donderdag 25 april 2013

2013-49 Raadsvergadering april 2013; bestemmingsplan buitengebied

De haan kraaide drie maal;

Drie maal is scheepsrecht;
Alle goede dingen komen in drieën;
Drie maal dezelfde zet bij schaken betekent remise;
Een hoogspringer krijgt drie kansen;
Iemand die aan het verdrinken is komt nog drie maal boven water.
Deze raadsvergadering wordt in drie etappes afgewerkt, 

Wat heeft dit te maken met de raadsvergadering?
Het was deze vergadering de derde maal dat de raad heeft beslist dat de prinses Margriet
Een plaats moet krijgen in het bestemmingsplan buitengebied en dus wordt gelegaliseerd. De twee voorgaande besluiten hebben niet tot succes geleid. Telkens kwam het college tot de conclusie dat het niet haalbaar zou zijn en stelde aan de raad voor het maar te vergeten. Volgens het college zou de provincie geen medewerking verlenen en die medewerking is nodig.
De vraag ligt nu voor de hand of deze derde poging van de raad wel tot succes zal leiden. Dat zal uit de motivatie in het amendement moeten blijken. En helaas is die motivatie mij onbekend. De toelichting en de discussie in de raadsvergadering bleef beperkt tot de mededeling dat de prinses Margriet alsnog in het bestemmingsplan wordt opgenomen. Het amendement werd met 10 tegen 3 aangenomen. Dat zal voor de provincie waarschijnlijk niet voldoende zijn om af te zien van een reactieve aanwijzing.

Vooralsnog ziet het er dan ook naar uit dat de beslissing van de raad niet meer inhoudt dan een verklaring dat de raad het wel wil, maar er geen moeite voor gaat doen.
Inmiddels ligt er wel een uitnodiging bij de raadsleden om een rondvaart te maken met een boot, waarvan de eigenaar ongeveer dezelfde plannen heeft. Het college heeft blijkens de gemeentelijke informatiepagina van deze week ook toestemming gegeven met die boot op 12 mei een ligplaats aan de loswal in te nemen. Voor degenen die de hele geschiedenis van de prinses Margriet kennen een enigszins pikant aangelegenheid.

De bijeenkomst op maandag heb ik niet bijgewoond. De dinsdag was helemaal gewijd aan het bestemmingsplan buitengebied. Het Binnenhof, de woningmarkt, de aanstraling van de Elisabeth, een bezwaarschrift van Litjens en het extra krediet voor oude handhavingszaken komen vanavond aan de orde. Enige tijdbewaking zal wel nodig zijn om nu op tijd klaar te zijn. Anders klopt de laatste van de reeks drieluiken aan het begin niet.

De behandeling van het bestemmingsplan bleef beperkt tot procedurediscussies, individuele zaken en wat onderling geharrewar waaronder een motie van wantrouwen. Beleid is niet aan de orde geweest. Het is (alweer) een conserverend bestemmingsplan. Mag je zeggen dat de gemeenteraad van Grave zich beperkt tot het op de winkel passen totdat een ander het overneemt?

Ook door het ontbreken van de informatie over amendementen en antwoorden vanuit college en ambtelijk apparaat is het niet mogelijk, en waarschijnlijk ook niet zinvol, commentaar op de inhoud te geven.

Ik heb nog geprobeerd de amendementen en andere aan de raadsleden verstrekte informatie te pakken te krijgen. Er mag dan worden beweerd dat alle relevante stukken op de gemeentelijke site staan, ze zijn in ieder geval niet te vinden. Ook sommige raadsleden hadden daar moeite mee. Herhaaldelijk werd gevraagd om een formulering op papier te krijgen. Naast met I-pads werd ook druk met papieren gewerkt.

