2013-26 Commissie Ruimte 5 maart

De agenda’s en stukken voor de komende commissievergaderingen staan sinds enkele dagen op de site. De raad krijgt heel wat te verstouwen, en de enthousiaste volgers dus ook.

Hierbij wat snel commentaar op een aantal aspecten van de agenda. Op andere punten kom ik afzonderlijk terug.

Commissie Ruimte.

2.    Vaststellen agenda

Op de agenda staat een nieuwe term: “Op voorstel van het presidium worden de stukken later verzonden”. De conclusie daarvan ligt voor de hand: de stukken zijn klaar, maar om één of andere reden wil het presidium niet dat ze al openbaar worden. Het gaat om de punten 9 Omgevingsdienst (RUD) en punt 13 Exploitatieovereenkomst en aantal sociale huurwoningen plan Hart van Grave. Dat dit onderwerp agendapunt 13 is zal wel toeval zijn. Waarschijnlijk ging de besloten vergadering afgelopen dinsdag over deze onderwerpen. Dat verklaart het achterhouden van de stukken. Nog steeds vind ik dat stukken niet nagezonden mogen worden tenzij er echt te weinig tijd beschikbaar was. In dit geval is te laat komen veroorzaakt door te laat beginnen. De onderwerpen zijn al heel lang geleden aangesneden.

Het burgerinitiatief Binnenhof staat niet eens op de agenda. De eerste bewoners zullen hun appartement waarschijnlijk betrekken zonder dat ze weten hoe de omgeving er uit gaan zien. Slechte zaak.

3.    Vaststellen afsprakenlijst van 22 januari 2013

Al eerder heb ik opgemerkt dat je aan de verslagen niets hebt. Er staat gewoon niets in. Dit keer ga ik er schriftelijk opmerkingen over maken. Ik sta vermeld als deelnemer aan de vergadering namens LPG. Ik heb slechts één agendapunt meegedaan als gast van LPG met de nadrukkelijke aantekening, ook van LPG-zijde, dat ik niet namens LPG optrad. Van de toch wel van belang zijnde discussie is helemaal niets terug te vinden. Hetzelfde geldt voor alle andere discussies en hetgeen de insprekers hebben ingebracht. Je moet wanneer je als inspreker enige aandacht wil krijgen wel “onwelvoeglijke” taal gebruiken, zo is gebleken.

Burgerinitiatief: “Ondergrondse opslag van afval”

Dit zal wel een A-stuk worden. Blijkens de standaardbrief van de griffier (waarvan de redactie wel wat duidelijker kan) voldoet het initiatief aan de eisen en kan de raad niet anders dan besluiten het in behandeling te nemen en het college gelegenheid geven zijn visie bekend te maken. Tijdig voor de vergadering van 11 juni moet die visie bekend zijn. Dat lijkt me wat snel. Het is niet zo’n simpele zaak.

Burgerinitiatief: “Aanleg parkeervakken aan het Valkruid”

Dit initiatief zou inhoudelijk moeten worden behandeld. In tegenstelling tot een vergelijkbaar initiatief over parkeren aan de Quaylaan is er nu geen visie van het college beschikbaar. Ik heb geen idee wat de raad er nu over kan zeggen. Er is nog wat tijd, want ook dit onderwerp is voor 11 juni geagendeerd, tenminste volgens de brief van de griffier.

Rapport v Rekenkamercommissie over het project Wisseveld enz. enz.

Wie dacht dat er nu duidelijkheid zou komen over het Wisseveld komt bedrogen uit. Het college wil zich er niet aan branden. Om dat vast te stellen is wel bijna een jaar nodig geweest. De eerste verontschuldiging van het college is dat de raad niet direct om een reactie heeft gevraagd. Alsof er voor een zich zelf respecterend college geen aanleiding was om uit zich zelf met een reactie te komen

Vervolgens wordt gesteld dat men er zelf niet bij was geweest. Daarom wordt niet gereageerd op de feiten en omstandigheden van toen. Dat men er zelf niet bij was betrokken vind ik juist een voordeel. Voor een onafhankelijk oordeel is enige afstand juist een voordeel. Overigens was de rekenkamercommissie er zelf ook niet bij. Dat is die commissie nooit. Het is ook nooit een belemmering om een goed onderzoek te doen en een oordeel te geven. Bovendien speelt hier dat het huidige college nog politiek verantwoordelijk is voor de gevolgen van het handelen van voorgangers. Ik had verwacht dat de reactie van het college zo lang uitbleef omdat men zich aan het verdiepen was in de materie. Dat daarbij ook informatie zou worden ingewonnen bij bestuurders, ambtenaren en andere adviseurs die wel rechtstreeks betrokken waren had voor de hand gelegen. De rekenkamer heeft duidelijk aangegeven dat zij dit niet had gedaan. Het had een duidelijke aanvulling op het rapport kunnen zijn.

Vervolgens heeft het college zich gerealiseerd dat met de kennis van nu wordt teruggekeken naar feiten en omstandigheden van toen. Dat is een enorme dooddoener want zo is het altijd als je naar het verleden kijkt. Je moet daarom bij een beoordeling ook altijd de vraag stellen of de kennis van toen inderdaad minder was dan de kennis van nu. Ik durf te beweren dat dit niet het geval was. Door de gemeente zijn in het geval van het Wisseveld fouten op het gebied van projectmanagement die met de kennis van toen niet gemaakt hadden hoeven worden. Dat was niet alleen het geval bij het Wisseveld, maar in Grave structureel.

Vandaar ook de overeenkomst tussen de rekenkamerrapporten over het Wisseveld en het Trefpunt waar het college op wijst. Dezelfde fouten vind je ook terug in projecten als het Hart van Grave, de brede school en ga zo maar door.

In het raadsvoorstel wordt ook geen enkele aanwijzing gegeven hoe uit het Wisseveldmoeras kan worden gekomen en hoe volgens dit college met de kennis van nu herhaling kan worden voorkomen. Ik vrees dat er niets is veranderd. Eigenlijk is de boodschap van het college aan de raad: “Hier heb je onze ontwijkende reactie en zoek het zelf maar uit”.

Het memo waarop het raadsvoorstel is gebaseerd voegt daar weinig aan toe. Wel kan ik bij enkele opmerkingen waarbij het college de aantekening “met de kennis van nu” plaatste stellen dat die zaken in 2000 ook al bekend waren. Het viel mij op dat het memo een concept-reactie wordt genoemd. Ook hield het memo wel erg plotseling op. Het leek wel of er één of meer pagina’s ontbraken.

Het grote probleem is echter dat we niet mogen weten in welk moeras we met GBB verzeild zijn geraakt. Het is met zoveel problemen waar de vraag hoe kom ik er af belangrijker is dan de vraag hoe kom ik er aan. En op die vraag kunnen we geen antwoord geven omdat we niet mogen weten wat ons mankeert.

Bij de behandeling van het rapport –op dit moment zou ik daar nog geen draaiboek voor kunnen leveren- zou de raad er daarom goed aan doen de geheimhouding van het lopende contract op te heffen. Het risico van financiële en economische schade moet dan maar voor lief worden genomen. Het is echt nodig dat duidelijk wordt hoe de positie van de gemeente in deze kwestie is. Het onderhandelingsresultaat waar ik ook naar had gevraagd is van de baan. Alhoewel het voor de beoordeling van de gang van zaken interessant zal zijn is het voor de beschrijving van de huidige situatie minder van betekenis.

