vergaderen is wellicht teveel gevraagd.

Ik ben trouwens benieuwd hoe de vergadering gaat verlopen. Hij is aangekondigd als een gecombineerde vergadering van beide commissies. Strikt genomen mag van iedere fractie één commissielid en een gast deelnemen. Dat zou betekenen dat iedere fractie met vier personen kan deelnemen. De wijze waarop de agenda is opgesteld wijst op deze aanpak. Een andere optie is natuurlijk eerst de punten van de ene commissie te behandelen en dan van de andere. De bemensing kan dan worden gewisseld. Logisch zou dan zijn ook van voorzitters te veranderen. Dan worden het twee afzonderlijke commissievergadering na elkaar. Dan kom je aardig in de buurt van hoe het volgens mij moet. Ik zou ze dan tegelijkertijd (liever een dag na elkaar) in een eigen ruimte laten houden zodat er voor iedere commissie een hele avond (tot 22:30uur!) beschikbaar is. Het bezwaar nu is dat die gecombineerde vergadering pas volgende week wordt gehouden en dan moeten de stukken voor de raadsvergadering al zijn gepubliceerd. Kortom: het is weer een zootje.

En dat terwijl het onderzoek naar de bestuurskracht van onze gemeente het onderwerp van maandagavond was. Vertegenwoordigers van de provincie wilden met in iedere geval de fractievoorzitters praten over de enquête die door de gemeentebestuurders was ingevuld. Nu is het prima dat ook de raadsleden hun mening over dit onderwerp geven. Maar van hen kun je natuurlijk niet verwachten dat zij van zich zelf zullen zeggen dat ze er niets van bakken. Als er iets fout gaat komt het vooral door de omstandigheden en door de omvang van de gemeente waardoor niet voldoende vakbekwame ambtenaren kunnen worden aangesteld. Ik hoop maar dat de provincie zich niet uitsluitend baseert op de mening van het Graafse gemeentebestuur zelf, maar ook te rade gaat bij degenen die worden bestuurd door dit gemeentebestuur. Weet iemand daar meer van zonder dat er van lekkage sprake is?

Ogenschijnlijk staat er wel een belangrijk punt op de agenda: de structuurvisie die moet aangeven hoe de gemeenteraad (en hopelijk ook wij als burgers) de ruimte in onze gemeente willen zien verdeeld. Waar wonen, waar werken, waar recreëren en ga zo maar door. Dat alles natuurlijk gebaseerd op de toekomstvisie die de raad vorig maand heeft vastgesteld in de hoop nu spoedig een eigen burgemeester te krijgen. Ook het bestemmingsplan buitengebied dat binnenkort in procedure komt en het bestemmingsplan binnenstad dat in procedure is moeten in deze structuurvisie passen. Zo liggen er nog wel meer kadernota’s en andere min of meer formele stukken die een rol spelen. Alle reden dus om als raad eens een tussenbalans op te maken. Maar als ik het goed begrijp gaat het deze keer alleen maar om een procedurevoorstel. De planning wordt niet gehaald en dus moeten er zaken in elkaar worden geschoven. Informatie voor en overleg met de burgers zal er dus wel bij inschieten. Wij moeten het doen met onze fantasieën in de Idops. Een leuke start van een proces, maar niet het hele proces.

Dan krijgt de spastische procedure van het burgerinitiatief voor een betere verlichting ergens in Gassel een vervolg. In de vorige vergadering heeft Nel Schuts er al op gewezen dat het niet gaat om de Molenweg, maar om de Molenakker. In de agenda wordt stug volgehouden dat het gaat om de Molenweg. Worden zelfs dit soort opmerkingen uit de oppositie door de coalitie genegeerd? Maar alle gekheid op een stokje. Als ik raadslid was zou ik over zo’n onverschilligheid ontploffen. Overigens wijkt de agenda op de site hier af van de agenda zoals de raadsleden die hebben. In die laatste stond vermeld dat er nog een memo van het college komt. Nu krijgen wij als publiek bij de vergadering die toch niet te zien dus is het niet zo erg dat er meer versies van de agenda in omloop zijn. Nu lieg ik natuurlijk. Het grootste gevaar in de informatietechniek is dat er verschillende versies van een document tegelijkertijd in roulatie zijn.
Nu lees ik in de Graafsche Courant dat er voor de gelukkige bezitters van een Ipad een gratis app beschikbaar is waarmee men toegang heeft tot alle (?) raadsinformatie. Nu kan ik alleen maar hopen, en misschien moet ik er maar voor bidden, dat men via dat app de informatie op de gemeentesite kan benaderen. Anders krijgen we drie versies: de schriftelijke versie, de gemeentesite versie en de Ipad versie. Van kwaad tot erger.