Door enkele raadsleden werd nog aan de orde gesteld of bij zoveel reacties en zo weinig tijd voor de raadsleden om alle informatie geen gevaar is ontstaan voor rechtsongelijkheid. Het antwoord daarop is natuurlijk een volmondig "ja". Het was echt onmogelijk om alle zienswijzen in zo'n korte tijd goed door te nemen. En dan vlak voor de vergadering nog een groot aantal insprekers. Dat werd uiteindelijk ook wel erkend. Er werd daarom een motie aangenomen waarin het college werd opgedragen in het tweede kwartaal van 2014 met een inventarisatie van knelpunten te komen. Voor degenen die het gevoel hebben dat zij bij de behandeling van dit raadsvoorstel niet dezelfde behandeling hebben gekregen als anderen een "motie van troost". Dat is toch iets.

In de aan de raadsleden op het laatste moment verstrekte gegevens kwamen blijkbaar ook nog twee “ambtshalve wijzigingen” voor.  Dat zijn wijzigingsvoorstellen die niet berusten op inbreng via zienswijzen of vanuit het college. Een ambtenaar is er zelf achtergekomen dat met die wijziging het besluit beter zal worden. Deze weg kan ook worden bewandeld als de indiener van een zienswijze net even te laat was met indienen. In de zienswijzennota komen enkele voorbeelden daarvan voor. Op zich is er dus niets mis met deze wijzigingsvoorstellen. Ze moeten echter wel in het uiteindelijke besluit worden verwerkt. En dat is niet gebeurd. Volgens betrouwbare informatie (zo heet dat) is één van die voorstellen wel verwerkt in een van de amendementen. Voor de andere is er nog een redding. Aan het begin van de discussie vroeg de voorzitter aan de raad toestemming om het uiteindelijke besluit na de vergadering te mogen aanpassen als het besluit daardoor beter zou zijn geformuleerd (mijn weergave van hetgeen de voorzitter letterlijk heeft gezegd). Dat geeft ruimte om ook deze ambtelijke wijziging de status te geven van een besluit van de gemeenteraad van Grave.

Dat doet me denken aan wat een griffier van een provincie ooit heeft gezegd. Het is ook een mooi slotwoord van dit artikel.

“Wat het college beslist is niet belangrijk. Belangrijk is wat ik opschrijf dat zij hebben besloten”.  


dinsdag 23 april 2013

2013-48 Parkeerterrein Stadhouderslaan; mission impossible?

Vorige keer schreef ik dat het parkeerterrein aan de Stadhouderslaan in strijd is met het bestemmingsplan en dat er dus een wijziging van het bestemmingsplan moet komen om het parkeerterrein mogelijk te maken. Als illustratie gaf ik in 2013-47 de bepalingen uit het bestemmingsplan behorende bij de bestemming “gemengd”. Die bestemming had ik ergens opgevangen en klopte volgens mij wel met de kaart.


Gisteravond kreeg ik van een raadslid een memo te zien, waarbij aangegeven was dat de bestemming “maatschappelijk” is. Ik heb dat natuurlijk nagegaan. De kleur van “maatschappelijk” is in ieder geval op mijn computer niet te onderscheiden van die van “gemengd”. Gelukkig zijn er ook andere methoden om de verschillen in bestemmingen zichtbaar te maken en daaruit bleek dat de bestemming inderdaad “maatschappelijk” is. Daarmee wordt de procedure om het parkeerterrein te realiseren wat eenvoudiger dan ik eerst dacht. De gemeenteraad komt er niet meer aan te pas.

Ook die bestemming laat het aanleggen van een parkeerterrein niet toe en dus moet er een bestemmingsplanwijziging komen. Maar…… bij deze bestemming heeft de gemeenteraad, al of niet bewust, aan het college de bevoegdheid gegeven de bestemming “maatschappelijk” te wijzigen in “parkeren”! Eigenlijk had het college dus het plan om aan de Stadhouderslaan een parkeerterrein aan te leggen helemaal niet op 19 maart aan de raad hoeven voor te leggen. De raad had hier al mee ingestemd bij de vaststelling van het bestemmingsplan “woonwijken, Grave” op 13 november 2012. Het bestemmingsplan werd zoals meer voorkomt aangekondigd als conserverend, dus niets nieuws bevattend. Van overleg met wijkraden vooraf over het bestemmingsplan is niets gebleken. De behandeling in commissie en raad verliep vlotjes. In een conserverend bestemmingsplan mag je een bevoegdheid voor het college de bestemming maatschappelijk te wijzigen in “parkeren” toch wel een nieuwigheid noemen die op zijn minst  had moeten worden genoemd. Nu komt het wat slinks over.