Tot zover deze keer. De overige agendapunten moet ik nog doornemen.

2013-25 Informatieavond Binnenhof

De informatieavond over de inrichting van de openbare ruimte behorende tot het hart van Grave verliep zodanig dat een direct commentaar wel op zijn plaats is.

De aankondiging was niet echt duidelijk over vorm en inhoud. Uiteindelijk bleek het alleen over het burgerinitiatief voor het Binnenhof te gaan. De ambtenaar die min of meer de regie van de avond had liet bij zijn inleiding blijken dat de reden daarvan was dat het algemene plan er nog niet is. De ontwikkelaar (vd Horst) was er nog niet mee klaar. Laat ik nu denken dat de gemeente verantwoordelijk is voor de openbare ruimte en dat houdt meer in dan een stoepje en  een bankje. Het gaat ook over parkeren verkeersafwikkeling en de algehele aanblik. In dit geval spelen de carillontoren en het historisch stadhuis natuurlijk ook een rol. De winkels zijn voor een deel al operationeel en over één à twee maanden trekken de eerste bewoners er ook in. Je zou zo denken dat het dan toch wel tijd wordt er iets aan te doen. Dat de gemeente de ontwikkelaar opdracht geeft het plan te maken is best. Als dan die ontwikkelaar niet met het plan op tafel komt ga je niet zitten afwachten maar dan sla je met de vuist op tafel. Of is de zaak wat complexer en is de rol van de ontwikkelaar niet zo omvangrijk? Want nu er een burgerinitiatief opduikt over het Binnenhof wordt de gemeente op dat onderdeel wel actief. Dat brengt me in de verleiding om voor de Hoofdwagt en de Hoofschestraat ook maar een burgerinitiatief te beginnen. Ik vrees echter dat de wijkraad mij daarbij niet wil helpen. Want hoe mooi het plannetje dat ik lanceer ook zal zijn er komt ongetwijfeld tegenstand. Dat bleek vanavond ook wel.

Maar goed het Binnenhof was in zijn eentje al voldoende om de beschikbare tijd te vullen.

De vorm van de vergadering bleek een informatieve raadsvergadering te zijn, alhoewel er bij een enkele fractie ook een commissielid deelnam. Dat wil zeggen dat afgezien van enkele ingeprogrammeerde insprekers het publiek diende te zwijgen. Toch gaf de wethouder enkele malen te kennen dat er nog niets was besloten en dat het juist het de bedoeling van deze avond was de mening van de samenleving te horen. Een nieuwe vorm van zwijgende meerderheid?

De gemeente had inmiddels een landschapsarchitect al aan het werk gezet om met ideeën te komen. Maar in plaats van die ideeën te presenteren en vervolgens naar de mening van de aanwezigen te vragen kregen eerst enkele insprekers het woord.

De voorzitter van de wijkraad was uitgenodigd om het burgerinitiatief toe te lichten. De strekking daarvan is: bestaande muur en bomen laten staan. Die stelling werd onderbouwd op basis van deskundigenverklaringen op het gebied van bomen en de historie van het stratenplan.

Vervolgens werd een vertegenwoordiger van de toekomstige bewoners aangekondigd. Deze begon met mee te delen dat hij wel een toekomstige bewoner is en zelfs voorzitter van de vereniging van eigenaren, maar dat die vereniging niet was uitgenodigd. Hij sprak dus op persoonlijke titel. Zijn betoog kwam er op neer dat er ook een lijst met handtekeningen bestaat van tegenstanders van het laten staan van muur en bomen. Eigenlijk had dat ook in  het initiatief moeten worden meegenomen. Als je daarover even doordenkt kan een burgerinitiatief een merkwaardig middel worden. Twee tegengestelde initiatieven tegelijk indienen. Je zet er de raad wel mee aan het werk.

Kennelijk was de gang van zaken intern niet goed doorgesproken want na 5 minuten wilde de voorzitter de eerste inspreekster laten stoppen. Die had daar al op gerekend en zekerheidshalve de uitnodiging meegenomen waarin stond dat zij ca 10 minuten spreektijd had. Overigens is er voor zo’n informatieavond helemaal geen reglement. Afhankelijk van het onderwerp kan er dus een opzet worden gemaakt.

Misschien ook daarom vroeg de voorzitter of er nog meer mensen op de tribune zaten die wat wilden zeggen. Zoiets moet je mij niet vragen. Ik greep de kans aan om mijn teleurstelling uit te spreken over het feit dat er nog steeds geen duidelijkheid kwam over toren historisch stadhuis en de straten rondom het Hart van Grave. De discussie over al of niet handhaven van muur en bomen had ook twee jaar geleden kunnen worden gevoerd.

Ook de ex-directeur Gemeentewerken, die niet op het programma stond, deelde nog mede dat hij was uitgenodigd iets te zeggen over de geschiedenis van muur en bomen. De muur was bedoeld om ongerechtigheden te maskeren en niet echt solide gebouwd. Daaruit zou een ieder de conclusie kunnen trekken dat weghalen van de muur geen verlies zou zijn.

Ook de gemeente had een bomendeskundige ingeschakeld, en wel dezelfde die nog zeer onlangs had geconcludeerd dat de bomen dermate belangrijk zijn dat zij niet zo maar weggehaald mogen worden. De gemeenteraad heeft ze daarom op de bomenlijst geplaatst. Hij legde uit dat het eigenlijk maar zielige bomen zijn. Twee zijn er in ieder geval ziek en van de anderen is het misschien alleen nog maar niet te zien. Een vorm van boomeuthanasie is daarom wellicht het beste. Hij gaf ook aan dat muur en bomen tot elkaar veroordeeld zijn. Als je alleen de bomen weghaalt overleeft de muur het niet en omgekeerd als je muur weghaalt waaien de bomen om. Het was toch een raadslid opgevallen dat het toch wel merkwaardig is dat dezelfde adviseur die aanraadt de bomen te beschermen tegen kap nu aanraadt ze maar weg te halen. Deze samenloop zorgt in ieder geval voor tijdverlies.

Daarmee was de weg geopend voor de volgende deskundige om met een nieuwe opzet te komen. In de opdracht stond wel dat er geen parkeerplaats verloren mocht gaan. Omdat toch wel grote waarde werd gehecht aan de sfeer die muur en bomen oproepen en men er geen parkeerplein van wilde maken werden er twee varianten gepresenteerd. Één met een nieuwe muur en nieuwe bomen en een ander met de platanen uit de Hoofschestraat, die nu in de volkstuinen staan, en een combinatie van metselwerk en haag als vervanging van de muur. In wezen werd daarmee in mijn ogen aardig tegemoet gekomen aan het basisidee van het burgerintiatief. De vorm was wel iets anders dan de bestaande, maar het principe van afscheiding tussen Scheerestraat en Binnenhof bleef gehandhaafd. Voorstanders van pleinvorming zouden het nakijken hebben

Toen kwam de wethouder met de vraag wat de mogelijkheden zouden zijn als je de parkeereis zou loslaten. Maar dan zou de raad wel moeten zeggen dat men dat wilde bekijken. Ik vond dat een in meerdere opzichten een merkwaardige handelwijze. Natuurlijk vond de raad het een aantrekkelijke suggestie om te bekijken . Daarmee werd nog maar eens aangetoond dat je het Binnenhof alleen maar in groter verband kunt bekijken. Wat de wethouder wel bereikt is dat de zaak weer word uitgesteld. Ik kan me niet voorstellen dat voor de vergadering van de commissie ruimte van volgende week alle consequenties zijn bekeken. Uit de raad kwam nog de suggestie Bekaf dan als alternatief voor de verloren parkeerplaatsen in te zetten Hoon was het loon voor die suggestie. Over de loswal durfde niemand het te hebben.