Een belangrijk agendapunt is ook de Beleidsnotitie en convenant wijk- en dorpsbeheer gemeente Grave. Het heeft jaren geduurd voordat er op papier staat hoe gemeentebestuur -en dan met namel het college- en de burgers, vertegenwoordigd door de wijk- en dorpsraden met elkaar omgaan. In het voorstel staat dat deze stukken “in overleg” met deze organen tot stand zijn gekomen. Ik heb begrepen dat er eerder sprake is van “na overleg”. De wijk- en dorpsraden zouden zich uiteindelijk bij dit voorstel hebben neergelegd onder het motto “beter een half ei dan een lege dop”. Natuurlijk is het wel zo dat een wijk- of dorpsraad geen bestuur is maar een overlegorgaan. Het zou daarom heel zinvol zijn om in de commissievergadering ook de mening van de wijk- en dorpsraden te horen.

En dan zijn er nog twee voorstellen betreffende de brandweer. Ik vraag me af waarom de veiligheid, waaronder de brandweer, nog tot de gemeentelijke taken hoort. Alles wordt van bovenaf voorgeschreven en geregeld. De gemeenten hebben niets meer te zeggen maar mogen wel betalen. Daarvoor krijgen zij natuurlijk wel weer geld van het rijk, maar dat is dan geld rondpompen. Als een gemeentebestuur zich nou eens zou kunnen beperken tot zaken waarover men werkelijk iets te zeggen heeft? Misschien komen we dan tot de conclusie dat kleinere gemeenten beter is dan door gemeentelijke herindeling schijnoplossingen te creëren.

De vergadering zal wel weer heel ander verlopen dan ik nu denk.

De commissievergaderingen van 10 april

Vorige week sprak ik er mijn teleurstelling over uit dat de stukken voor de vergadering van de commissie Ruimte niet op de gemeentesite stonden. De verklaring bleek al ras. Die vergadering is niet doorgegaan. Er is nu een gecombineerde vergadering op de datum dat de andere commissie vergadert. Dat betekent in de praktijk dat we weer terug zijn bij de voorbereidende vergadering van vroeger, zij het met een andere voorzitter. Waarom deze stap terug? Gebrek aan agendapunten? Nou een keer niet door de klok te worden opgejaagd is ook wel eens aardig en een mooie gelegenheid wat dieper op de zaak in te gaan. Bovendien zijn er punten zat. Er ligt een hele rij onderwerpen waar een principe-uitspraak, of hoe je dat ook wilt noemen, van de raad of eem advies van een commissie heel welkom zou zijn. Allereerst het bestemmingsplan binnenstad. Het college is met de formele procedure gestart. Dat betekent dat de raad er nog maar één keer aan te pas komt: als het formeel moet worden vastgesteld. Overleg met bewoners en ondernemers is er eigenlijk niet geweest. Het college heeft daar een verklaring voor: gebrek aan tijd. Een slechte smoes achteraf. De opeenvolgende colleges en raden hebben het gewoon laten sloffen en daardoor zit het huidige college met de gebakken peren. Ook is het Wisseveld toch wel een bespreking in commissieverband waard. Nu komt het zonder enige zichtbare voorbereiding op 17 april in de formele raadsvergadering. Die vergadering is bedoeld om besluiten te nemen en niet voor het stellen van allerlei vragen die er na het rapport van de rekenkamer nog zijn. Wat wil de raad nu met de scheepswerf en de prinses Margriet om maar een paar andere mogelijke onderwerpen voor bespreking in commissieverband te noemen.
Inmiddels weet ik dat er maandagavond, dus één avond voordat de commissievergadering zou moeten plaatsvinden ook een bijeenkomst voor de raad is geweest. En twee avonden achter elkaar vergaderen is wellicht teveel gevraagd.

Ik ben trouwens benieuwd hoe de vergadering gaat verlopen. Hij is aangekondigd als een gecombineerde vergadering van beide commissies. Strikt genomen mag van iedere fractie één commissielid en een gast deelnemen. Dat zou betekenen dat iedere fractie met vier personen kan deelnemen. De wijze waarop de agenda is opgesteld wijst op deze aanpak. Een andere optie is natuurlijk eerst de punten van de ene commissie te behandelen en dan van de andere. De bemensing kan dan worden gewisseld. Logisch zou dan zijn ook van voorzitters te veranderen. Dan worden het twee afzonderlijke commissievergadering na elkaar. Dan kom je aardig in de buurt van hoe het volgens mij moet. Ik zou ze dan tegelijkertijd (liever een dag na elkaar) in een eigen ruimte laten houden zodat er voor iedere commissie een hele avond (tot 22:30uur!) beschikbaar is. Het bezwaar nu is dat die gecombineerde vergadering pas volgende week wordt gehouden en dan moeten de stukken voor de raadsvergadering al zijn gepubliceerd. Kortom: het is weer een zootje.