Vlak daarna kwam de discussie over de parkeergelegenheden bij de Mariakapel en Lovendaalsingel  in samenhang met het bestemmingsplan “centrum Grave” op gang. Het resultaat was o.a. dat een vergelijkbare vrijstelling uit het bestemmingsplan “centrum Grave” werd geschrapt.

Of deze gang van zaken een bewuste tactiek van het college is geweest kan ik niet bewijzen. In ieder geval heeft het college nu wel dubbele rugdekking van de raad. Het plan is inmiddels onherroepelijk en “daar moeten we het mee doen”.

Kan er nog iets tegen worden gedaan en bij wie moet men dan zijn?

De gemeenteraad heeft zich zelf buitenspel gezet. Het college voert opdrachten van de raad uit en als de raad anders wil moeten ze maar een nieuwe opdracht geven. Dat zal in dit geval niet zo eenvoudig zijn omdat de bevoegdheid om de bestemming parkeren aan het terrein te geven vast ligt in het bestemmingsplan. Dat wijzig je niet zo maar. Het enige dat de , raad zou kunnen doen is, net als bij de Mariakapel, het college opdragen alsnog af te zien van deze locatie. Dat de raad hiertoe kan worden verleid is gezien de voorgeschiedenis, uiterst gering. Het college kan de motie ook naast zich neerleggen en dan rest niets anders dan een motie van wantrouwen en ontslag van het college. Dat zal niet gebeuren.

Rest niets anders dan invloed uitoefenen op de nog te volgen procedure. Ook die ziet er voor tegenstanders van het parkeerterrein op die plek niet goed uit.

De voorwaarden die in het bestemmingsplan worden gesteld om de bestemming te wijzigen in parkeren zijn niet echt moeilijk. Hieronder volgen ze:
a.    de wijziging leidt niet tot een onevenredige aantasting van de belangen van de naburige erven;
b.    uit onderzoek of motivering anderszins volgt dat er geen onevenredige aantasting van landschappelijke, milieu en natuurwaarden plaatsvindt.

Pikant is wel dat in dit geval de gemeente zowel aanvrager als beoordelaar is. De gemeente stelt zelf de motivering op en beoordeelt die.

In de procedure zit wel een ter visielegging en een mogelijkheid een zienswijze in te dienen. Maar ook hier beoordeelt de gemeente als belanghebbende zelf. Dan rest als laatste nog een beroep op de Raad van State. Daarbij zal een goede jurist nodig zijn. Ik zie geen ander aangrijpingspunt dan dat het college het instrument “wijzigingsbevoegdheid” oneigenlijk gebruikt.

Gewoonlijk is het overleg in Grave beperkt tot deze wettelijke procedure. Het kan ook anders. De wethouder heeft toegezegd dat de wijk wordt betrokken bij de “uitvoering van het parkeerterrein”. Nu is dat ook een toezegging die verschillend kan worden uitgelegd. Meepraten is alleen zinvol is de buurt al wordt betrokken bij het opstellen van het plan. Maar dan accepteert men in feite wel dat het parkeerterrein er komt. Dat het college ervan overtuigd kan worden dat het beter is geen gebruik te maken van de wijzigingsbevoegdheid lijkt mij geen realistische veronderstelling. Het college voert immers een raadsbesluit uit.

Van een rol van de wijkraad heb ik tot nu toe niets gezien. Ook dat is vreemd.
Het initiatief ligt nu bij het college.