Om positief te eindigen kwam vanuit de raad nog de opmerking dat het toch wel wenselijk is het geheel te bekijken. Dat werd wel beaamd maar er werden geen harde afspraken gemaakt of toezeggingen gedaan.

Eindconclusie: we zijn niets wijzer, geen stap verder en de behandeling van het burgerinitiatief zal wel weer worden uitgesteld om zodoende nieuwe alternatieven uit te werken. Als men zich daarbij maar herinnert dat bij het ontwerp van het HvG heel sterk is aangedrongen op het handhaven van het Graafse karakter. De ontwikkelaar heeft daar goed naar geluisterd en het bouwwerk daarop aangepast. Dat moet dan ook voor de openbare ruimte gelden  en dat betekent geen Scheereplein, maar een Scheerestraat.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de rol van de Scheerestraat bij de verkeersafwikkeling. De in- en uitgang van da parkeergarage verdient die aandacht toch wel.

Bij nader inzien weten we toch iets meer, maar eigenlijk hadden we dat al kunnen weten. Doordat de bomen door de raad op de bomenlijst zijn gezet is voor het kappen een vergunning nodig en dus een procedure met de mogelijkheid zienswijzen in te dienen. Dat geeft in ieder geval mij een “Katterig” gevoel. Het rooien van de bomen en planten van nieuwe betekent ook dieper graven dan 50 cm en dan is er een archeologisch onderzoek nodig met alle consequenties van dien: tijdverlies.

2013-24 Informatieavonden

Deze week zijn er twee informatieavonden. Dinsdagavond wordt tussen 19:30 uur en 21:00 informatie gegeven over de openbare ruimte binnen en rond het Hart van Grave. Donderdag gaat het over de directe omgeving van het Catharinahof. Maar dat is een inloopavond.

Dat die informatie wordt gegeven is natuurlijk een goede zaak, al is het in beide gevallen rijkelijk laat. Ik weet niet hoe het met u is, maar als ik er over denk een huis of appartement te kopen wil ik wel graag weten hoe de directe omgeving er uit gaat zien.

Met deze twee soortgelijke gevallen zijn enkele vreemde dingen aan de hand, althans volgens mij.

Allereerst de vorm, bij het HvG wordt waarschijnlijk een plan aan de aanwezigen gepresenteerd en daar kan misschien op worden gereageerd. Bij het Catharinahof gaat het om een zogenaamde inloopavond. Daar kun je binnen de openingstijden binnenlopen om vragen te stellen over het plan dat daar dan zal liggen. Waarom dit verschil in benadering?

Het plan voor Catharinahof is al een tijdje geleden door het college goedgekeurd en vertrouwelijk aan de raad gepresenteerd. Overigens wist niemand, noch raad, noch wethouder waarom dat vertrouwelijk is gebeurd. De wethouder had geen bezwaar tegen publicatie en dat zou ook gebeuren. Normaal is ook bij een inloopbijeenkomst dat je de plannen eerst ergens kunt bekijken om dan te kunnen beoordelen of het zin heeft daar binnen te lopen en zo ja gericht vragen te kunnen stellen. Waarom dat niet is gebeurd zou ik graag willen weten. Het plan is nergens in te zien of te downloaden.

Bij het Hart van Grave ligt het wat anders. Er zou intussen wel een plan moeten zijn, maar of dat er is betwijfel ik. Daarbij loopt er ook nog een burgerinitiatief over het Binnenhof. De publicatie is niet echt duidelijk over de reikwijdte van de informatieavond; gaat het alleen over het Binnenhof of over het hele gebied en zo ja tot hoever reikt dat. In de commissie heeft de wethouder gezegd dat ook de bestemming van de toren en het historisch stadhuis aan de orde komen. Dat zou een goede zaak zijn. Maar dan is de uitgetrokken tijd van anderhalf uur toch wel kort. Bij een avond als deze verwacht je dat eerst het plan wordt gepresenteerd en dat dan de aanwezigen tijd krijgen de tekeningen te bekijken en vragen te formuleren. Die vragen moeten worden gesteld en liefst ook beantwoord. Met een onderwerp als bomen en muur van het Binnenhof laten staan of juist verwijderen moet je rekenen op een heftige discussie. De informatie afdoen met een planpresentatie en de mededeling dat men na publicatie een zienswijze kan indienen leidt tot enorme vertraging. Kijk maar naar de Kat en de bestemmingsplannen Buitengebied en Centrum Grave.

Over beide plannen heb ik al enkele concrete vragen. Het leek mij handig die alvast nu ten stadhuize te deponeren om daardoor de kans te vergroten dat ik een antwoord zou krijgen. In de aankondiging stond dat je voor nadere informatie bij een met name genoemde ambtenaar terecht kon. Ik dus gebeld. Krijg ik de mededeling dat de betrokkene tot donderdag afwezig is!!! Ik heb al meer gemerkt dat er aan de coördinatie in het stadhuis van alles mankeert. Een hoe goed ambtenaren individueel ook opereren, als de coördinatie niet deugt, dan deugt de hele zaak niet. 

2013-23 Raadsvergadering 5 februari

De raadsvergadering van 5 februari heb ik gemist. Wat ik er over in de krant heb gelezen was voldoende aanleiding om commentaar te leveren. Om misverstanden te vermijden heb ik het verschijnen van de opname van de vergadering op de gemeentelijke website afgewacht. Deze keer duurde dat wel erg lang. Dat vind ik overigens wel vreemd. Gewoonlijk is die opname binnen enkele dagen beschikbaar. Het kan dus wel.

Standaard kent de agenda een vijftal standaard onderwerpen die in een goed voorbereide vergadering in een paar minuten zouden kunnen zijn afgewerkt. De enige uitzondering daarop kan zijn punt 4: spreekrecht. Deze keer duurde het 40 vergaderminuten alvorens deze agendapunten waren afgewerkt. Het spreekrecht heeft daar maar een zeer geringe bijdrage aan geleverd. De inspreekster werd gewoon afgekapt. Daar heb ik al op gereageerd.

De opening verliep probleemloos.

Het vaststellen van de agenda kostte meer moeite.