En dat terwijl het onderzoek naar de bestuurskracht van onze gemeente het onderwerp van maandagavond was. Vertegenwoordigers van de provincie wilden met in iedere geval de fractievoorzitters praten over de enquête die door de gemeentebestuurders was ingevuld. Nu is het prima dat ook de raadsleden hun mening over dit onderwerp geven. Maar van hen kun je natuurlijk niet verwachten dat zij van zich zelf zullen zeggen dat ze er niets van bakken. Als er iets fout gaat komt het vooral door de omstandigheden en door de omvang van de gemeente waardoor niet voldoende vakbekwame ambtenaren kunnen worden aangesteld. Ik hoop maar dat de provincie zich niet uitsluitend baseert op de mening van het Graafse gemeentebestuur zelf, maar ook te rade gaat bij degenen die worden bestuurd door dit gemeentebestuur. Weet iemand daar meer van zonder dat er van lekkage sprake is?

Ogenschijnlijk staat er wel een belangrijk punt op de agenda: de structuurvisie die moet aangeven hoe de gemeenteraad (en hopelijk ook wij als burgers) de ruimte in onze gemeente willen zien verdeeld. Waar wonen, waar werken, waar recreëren en ga zo maar door. Dat alles natuurlijk gebaseerd op de toekomstvisie die de raad vorig maand heeft vastgesteld in de hoop nu spoedig een eigen burgemeester te krijgen. Ook het bestemmingsplan buitengebied dat binnenkort in procedure komt en het bestemmingsplan binnenstad dat in procedure is moeten in deze structuurvisie passen. Zo liggen er nog wel meer kadernota’s en andere min of meer formele stukken die een rol spelen. Alle reden dus om als raad eens een tussenbalans op te maken. Maar als ik het goed begrijp gaat het deze keer alleen maar om een procedurevoorstel. De planning wordt niet gehaald en dus moeten er zaken in elkaar worden geschoven. Informatie voor en overleg met de burgers zal er dus wel bij inschieten. Wij moeten het doen met onze fantasieën in de Idops. Een leuke start van een proces, maar niet het hele proces.

Dan krijgt de spastische procedure van het burgerinitiatief voor een betere verlichting ergens in Gassel een vervolg. In de vorige vergadering heeft Nel Schuts er al op gewezen dat het niet gaat om de Molenweg, maar om de Molenakker. In de agenda wordt stug volgehouden dat het gaat om de Molenweg. Worden zelfs dit soort opmerkingen uit de oppositie door de coalitie genegeerd? Maar alle gekheid op een stokje. Als ik raadslid was zou ik over zo’n onverschilligheid ontploffen. Overigens wijkt de agenda op de site hier af van de agenda zoals de raadsleden die hebben. In die laatste stond vermeld dat er nog een memo van het college komt. Nu krijgen wij als publiek bij de vergadering die toch niet te zien dus is het niet zo erg dat er meer versies van de agenda in omloop zijn. Nu lieg ik natuurlijk. Het grootste gevaar in de informatietechniek is dat er verschillende versies van een document tegelijkertijd in roulatie zijn.
Nu lees ik in de Graafsche Courant dat er voor de gelukkige bezitters van een Ipad een gratis app beschikbaar is waarmee men toegang heeft tot alle (?) raadsinformatie. Nu kan ik alleen maar hopen, en misschien moet ik er maar voor bidden, dat men via dat app de informatie op de gemeentesite kan benaderen. Anders krijgen we drie versies: de schriftelijke versie, de gemeentesite versie en de Ipad versie. Van kwaad tot erger.

Een belangrijk agendapunt is ook de Beleidsnotitie en convenant wijk- en dorpsbeheer gemeente Grave. Het heeft jaren geduurd voordat er op papier staat hoe gemeentebestuur -en dan met namel het college- en de burgers, vertegenwoordigd door de wijk- en dorpsraden met elkaar omgaan. In het voorstel staat dat deze stukken “in overleg” met deze organen tot stand zijn gekomen. Ik heb begrepen dat er eerder sprake is van “na overleg”. De wijk- en dorpsraden zouden zich uiteindelijk bij dit voorstel hebben neergelegd onder het motto “beter een half ei dan een lege dop”. Natuurlijk is het wel zo dat een wijk- of dorpsraad geen bestuur is maar een overlegorgaan. Het zou daarom heel zinvol zijn om in de commissievergadering ook de mening van de wijk- en dorpsraden te horen.

En dan zijn er nog twee voorstellen betreffende de brandweer. Ik vraag me af waarom de veiligheid, waaronder de brandweer, nog tot de gemeentelijke taken hoort. Alles wordt van bovenaf voorgeschreven en geregeld. De gemeenten hebben niets meer te zeggen maar mogen wel betalen. Daarvoor krijgen zij natuurlijk wel weer geld van het rijk, maar dat is dan geld rondpompen. Als een gemeentebestuur zich nou eens zou kunnen beperken tot zaken waarover men werkelijk iets te zeggen heeft? Misschien komen we dan tot de conclusie dat kleinere gemeenten beter is dan door gemeentelijke herindeling schijnoplossingen te creëren.

De vergadering zal wel weer heel ander verlopen dan ik nu denk.