Waar ik zeker niet in geloof is dat het parkeerterrein er 30 juni 2013 ligt. Wat zijn daarvan de consequenties?

vrijdag 19 april 2013

2013-47 parkeergelegenheid Stadhouderslaan


Op mijn stelling dat de parkeerplaats aan de Stadhouderslaan niet past in het bestemmingsplan kreeg ik een opmerking. Ter plekke geldt een gemengde bestemming en dus zou parkeren ook kunnen. De wethouder liet zoiets ook al blijken in zijn reactie. Daarom hier de letterlijke tekst van de regeling over gemengde bestemming.

De voor gemengd aangewezen gronden zijn bestemd voor:
  • a. detailhandel;
  • b. dienstverlening;
  • c. ondersteunende horeca;
  • d. horeca;
  • e. maatschappelijke doeleinden;
  • f. kantoren;
  • g. een brandweerkazerne;
  • h. een tuincentrum;
  • i. een bedrijfswoning;
  • j. wonen;
  • k. een zendmast uitsluitend ter plaatse van de aanduiding 'zend-/ontvangstinstallatie';
  • l. waterhuishoudkundige doeleinden;
één en ander met de bijbehorende voorzieningen zoals tuinen, erven, groenvoorzieningen, parkeervoorzieningen, paden e.d. en overeenkomstig de nadere detaillering van de bestemmingsomschrijving zoals deze is opgenomen in 5.1.2.

Daarin wordt weliswaar "parkeervoorzieningen" genoemd, maar wel als bijbehorende voorziening iun het lijstje daarboven. Dit parkeerterrein dat bedoeld is als parkeergelegenheid ten behoeve van het centrum van Grave past daar niet in.

donderdag 18 april 2013

2013-46; commissie Ruimte, spreekrecht, parkeergelegenheid Stadhouderslaan.


De commissievergadering begon met een protest tegen het raadsbesluit van 26 maart 2013 om aan de Stadhouderslaan een parkeerterrein aan te leggen. Dit parkeerterrein moet de parkeergelegenheden bij de Mariakapel en Lovendaalsingel, die op 3 december 2012 door de raad zijn geschrapt, vervangen. Zoals gebruikelijk was daarbij nauwelijks aandacht besteed aan de mening van de bewoners van de Mars. Die mening werd dus nu in de vorm van een protest tijdens het spreekrecht gegeven. Gelukkig was de voorzitter wat soepel bij het bewaken van de spreektijd. En zelfs gaf de wethouder nog een reactie. Hij wees er fijntjes op dat hij niets anders doet dan raadsbesluiten uitvoeren. Strikt genomen is dat juist, maar het is wel zo dat de raad wat de Stadhouderslaan wederom, daartoe door het college verleid, een weinig doordacht besluit heeft genomen.
Is dit protest nu mosterd na de maaltijd? Ik denk het niet. Het is bij de raadsvergadering helemaal niet aan de orde geweest, maar het aanleggen van parkeerplaatsen is op die plaats in strijd met het onlangs vastgestelde bestemmingsplan “Grave, woonwijken”. De commissievoorzitter wees in de inleiding op het spreekrecht er al op dat eer nog een bestemmingsplanprocedure zou volgen. De wethouder ging niet verder dat hij bij het uitwerken van het plan de bewoners nog alle ruimte voor inbreng zou geven. Een bestemmingsplanprocedure voor dit project gaat samenvallen met de voorbereiding op de verkiezingen.

Hoe dit alles valt te rijmen met de eis dat de parkeerplaats op 30 juni klaar moet zijn is mij een raadsel.

Ik ben benieuwd naar het vervolg.