Allereerst het burgerinitiatief Binnenhof. In de commissievergadering was al aangekondigd dat het college dit onderwerp wilde uitstellen vanwege een te houden informatieavond op 26 februari. In de agenda voor de raadsvergadering zoals die in de Graafsche Courant stond was dit punt dan ook niet opgenomen. Op de agenda van de zoals die op de website stond en ook op de formele agenda die overigens veel te laat verscheen was het punt weer wel opgenomen. Hoe het zou zijn verlopen als mevrouw Schuts niet had gevraagd hoe het er mee zat zullen we nooit weten want er lag geen verzoek van het college om het punt alsnog af te voeren. Nu kreeg mevrouw Schuts als antwoord van het college dat men inderdaad behandeling liever zou uitstellen vanwege die informatiebijeenkomst. Dit zou alleen door de raad kunnen. Volgens mij en volgens de verordeningen is het vaststellen van de agenda een taak van het presidium. Ik heb het nog eens nagekeken en dat klopt. Ook de verordening op het burgerinitiatief heb ik nog maar eens bekeken. Dat gaat prima via de website als je tenminste de weg weet. Het was heel leerzaam. Allereerst is er geen enkele reden om de huidige spastische weg te volgen. Alleen de formele verklaring dat het initiatief ontvankelijk is moet zo snel mogelijk gebeuren nadat de griffier heeft geconstateerd dat de stukken in orde zijn. Voor de inhoudelijke behandeling is geen afwijking van de normale gang van zaken aangegeven. Het presidium kan dus vrij beslissen over de vergadering van behandelen en daarbij natuurlijk eerst beoordelen of de voorbereiding voldoende is geweest en eventueel op verzoek van het college het punt alsnog afvoeren. Omdat ik toch bezig was heb ik de hele verordening nog eens doorgelezen en daarbij geconstateerd dat de raad wel heel slordig met deze materie omspringt. Zo heeft de indiener van een initiatief het recht om in de raadsvergadering het voorstel toe te lichten en te verdedigen. Ook spelen de commissies een actieve rol bij de behandeling!

LPG vroeg de behandeling van het bestemmingsplan centrum Grave alsnog af te voeren. Men had onvoldoende tijd gehad om enkele zaken nader te onderzoeken. De wethouder reageerde wat verbaasd. De stukken waren in december toch al beschikbaar? Er was wel een kleine aanpassing als gevolg van de parkeerterreinen. Het antwoord was natuurlijk dat wijziginkje wel weer zorgvuldig moest worden bekeken. En die gegevens waren pas een paar dagen geleden verschenen ( en nog niet eens helemaal. Op de landelijke site staat nog steeds het achterhaalde ontwerpbestemmingsplan). Kennelijk was de wethouder de behandeling in de commissie alweer vergeten. Want daar had ook Trots ook al om uitstel gevraagd. Aldus geschiedde. Het is duidelijk dat ik dat terecht vind. Het voorstel was niet rijp voor behandeling. Maar uitstellen alleen helpt niet er moet wel wat gebeuren. Daarbij spelen de indieners van zienswijzen ook een rol. Ik heb in de commissie daarvoor wel een suggestie gedaan. Afwachten wat er gaat gebeuren. 5 Maart is de vergadering van de commissie ruimte alweer; 26 februari is dan de presidiumvergadering en dan zou de voorbereiding moeten zijn afgerond. Daarvoor is dus nog een week beschikbaar.

Om de Bomenlijst en met wat daarmee verband houdt op de agenda te houden was nog een schorsing nodig. Dat lukte.

Het agendapunt vragen is bedoeld voor dringende vragen met een politieke lading. Een wat vage formulering die de raadsleden voldoende inspireerde. Opvallend vond ik dat de heer Stoffers al tevreden was met het antwoord dat hij niet nog eens 4 maanden op het antwoord op zijn zo lang geleden gestelde vragen hoefde te wachten. Het was bovendien een fractielid dat hem er op had gewezen dat hij nog nooit antwoord had gehad.

Op de besluitenlijst wordt voortaan weer vermeld hoeveel bezoekers er op de tribune hebben gezeten. Als nu ook nog wordt vermeld wat er precies is besloten begint het ergens op te lijken.

Het eerste echte agendapunt was het vervolg van de huisvesting van de scholen en maatschappelijke voorzieningen: de brede scholen.  Al eerder had de raad de uitgangspunten vastgesteld en die waren nu uitgewerkt. In de commissie had Keerpunt 2010 al een veel omvattend amendement aangekondigd. Ogenschijnlijk lagen de kaarten dus op tafel, maar het werd een echt theaterstuk met een verrassend slot. Het amendement van Keerpunt werd door de coalitie weggeblazen en de fracties hielden gloedvolle betogen over het belang van deze ontwikkeling dat in goede samenwerking met betrokkenen tot stand was gekomen. VPGrave diende nog wel een amendement in dat betrekking had op de financiering. Dat ondervond instemming. Aan de opmerking van de indieners dat het amendement wel zou moeten leiden tot een aangepast voorstel werd niet ingegaan. Het amendement Keerpunt werd dus verworpen en dat van VPGrave aangenomen. En dus bracht de voorzitter het geamendeerde voorstel (niet aangepast dus aan de gevolgen daarvan) in stemming. Toen de fractievoorzitter van VPGrave zijn stem moest uitbrengen had hij een probleem. Logischerwijze zou hij moeten tegenstemmen omdat hij eerder had gezegd dat het voorstel eerst zou moeten worden aangepast. Bij een aangenomen amendement dat door hem zelf was ingediend zou dat een vreemde zaak zijn. Er was een schorsing nodig en daarna werd het geamendeerde voorstel met algemene stemmen verworpen. Ik heb dat stukje twee keer afgeluisterd om een verklaring van deze ommezwaai t vinden. Dat is niet gelukt.  Bij het afluisteren van dit stuk kwam ik tot de ontdekking dat ook via een geluidsopname non-verbale communicatie mogelijk is.

Strikt genomen is daarmee het hele onderwerp brede school van de baan. Hopelijk is dat niet het geval, maar een droom is wel uiteengespat. De gang van zaken wijst er natuurlijk weer op dat dit punt onvoldoende was voorbereid. Dat had in de commissie beter gemoeten.

Bij de behandeling van het IGP Velp bleek dat de opmerkingen van de commissie niet hadden geleid tot een aangepast voorstel en dus werd de commissiebehandeling herhaald.

De overige agendapunten geven mij geen aanleiding nog opmerkingen te maken..

2013- 22 Spreekrecht bron van ellende?

Voor de tweede keer op rij werd mevrouw Kruizinga, voorzitter van de wijkraad binnenstad, verhinderd het woord te voeren tijdens het spreekrecht, zoals zij volgens de regels had afgesproken. “Afspraak is afspraak” is een kreet die ook gemeentelijk veelvuldig wordt gehanteerd. Zij wilde spreken over het door haar, namens inwoners van de binnenstad, ingediende burgerinitiatief. Maar twee keer werd haar dit onmogelijk gemaakt omdat het punt zojuist van de agenda was afgevoerd.

Laat ik eens een rare vergelijking maken met de gemeente in de slachtofferrol. Het is een heel goede gewoonte dat de burgemeester een echtpaar dat 50 of 60 (of meer) jaar is getrouwd komt feliciteren. Daarvoor wordt met de feestelingen een afspraak gemaakt. De burgemeester belt op het afgesproken tijdstip, goed voorbereid, met een bos bloemen aan bij de feestelingen. Maar daar wordt dan gezegd dat het zo mooi weer is en dat de familie gaat wandelen. Of de burgemeester meer een keer terug wil komen. Een nieuwe afspraak wordt gemaakt. De rest snapt u zelf wel. Een rare vergelijking??? Ik zie toch wel overeenkomsten.