2013-45 Commissie ruimte; bestemmingsplan buitengebied


De behandeling van het bestemmingsplan buitengebied liep zoals ik had verwacht en dus iedereen die bij de voorbereiding was betrokken ook had kunnen verwachten. Er hadden zich zoveel insprekers gemeld dat één avond niet genoeg zou zijn om ze alleen maar aan te horen, laat staan de inhoud te verwerken. Er had dus al een extra bijeenkomst moeten en ook kunnen worden georganiseerd. Dat is niet gebeurd en dus ontstond weer een verwarrende situatie.
Tijdens de vergadering werd afgesproken een extra commissievergadering te beleggen op maandag 22 april en daarom de raadsvergadering van 23 april bij voorbaat te splitsen en voor het vervolg vrijdag 26 april te reserveren. Dan zouden de fracties ook gelegenheid hebben zich te beraden over de geleverde inbreng van insprekers. Op zich in de eenmaal ontstane situatie niet zo’n gekke aan pak. Helaas bleken er toch elders in het stadhuis al bekende omstandigheden te zijn die deze planning zo niet onmogelijk dan toch wel ongewenst maakten. Nu wordt de extra commissievergadering vrijdag 19 april gehouden en begint de raadsvergader8ing al op maandag 22 april en voortgezet op de oorspronkelijke datum. Als je de nooduitgang die het reglement van orde hiervoor heeft hiervoor gebruikt is het geen nooduitgang meer. Nu maar hopen dat alle betrokkenen tijdig zelf hiervan op de hoogte zijn gesteld.
Positief is wel dat deze vergaderingen op de homepage van de gemeentelijke website zijn aangekondigd. Zou iemand mijn weblog 2013-42 hebben gelezen?

Inhoudelijk valt er over dit onderwerp nog niets te melden. De inhoudelijke bespreking maakt dan wellicht ook duidelijk waarom uitstel van het besluit tot de volgende vergadering niet kan. Mogelijk dat uitstel de gemeentelijke positie in de handhavingzaak, waarin de gemeente het advies van de commissie naast zich neer heeft gelegd, verzwakt.


zondag 14 april 2013

2013-43 De commissie Ruimte 16 april


Al een paar dagen zit ik met de vraag wat te doen met punt 5 van de agenda van de commissievergadering dinsdag. Het gaat over de “Koersnotitie structuurvisie/woningbouwprogrammering/ontwikkelingsvisie “Waterfront” Dat is niet alleen in de titel veel meer dan een mond vol. Met deze stukken wordt gepretendeerd voor onze gemeente de weg naar een in alle opzichten zonnige toekomst uit te stippelen. Niet als een droom, maar als een werkelijk doel.
Als je dan leest welke uitspraken van de raad worden gevraagd en de planning van de procedure voor de vaststelling van het eindresultaat “de structuurvisie”, wordt de feitelijke bedoeling van het college duidelijk.
Als het college had laten schrijven wat ik nu tussen de regels doorlees had het raadsvoorstel er ongeveer als volgt uitgezien.


Al een hele tijd zijn we bezig met de structuurvisie. We hebben de stukken na een jaar rust weer uit de la gehaald en afgestoft. Inmiddels zijn er ook Idops verschenen. Die bleken niet in strijd met een concept voor de structuurvisie van begin 2012. Dat kwam goed uit. Ook weten niet goed wat we met al enkele jaren oude plannen voor de Maasboulevard aanmoeten. Maar we mogen toch zeggen dat met de opknapbeurt van de loswal, zeker na het aanbrengen van de schanskorven, die beleidsnota’s hun geld wel hebben opgebracht. Toch  hebben we maar een nieuwe waterfrontvisie laten maken. Omdat we toch bezig waren hebben we ook het woningbouwprogramma er bij gedaan. Alle goede dingen gaan immers in drieën. Op die manier komen we er ook in één keer van af. Dat willen we graag voor 1 januari 2014. Want vanaf die datum zijn alle ambtenaren van Cuijk, Mill en Grave bij elkaar gevoegd. We willen dan zo weinig mogelijk winkeldochters hoeven over te dragen.