In de Arena van deze week stond een reactie van enkele raadsleden. Niemand was echt blij maar allemaal wezen ze op de regels. Wel vonden enkelen dat de burgemeester de regels wat krampachtig toepaste. Daarbij brak mijn klomp. Dat je als raad hinderlijke regels die van buitenaf worden opgelegd creatief probeert toe te passen kan ik goed begrijpen. Maar de voorzitter van de raad verwijten dat zij de regels die de raad zelf heeft gesteld strikt toepast is volkomen knots.

De fractievoorzitter van het CDA-voorzitter geeft zelf aan dat als het niet bevalt de raad de regels moet wijzigen. Helemaal waar, maar hij geeft geen enkel teken dat hij ook vindt dat die regel anders moet, laat staan dat hij het initiatief neemt. De voorzitter van Keerpunt 2010 wil daar wel een poging toe wagen, maar de verhoudingen in de raad zijn tegenwoordig zo dat als hij het voorstel doet het zeker niet zal gebeuren. Een beetje pikant is wel dat bij de laatste vergadering van de commissie Ruimte het CDA met twee raadsleden aan tafel zat. Dat is tegen de regels, maar die zou je soepel moeten toepassen!!!

Geen van de raadsleden gaat in op de aanleiding tot deze onverkwikkelijke gang van zaken. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat het presidium tot 2 keer toe een onderwerp op de agenda zet dat vervolgens tijdens de vergadering weer wordt afgevoerd. En dit is niet het enige voorbeeld van deze en andere raadsvergaderingen. Het is toch de taak van het presidium er voor te zorgen dat onderwerpen goed voorbereid op de agenda komen. Als dat niet het geval is moet het niet op de agenda worden geplaatst.

Een tweede opmerking betreft het verschijnsel spreekrecht zelf. Ik heb dit al eerder een nutteloze bezigheid genoemd. De vorige burgemeester zei, als de inspre(e)k(st)er was uitgesproken, nog dat de raad wellicht rekening zou houden met de inbreng. Meestal was dit niet het geval. Ik had daar niet zo’n probleem mee. De raadsleden moeten goed voorbereid met alle beschikbare informatie naar de vergadering komen. Het op het laatste moment nog met nieuwe informatie komen is een gemene vergadertruc. En zeker nu bij de laatste reglementswijziging het spreekrecht werd beperkt tot punten die op de agenda staan is dit spreekrecht in een goed functionerende raad overbodig en onterecht. Let wel in een goed functionerende raad. Bij zo’n raad heeft iedere geïnteresseerde of belanghebbende al lang van te voren de gelegenheid gehad zijn of haar mening te geven.

Wat hier is gebeurd, is op zich staand incident. Het is één van de onafwendbare gevolgen van de slechte organisatie van het raadswerk en daarbij ook nog de slechte uitvoering daarvan. Dat is niet in een paar dagen op te lossen en toch mag dit voor joker zetten van burgers die het goed menen met de gemeente niet meer voorkomen.

Noodmaatregelen dus. Daarom een paar suggesties.

·         Neem als ijkpunt de oorspronkelijke agenda. De CDA-fractievoorzitter suggereerde dit ook al. Maar anders dan ik, die alleen maar kan suggereren, kan hij er voor zorgen dat het ook zo gebeurt. Wel moet er dan ook maar één oorspronkelijke agenda zijn. Afgelopen keer is in de Graafsche Courant een agenda gepubliceerd waar het onderwerp al was weggelaten.

·         Zet het agendapunt spreekrecht voor het punt vaststellen agenda. Dan kan het gebruik maken van het spreekrecht ook nog invloed hebben op het al dan niet behandelen van het onderwerp.

Volgens mij kunnen deze twee aanpakken zonder reglementswijzigingen. Incidenten als deze zijn darmee wel van de baan, maar ik vind het toch niets.

Deelnemen aan een formele raadsvergadering is voorbehouden aan raadsleden. Bij de invoering van het duale stelsel mochten zelfs wethouders niet meer meepraten en de voorzitter moest zich beperken tot het in goede banen leiden van de vergadering, dus het reglement hanteren. Dat is nu weer wat anders. Het college mag zijn voorstellen nu weer verdedigen.

Dat burgers in de vergadering het woord voeren is dus onterecht. Het is natuurlijk ook de achtergrond van de bepaling dat raadsleden niet mogen ingaan op hetgeen bij het gebruik maken van het spreekrecht is gezegd. Eigenlijk is het stellen van technische vragen en de onvermijdelijke beantwoording daarvan al fout.

Als je het recht om een raad als geheel toe te spreken wilt handhaven, en daar zijn als aanvulling en desnoods vangnet voor normaal overleg, best argumenten voor, moet dat buiten de formele raadsvergadering gebeuren. Bij een goede voorbereiding is het niet nodig nog in te spreken op de agendapunten voor die vergadering. Maar omdat te verbieden gaat mij te ver. Iets verbieden waar toch niemand behoefte aan heeft is overbodige regelzucht.

Aangezien deze vorm van spreekrecht buiten de formele agenda valt is het reglement ook niet van toepassing en kan het zonder meer worden ingevoerd.

Zou er wat veranderen?

2013-21 Parkeren we in Grave hufterig?

Het bericht dat er in Grave 800 en nog wat bekeuringen zijn uitgereikt heeft nogal wat aandacht getrokken. Grave zou tot de meest hufterige plaatsen van Nederland behoren. Dat is natuurlijk weer een voorbarige conclusie uit een cijfer. Maar we willen nu eenmaal alles meetbaar hebben. En dus is er een markt voor allerlei onderzoeken, opiniepeilingen en statistieken. Voor iedere onzinnige conclusie is tegenwoordig wel een onderzoek te vinden dat die conclusie bevestigd. Geen wonder dat er ook figuren komen die dat soort rapporten leveren zonder er zelfs een onderzoek voor nodig te hebben.

Dat Grave relatief veel bekeuringen uitdeelt kan ook wijzen op een goed handhavingsysteem. Een gemeente die praktisch niets doet aan handhaving is volgens dit onderzoek een heel nette gemeente, maar het kan er net zo goed een puinhoop zijn.

De gemeente Grave heeft zich gehaast te verklaren dat het met de hufterigheid wel meevalt, maar dat Grave de onvermijdelijke hufterigheid wel aanpakt. Door daar niet verder op in te gaan wordt door veel Gravenaren de conclusie getrokken dat Grave dus beschikt over een aantal overijverige BOA’s, die er een genoegen in scheppen goedwillende personen te bekeuren. Even terzijde; ik heb een hekel aan die afkorting BOA. Die doet me altijd denken aan mijn oma die altijd zo’n harig ding om haar nek had. “Daar heb je oma met de boa”. Ik houd het daarom maar bij stadswacht. Dan hebben de kerkdorpen ook iets stedelijks.

Het is ook helemaal verkeerd om als er bij de gemeente iets fout gaat de ambtenaren meteen maar de schuld te geven. Het bestuur is de eerst verantwoordelijke. Als je huis verkeerd gebouwd is spreek je de aannemer aan en niet de bouwvakkers.