Om dat voor elkaar te krijgen is het wel nodig dat u de stukken accepteert zoals ze nu zijn. Het liefst hadden we dat de commissie ze tot A-stuk zou verklaren, maar dat zal wel teveel zijn gevraagd. We kunnen er ook wel mee uit de voeten als u er een B-stuk van maakt, maar onderling afspreekt dat alle amendementen worden verworpen. Zelfs zou het genoeg zijn als u de stukken voor kennisgeving aanneemt en ons de opdracht geeft  de stukken in één structuurvisie te verwerken.

Wat we helemaal niet kunnen hebben is dat geïnteresseerde burgers zich met de procedure gaan bemoeien. Daar hebben we nu geen tijd meer voor. Het zal ons wel lukken ze op afstand te houden. Gebleken is al dat ook de klankbordgroep zich een jaar aan het lijntje heeft laten houden. We kunnen er echter niet onderuit het ontwerp ter visie te leggen zodat men een zienswijze kan indienen. U weet dat we er telkens weer in slagen met het publiceren en ter inzage leggen van stukken verwarring te zaaien. Met de zienswijzennota zullen we tot het laatste moment wachten. Gezien de beschikbare tijd kan dat ook niet anders. Op die manier krijgen we het wel voor elkaar dat de zienswijzen geen invloed hebben op de uiteindelijke structuurvisie. Voorwaarde is wel dat u bij de behandeling van de zienswijzennota in de raadsvergadering niet afwijkt van ons voorstel. Dan kan het ook geen kwaad als er toch mensen zijn die gebruik willen maken van het spreekrecht. De verordening op de commissies maakt een verdergaande inbreng van burgers wel mogelijk, maar daar dient u geen gebruik van te maken. Indieners van zienswijzen kunnen na de vaststelling nog wel in beroep gaan, maar wie dan leeft die dan zorgt. Bovendien zijn de verkiezingen weer in zicht en dan zijn we er allemaal van af.
Het college wijst u erop dat de planning voor de procedure alleen haalbaar is als u bovengenoemde regieaanwijzingen strikt opvolgt.


Omdat het eigenlijk toch een serieuze zaak is waag ik het toch enkele inhoudelijke opmerkingen te maken.

De koersnotitie structuurvisie.
Opvallend is de opmerking in de inleiding dat de ontwikkeling van de visie begin 2012 is stilgelegd omdat eerst voldoende duidelijkheid over de ontwikkeling van het Wisseveld moest zijn verkregen. Laat ik nou altijd hebben gedacht dat een structuurvisie diende om juist richting aan dat soort ontwikkelingen te geven. Die duidelijkheid over het Wisseveld is er nog niet, maar nu kennelijk geen belemmering meer. Met iedere ziekte valt te leven als je maar niet vraagt hoe lang.

Op zich is de koersnotitie niet meer dan een opsomming van bekende wensen. Er worden wel zaken aangedragen, veelal al bekend uit eerdere rapporten, maar geen koers uitgezet om de gewenste situatie te bereiken. Opvallend vond ik dat er nogal positieve opmerkingen werden gemaakt over de wijze waarop Visio zou kunnen worden ontwikkeld. Sommige ontwikkelaars krijgen kennelijk meer vertrouwen dan andere.

Even opvallend was voor mij de weinige aandacht die werd gegeven aan de ontwikkeling van het Wisseveld. Dat in april 2012 een structuurvisie voor het Wisseveld is gepresenteerd door het bureau SVP uit Amersfoort is blijkbaar niet opgevallen. In de koersnotitie wordt zonder ook maar een vage toelichting een aantal projecten op het Wisseveld opgesomd. Waarschijnlijk zijn die regelrecht overgenomen uit het contract met GBB. Dat het voormalige schoolterrein aan de Koninginnedijk een schitterende plaats is voor woningbouw zal niemand bestrijden, maar over hoe en wat moet toch wel worden nagedacht. Ook woningbouw op de zogenaamde EMAB-locatie wordt opgesomd. De E van EMAG staat voor experimenteel. Dat experimentele had betrekking op nieuwe regels voor het bouwen in het winterbed van de grote rivieren. Die nieuwe regels zijn er inmiddels en daaruit blijkt dat je wel erg in nood moet zitten wil je toestemming krijgen daar te bouwen. Uit de regionale woningmarktstrategie en ook uit het eigen woningmarktprogramma van onze gemeente blijkt dat er een overschot aan bouwprojecten is. Op zijn minst had daarom toch dit project ter discussie moeten worden gesteld. Ook het gegeven dat het bestemmingsplan ter plekke de bestemming “Uiterwaard” heeft is van belang.

Tot zover de structuurvisie

De waterfrontvisie.

Dat het college in december 2012 een weer een ander bureau opdracht heeft gegeven een nieuw rapport te presenteren heeft wel vragen opgeroepen. Of die vragen zijn beantwoord is mij niet bekend. Maar het rapport ligt er nu, met de titel “Grave glinstert”. Op de voorpagina wordt nogal nadrukkelijke meegedeeld dat dit de definitieve versie is. De discussie wordt daarmee aanzienlijk beperkt en misschien is dat nog niet eens zo gek. Het is een verzameling ideeën die niet allemaal even haalbaar zijn, maar toch wel de moeite waard om er serieus naar te kijken. Er zijn wel wat merkwaardigheden.

Allereerst de begrenzing van de opdracht. Het rapport moest gaan over het gebied langs de Maas tussen brug en Visioterrein. De Oude Haven was dus de grens. Daardoor viel de rivierpleisterplaats die nota bene in het ontwerpbestemmingsplan buitengebied was opgenomen buiten het onderzoek. Het college had dus die voorziening al afgeschreven of was misschien bang dat het rapport de ontwikkeling van de rivierpleisterplaats juist zou aanbevelen.

De definitieve versie is natuurlijk voorafgegaan door een concept. In dat concept was een idee opgenomen dat heel sterk deed denken aan de prinses Margriet, zij het in de haven en niet op zijn huidige plaats. Dat laatste kon ook niet die viel buiten de onderzoeksgrens. Opvallend is dat die suggestie uit de definitieve versie is verdwenen.

Ook in dit verhaal komt de EMAB-locatie voor als woningbouwgebied. Hier worden wel de nodige bedenkingen aangevoerd met als gevolg de suggestie in afwachting van de woningbouw een “pauzelandschap”in te richten. Daarvoor worden enkele suggesties gedaan. Parkeren zoals in de parkeernota opgenomen, wordt niet genoemd. Camperparkeerplaats komt er nog het dichtst bij.

Tot slot viel mij op dat de wildwaterkanobaan niet werd genoemd. De bestemming van het gebied tussen brug en voormalig Coxterrein heeft nog steeds die bestemming en een uitvoering in een simpeler vorm dan indertijd Ballast Nedam voor ogen stond lijkt mij niet bij voorbaat onmogelijk. Onlangs was in de Gelderlander te lezen dat men in Nijmegen overweegt in de nevengeul bij Lent zo’n voorziening aan te leggen. Dan biedt de locatie bij de stuw van Grave meer mogelijkheden en een vigerend bestemmingsplan. Ergens moet ook nog een idee of misschien zelfs al een plannetje voor een elektriciteitscentrale liggen. Het raadsvoorstel wijdt nogal wat mooie woorden aan duurzaamheid.

Het woningmarktprogramma

Ik heb dit onderwerp voor het laatst bewaard omdat Grave naar mijn mening aan dit onderdeel het meeste behoefte heeft. Naast het geheimzinnige Wisseveld en het nog vage Visioterrein is er nog een flink aantal projecten die min of meer op korte termijn realiseerbaar zijn, maar ook, gezien de huidige woningmarkt, elkaars concurrent. Het gevolg van die situatie is dat er niets gebeurt. Een door alle betrokkenen geaccepteerd programma kan aan die impasse een eind maken.