Het cijfer is natuurlijk wel iets om over na te denken. Allereerst rijst natuurlijk de vraag waarvoor bekeuringen worden uitgedeeld. Verkeersovertredingen en met name bij het parkeren en wildplassen zouden de hoofdzaak zijn. Aangezien niemand zo stom zal zijn om te gaan wildplassen in het zicht van een stadswacht zullen parkeerovertredingen wel zwaar in de meerderheid zijn. Hondenpoep is wel een probleem, maar ook daar is betrappen door een stadswacht ook nagenoeg onmogelijk. In deze gevallen heb je alleen de keus tussen fatsoenlijk gedrag en een politiestaat.

In Grave hebben we een aantal besluiten genomen op het gebied van parkeren. Er zijn plaatsen waar je helemaal niet mag parkeren en er zijn plaatsen waar je 2 uur mag parkeren. Die laatste maatregel is genomen om parkeerplaatsen beschikbaar te hebben voor de bezoekers aan de winkels. Daarvoor is 2 uur wel voldoende en zo kun je met hetzelfde aantal parkeerplaatsen meer klanten helpen. Nu is dat natuurlijk niet nodig als de winkels dicht zijn. Vandaar dat de blauwe zone ’s nachts en op zondag niet van kracht is. Maar ook op maandag zijn veel winkels dicht. Handhaven van de blauwe zone is in die tijd dan ook niet nodig. Anders is het natuurlijk op vrijdagmorgen tijdens de markturen en zeker zolang de markt op een parkeerterrein wordt gehouden. Dan moet de wel beschikbare ruimte optimaal beschikbaar zijn. Dat de stadswachten opdracht hebben, tenminste dat neem ik aan, op vrijdagmorgen overtreders van de parkeertijd te bekeuren is dan ook helemaal terecht. Er is natuurlijk wel een mits.

Er moeten natuurlijk wel voldoende parkeerplaatsen beschikbaar zijn. Als die er niet zijn hebben mogelijke bezoekers de keus tussen niet naar de markt en de winkels gaan op vrijdagmorgen of toch maar verkeerd parkeren. Ik kan me niet voorstellen dat ondernemers en dus ook het gemeentebestuur de burgers en toeristen aan zullen raden op vrijdag maar niet naar Grave te komen.

Het is dus heel zinnig te kijken of het merendeel van de bekeuringen inderdaad wordt uitgereikt op vrijdag en of het parkeren op de verkeerde plaats betreft of dat de toegestane parkeertijd wordt overtreden. In dat laatste geval is het goed eens te kijken tot welke categorie de overtreders behoren. Zijn het toeristen of zijn het ambtenaren en ondernemers en hun personeel. Tegelijk is het verstandig daarbij te bekijken of de wel beschikbare langparkeerplaatsen wel bezet zijn.

Het zou mij niet verbazen als hieruit de conclusie volgt dat er toch een gebrek is aan langparkeerruimte op redelijke afstand en dat veel langparkeerders uit gemakzucht dan maar in de blauwe zone parkeren en om de twee uur een rookpauze nemen om even de schijf te verzetten en het risico nemen een bekeuring te krijgen, waarbij de stadswacht vervolgens tot boosdoener wordt verklaard.

Ik heb het al meer gesteld. Een bezoeker moet  op eenvoudige wijze een toegelaten parkeerplaats kunnen vinden, anders loopt het mis. En zo als het er nu naar uitziet voldoet Grave daar voorlopig nog niet aan.

Met enige schrik heb ik in de B&W-besluiten gelezen dat tijdens de opknapbeurt van de Lunette de markt naar het Arsenaal gaat. Dat betekent 2 langparkeerterreinen minder. De mogelijke tijdelijke vervangende terreinen loswal en Bekaf worden al uitgesloten. Wat blijft er over? Gemeentehuis en Mooiland op vrijdag sluiten of toch maar in de blauwe zone parkeren? Arme stadswachten die dan de klap mogen opvangen van slecht bestuurlijk handelen.

Als de Lunette eenmaal blauwe zone is en de markt daar weer verdwijnt kan het kortparkeerprobleem wel minder zijn en dus ook het aantal overtredingen. Maar helaas is er nog geen vervangende langparkeerlocatie. De gemeente moet nog steeds een vervangende ruimte vinden in de buurt van het centrum. Als je dan in de parkeernota kijkt resteert er nog een plek aan de Stadhouderslaan en de ijsbaan en Dahliatuin. Stadhouderslaan lijkt mij het eenvoudigst. Zeker als je niet buiten de al bekende locaties wil of kan kijken. De discussie zal wel weer opnieuw losbranden.

Als we in Grave dan toch hufterig parkeren komt het misschien omdat het gemeentebestuur dit uitlokt.

2013-19 De prinses Margriet: einde verhaal ??

We hebben het moeten lezen: Frans en Albertine geven het na meer dan 20 jaar hopen op. Het lijkt dat zij de strijd hebben verloren en de “appellanten” hebben gewonnen.

Ik zie dat toch anders. Volgens mij constateren Frans en Albertine dat de gemeente Grave er niet in zal slagen het bestemmingsplan zodanig te vastgesteld te krijgen dat hun initiatief daar een kleinschalige , noem het maar, pleisterplaats te exploiteren realiteit kan worden. Zij hebben er veel tijd en dus ook geld in geïnvesteerd en ook nadat het licht op groen zou zijn gezet mag je niet verwachten dat het bedrijf direct zodanig floreert dat zij op hun lauweren kunnen gaan rusten. Logisch daarom dat zij hebben besloten met hun leven wat anders te gaan doen.

Is daarmee het idee van de baan? Het was weliswaar het idee van Frans en Albertine, maar toen zij daarmee bij de gemeente kwamen werd het plan met enthousiasme overgenomen. Het paste uitstekend in het gemeentelijk beleid dat Grave een toeristisch-recreatieve trekpleister moest worden. De discussie binnen de gemeente was alleen de plaats waar het schip zou moeten liggen: Nieuwe Haven, Loswal of op de plaats van het oude zwembad. Het werd de laatste plaats. Het probleem daarbij was wel dat het bestemmingsplan een dergelijke voorziening niet toeliet. Aan de gemeente dus de taak het bestemmingsplan te wijzigen. Zoals te verwachten was niet iedereen het eens  met het idee om op die plaats een boot neer te leggen waarop allerlei activiteiten zouden kunnen plaatsvinden. Het is een voor de natuur belangrijk gebied waarin wel agrarische activiteiten werden uitgevoerd en er was nog weinig duidelijkheid over wat er precies wel en niet met de boot zou kunnen. Een keihard gegeven was dat het gebied in de provinciale plannen een sterk natuurkarakter zou moeten hebben, Het lag in de Ecologische Hoofdstructuur en dat betekent: afblijven.

In die tijd moest een bestemmingsplan nog door de provincie worden goedgekeurd. Tegenwoordig heeft de gemeente op papier meer vrijheid. De gemeente kon langs 2 wegen het bestemmingsplan wijzigen. Er kon gekozen worden om via een artikel 19.1 procedure het bestemmingsplan op dit enkele punt te wijzigen. Qua procedure nagenoeg gelijk aan een complete bestemmingsplanwijziging. Het zou alleen vlugger kunnen omdat er een veel kleiner gebied en dus minder verschillende zaken bij betrokken zijn. De gemeenteraad koos er echter voor de “Koninklijke weg” te behandelen en het op te nemen in het bestemmingsplan buitengebied. Het directe gevolg was dat het allemaal veel langer ging duren en dat er veel meer problemen tegelijk moesten worden behandeld. Uiteindelijk werd het bestemmingsplan, met de prinses Margriet erin, in 1998 door de gemeenteraad vastgesteld en aan de provincie om goedkeuring voorgelegd. Net als iedereen hadden de “appellanten” hun mening kunnen geven, hun voornaamste argument was en is dat de Margriet niet past in het provinciaal beleid. En daar hadden ze gelijk in. Kennelijk vond de provincie dat de argumenten van de gemeente om van dat beleid af te wijken niet sterk genoeg. Het bestemmingsplan werd op dit punt afgekeurd en dus kon het niet.

De gemeente (en niet de familie van de Steen) stond nu voor de keus: opgeven; beroep aantekenen tegen de afkeuring of een nieuwe procedure starten met sterkere argumenten. Gekozen werd voor het beroep. Daardoor werd het weer afwachten en wel ongeveer tot 2006 toen de uitspraak kwam en de provincie in het gelijk werd gesteld. Toen restte voor de gemeente nog de twee andere mogelijkheden. Een nieuwe poging leek zinvol. Ook bij de provincie was een kentering merkbaar. Zeker de meerderheid van de gemeenteraad was er nog steeds voorstander van deze voorziening te realiseren. Uiteindelijk werd dit ook vastgelegd in een raadsbesluit.

Inmiddels was ook de procedure om een bestemmingsplan vast te stellen veranderd. Allereerst werd op basis van een gemeentelijke verordening een voorontwerp ter inzage gelegd. Daarin konden voor- en tegenstanders hun visie geven.  Het college heeft die zienswijzen beoordeeld. Op die basis en het raadsbesluit om de Margriet in het bestemmingsplan op te nemen is het ontwerpbestemmingsplan formeel ter inzage gelegd. Ook daar kon iedereen weer een zienswijze indienen.

Anders dan vroeger hoeft de provincie het bestemmingsplan niet meer goed te keuren. De provincie kan net als iedereen een zienswijze indienen. Het is dan aan de gemeenteraad die zienswijze af te wegen tegen de andere. De gemeenteraad kan dus besluiten de zienswijze van de provincie niet te honoreren. Natuurlijk zal de gemeenteraad daarbij wel met heel goede argumenten moeten komen, want de provincie is daarmee niet uitgepraat. Ook zij kan net als iedere burger naar de Raad van State en heeft daarbij natuurlijk wel een sterk wapen dat in de zienswijze is geformuleerd: de Margriet is in strijd met het provinciaal beleid. Het is dus aan de gemeente de provincie alsnog te overtuigen van de juistheid van de keuze die de gemeenteraad heeft gemaakt.

Met het afhaken van Frans en Albertine is de zaak dan ook niet afgedaan. Wat doet de raad als een ondernemende jongeling zich meldt met de mededeling dat hij het initiatief wil voortzetten? Of dat het nieuwe centrummanagement zich meldt? Uiteindelijk was indertijd voor de gemeente de bijdrage aan het toeristisch-recreatieve beleid de reden om aan het initiatief mee te werken en niet alleen om Frans en Albertine ter wille te zijn.. Is dat nu niet meer zo? Die vraag zullen centrummanagement en gemeente moeten beantwoorden. Als die consequent zijn wordt de procedure voortgezet en gaat men op zoek naar een opvolger. Wel moet de gemeenteraad moet zich nu beraden op de aanpak van het vervolg. Niet de Margriet maar de gemeente moet nu zijn beleid bij de provincie verdedigen.

Dat die weg niet bij voorbaat kansloos is nog niet zolang geleden gebleken. Bij een plannetje in Escharen kwam de provincie ook met een negatieve zienswijze. In een goed gesprek konden de gemeentelijke argumenten zodanig worden duidelijk gemaakt dat de provincie te kennen gaf niet in beroep te gaan als de gemeente in het bestemmingsplan de provinciale zienswijze zou negeren. Natuurlijk moet in dit geval wel zwaarder geschut in stelling worden gebracht.

In het bovenstaande ben ik niet ingegaan op de rol van de ”appellanten”. Naar mijn mening is hun voornaamste punt dat het ontwikkelen van Margriet in strijd is met de het provinciaal beleid zoals dit tot nu toe is geformuleerd. Daar hadden en hebben ze gelijk in. De “appellanten” bestrijden is dan ook zinloos. Het is de provincie die moest en moet worden overtuigd. Dat is nog steeds niet gelukt. Als de gemeente nog steeds overtuigd is van de juistheid van zijn argumenten is de enig mogelijke conclusie dat de argumenten door de opeenvolgende gemeentebesturen niet voldoende sterk zijn overgebracht. Het besluit van het college om geen bestuurlijk overleg met de provincie te voeren over het raadsbesluit, maar de verdediging van het gemeentelijk beleid over te laten aan de ontwikkelaars zal de provincie beslist niet hebben overtuigd van de noodzaak hun beleid in Graafse richting om te buigen.

Het is nu aan de gemeenteraad om een besluit te nemen over de voortgang.

Dat de Margriet er is komen te liggen voordat de procedures waren afgerond is een complicatie. Daardoor lag de boot er wel in overeenstemming met het gemeentelijk beleid maar formeel illegaal. Door de lange proceduretijd bij het bestemmingsplan buitengebied en het verscherpte handhavingsbeleid is het één trein op twee sporenbeleid ontstaan. De papieren oplossing daarvoor zou zijn geweest: Margriet in de opslag en terug als de procedures zijn afgerond. Dat is natuurlijk geen goede oplossing. Versnellen van de procedure, dus een afzonderlijke projectprocedure zou een praktischer aanpak zijn geweest.

2013-18 Catharinahof

Eindelijk is dan min of meer bekend hoe de omgeving van het Catharinahof er gaat uitzien. Het bekend maken daarvan gaat op zijn Graafs. De raad is vertrouwelijk ingelicht. De rest van Grave moet het vooralsnog van horen zeggen hebben. En dat ondanks de opmerkingen uit de commissie Ruimte van nu bijna veertien dagen geleden om de plannen ter inzage te leggen.

Nu heb ik het tot stand komen van het plan een beetje kunnen volgen en er ook wat opmerkingen over gemaakt.

Het uiteindelijke plan is nog aan de adviserende klankbordgroep voorgelegd. En die groep was niet helemaal tevreden. Geconstateerd werd daarbij dat er blijkbaar geen duidelijkheid bij de deelnemers bestond over wat de rol van de klankbordgroep zou zijn. De partijen te weten gemeente, Brabantzorg, klankbordgroep zelf en de in dit gebied kennelijk onvermijdelijke GBB hadden kennelijk allemaal een ander idee over de klanken die er uit mochten komen. De klankbordgroep had dus te hoge verwachtingen van haar inbreng.

Door de gang van zaken was het in feite ook wel onmogelijk een plan te maken dat nagenoeg volledig zou voldoen aan ieders wensen.

·         Allereerst omdat niet vanaf het begin de omgeving in de planvorming is betrokken;

·         Het maken van het plan is overgelaten aan de ontwikkelaar van het bouwplan. Weliswaar onder toezicht van de gemeente, maar de relatie met de rest van Grave waarin Catharinahof toch een belangrijke rol gaat spelen is daardoor op de achtergrond gebleven;

·         In een later stadium is het Multifunctioneel centrum (MFC) aan het plan toegevoegd. Dat heeft natuurlijk grote invloed op aantal en tijdstippen van bezoekers. Omdat er ook nog weinig bekend is over dat gebruik is het moeilijk de precieze gevolgen daarvan in beeld te brengen. Zeker is dat de toegankelijkheid voor bezoekers per auto, fiets en te voet goed geregeld moet zijn. Dat betekent ook parkeer- en stallingsruimte. Opvallend is dat in de laatste bespreking het gebruik van het MFC geen rol heeft gespeeld. In het plan zelf, voor zover ik het ken, is dat evenmin het geval.

·         Alweer in een laat stadium realiseerde men zich dat er in de waterkering werd gewerkt. Als gevolg daarvan moest het plan worden aangepast. De voor de omgeving belangrijkste aanpassing is dat alle toegangen 70 cm hoger zijn komen te liggen.

Twee dingen zijn mij bijzonder opgevallen.

Allereerst dat Brabantzorg heel bang is voor vertraging. En gelijk hebben ze. Natuurlijk moet alles klaar zijn als het complex in gebruik wordt genomen. Ook is het natuurlijk hinderlijk als je potentiële kopers en huurders niets kunt vertellen over de omgeving. Het is dus logisch dat op vragen van die zijde  Brabantzorg altijd een geruststellend antwoord kwam. Parkeerproblemen zullen er niet zijn en dat is gebaseerd op metingen op de huidige locatie, waar dus geen MFC is.

Veel andere opmerkingen en suggesties werden afgedaan met de mededeling dat rekening moet worden gehouden met toekomstige bebouwing vlak bij het Catharinahof. Ik vertaal dat maar dat GBB het niet goed vindt en op basis van het geheime contract is de gemeente dan kennelijk uitgepraat.

Er zit dus blijkbaar niets anders op dan het plan maar te accepteren zoals het is en er maar mee te leren leven.

Ik maak één uitzondering omdat de argumentatie daarvoor in de verslagen niet alleen vaag is, maar ook gewoon onjuist.

Belangrijk in het plan is dat de Koninginnedijk tussen Pater van de Elsenstraat en Industriestraat wordt afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. Je mag daar alleen fietsen en wandelen. Inhoudelijke argumentatie wordt daarvoor niet gegeven, dus denk ik maar weer dat GBB en de EMAB-fantasie daar wel weer achter zullen zitten. Erger is echter dat wordt gesteld dat het conform het bestemmingsplan is. Ik heb dit al te pas en te onpas naar voren gebracht dat het bestemmingsplan dat niet aangeeft.

Eerst maar het bestemmingsplan. Kijkt u zelf maar. Het plan is te vinden op de gemeentelijke website. Volg dan vanaf de homepage: “kunnen wij u helpen?” (enig gevoel voor humor is er wel), vervolgens “bestemmingsplannen” en dan bijna helemaal onderaan “Koninginnedijk” Dan klikt u op “bp koninginnedijk verbeelding.pdf. Die figuur moet u dan zodanig vergroten dat u het stuk Koninginnedijk vanaf de pater van de Elsenstraat en de Industriestraat in beeld hebt. U ziet dan dat op dat deel Koninginnedijk geen cirkeltjes tussen de golfjes staan. Verderop op de Koninginnedijk, ongeveer vanaf de plek waar de uiterwaard wit is gelaten (bestemmingsplan wildwaterbaan) verschijnen de rondjes.  Kijk daarna rechts op de figuur naar de Legenda. Daar is te zien dat de grijze kleur staat voor verkeers- en verblijfsdoeleinden. De golfjes betekenen dat ook de bestemming waterstaatsdoeleinden van toepassing is; logisch het heet niet voor niets Koninginnedijk. En bij de rondje staat als betekenis “langzaam verkeerroute”. Tenzij ik op het verkeerde bestemmingsplan heb zitten kijken is het dan ook duidelijk: pas vanaf de Industriestraat is de bestemming langzaam verkeer. Natuurlijk is dat aan te passen maar dan moeten er wel argumenten voor zijn en een procedure worden gevolgd. En die zie ik niet wel het tegendeel. Voor de zekerheid heb ik ook nog via het internet gekeken op het bestemmingsplan Maaszicht, waarop de bouwvergunning Catharinahof is gebaseerd. Het vastgestelde bestemmingsplan van mei 2011 geeft evenmin een wijziging in “langzaam verkeer”. Het enige dat daarna rest is de bouwvergunning. En daar kan zo’n bepaling gewoon niet inzitten.

Waarom maak ik me zo druk hierover. Allereerst natuurlijk omdat weer verkeerde informatie wordt verstrekt en dat moet haast met opzet zijn.

Ik heb al eerder tegen tijdelijke afsluiting bezwaar gemaakt. Ik was geen direct belanghebbende dus had geen poot om op te staan, maar de afsluiting is niet doorgegaan.

De gemeente stelt dat dit stuk weg niet van betekenis is voor het verkeer. Men kan immers gebruik maken van de verkeerslichten bij de Trompetterstraat.  Laat nu de aansluiting van de Industriestraat op de provinciale weg juist zijn aangelegd om het kruispunt Trompetterstraat te ontlasten. In tegenstelling tot wat de gemeente beweert is er wel heel wat verkeer dat gebruik maakt van de route Hoofsschestraat-Bagijnestraat- Koninginnedijk. Als de Hoofschestraat bij het Hart van Grave éénrichtingsverkeerstraat blijft, waar veel voor te zeggen is, is de route naar de Trompetterstraat nagenoeg onmogelijk. Ook van gemeentezijde wordt dan de route Koninginnedijk-Pater van de Elsenstraat- Henricusweg- verkeerslichten aangegeven. Ook is vanaf de pater v.d. Elsenstraat de mogelijkheid van de Handelsstraat genoemd. Met een enorme slinger kom je dan ook op de provinciale weg. Dat  maakt de kruising van de pater vd Elsenstraat gecombineerd met de uitgang van de parkeergarage nog gecompliceerder dan hij al was.

Waarom zou je die ellende over je heen halen? Wat is er op tegen de auto’s (en volgens de gemeente zijn dat er bijna geen) gewoon over de Koninginnedijk te laten rijden?

Nog even een kleinigheidje. Een voorstel van de klankbordgroep om de bomen aan de Baronessestraat niet voor de ramen te zetten maar aan de overkant van de straat werd afgewezen omdat aan de overkant gebouwd gaat worden. (alsof bomen dat onmogelijk maken). In een eerder stadium had ik gewezen op de hellingen waardoor het kruispunt in combinatie met de in- en uitgang van de parkeergarage gevoelig wordt voor wateroverlast. Drempels en andere waterkeringen zijn vanwege de bewoners ook nioet aan te bevelen. Ik kreeg als antwoord dat in de driehoek tussen Baronessestraat en Handelsstraat een opvang voor regenwater zou komen. Ook een voorbeeld van dubbelbestemming.

Tot zover mijn commentaar op een plan dat nog niet eens is gepubliceerd.