Het programma draagt de waarschuwing “vertrouwelijk”. Gewoonlijk eerbiedig ik dat. Als ik een stuk in handen krijg met het stempel vertrouwelijk lees ik het wel, maar praat dan niet over dingen die ik voor het lezen van dat vertrouwelijke verhaal niet wist. Ik ben geen journalist. Aangezien het rapport via de website openbaar is gemaakt en in een openbare vergadering wordt besproken neem ik maar aan dat die vertrouwelijkheid een vergissing is.

Ik kan niets anders zeggen dan dat ik dit een realistisch en goed bruikbaar rapport vind. Er worden niet alleen cijfers genoemd, maar direct ook een indicatie van de marges die er bij horen.
Het liegt er ook niet om, maar geen enkel verstandig mens zal anders hebben verwacht.

Dat ik het een goed verhaal vind wil niet zeggen dat ik geen opmerkingen en vragen heb.
Allereerst kreeg ik de indruk dat de eerste boodschap is: de rem er op. De provinciale norm werd nogal nadrukkelijk als bovengrens aangeduid. Zelfs bij het hanteren van die norm kunnen 440 geplande woningen niet worden uitgevoerd.

Vervolgens zijn projecten met minder dan 5 woningen buiten beschouwing gebleven. Toch is in de bijlage wel een indicatie gegeven De vraag is nu hoe met die projectjes wordt omgegaan. Ik zou zeggen, en vind daar in het rapport ook wel steun voor: geen strobreed in de weg leggen. Dat lijkt me beter dan rigoureus tegenhouden. Iets daar tussenin roept weer allerlei discussies op.

De clou zit in de tabel op pagina 26 van het verhaal. Dat biedt een goed uitgangspunt. Wel moet het natuurlijk wel zo worden gehanteerd dat een ontwikkelaar niet alleen het recht krijgt in een bepaald jaar een aantal huizen te bouwen, maar ook de plicht ervoor te zorgen dat het ook gebeurt. Anders wordt een andere ontwikkelaar naar voren gehaald.

Huizen bouwen is één, maar huizen verkopen is nog iets anders. Het bouwen kan worden gestuurd, maar de markt is en blijft grillig. Ik deel de verwachting dat de woningmarkt zich binnen niet al te lange tijd zal herstellen niet. Zeker niet als met herstel wordt bedoeld dat de prijzen weer gaan stijgen of in ieder geval niet verder dalen. De markt is juist verziekt door de absurd hoge prijzen. Wonen is de enige levensbehoefte waar je aan kon verdienen in plaats van dat het geld kostte.

Met dit programma is er in ieder geval een sturingsmiddel. In het rapport wordt de EMAB-locatie weer opgevoerd als aantrekkelijk woongebied. Helemaal waar, maar dat heeft juist veroorzaakt dat de rivieren in de knel kwamen. Maar als GBB er wel in gelooft laat ze het dan maar waar maken. Op die manier wordt voorkomen dat illusies andere plannen blokkeren.

Een vereiste is wel dat de gemeente zich hard opstelt tegenover alle ontwikkelaars. Niet op tijd met een plan? Naar achter in de planning en een ander project naar voren.

Opvallend vond ik nog de constatering dat er in Grave een overschot wordt verwacht van sociale huurwoningen, een informatie die bij het voorstel vd Horst te houden aan het contract om in het Hart van Grave 10 sociale huurwoningen op te nemen toch wel interessant was geweest.

Slotwoord
Van dit drieluik is het woningbouwprogramma het belangrijkst en verdient daarom volledige aandacht. De planning van het geheel acht ik bij een serieuze aanpak waarbij ook echte aandacht wordt besteed aan het informeren en betrekken van de bevolking totaal onhaalbaar. Zeker als er aan wordt gedacht dat in de periode tot 1 januari het samenvoegen van de ambtelijke apparaten van de drie gemeenten de nodige en dus veel aandacht zal vragen.
Er wordt geen enkele indicatie gegeven over wat al deze rapporten en de rapporten die hierdoor worden vervangen hebben gekost. Het lijkt mij toch wel een interessant gegeven.

Over de andere agendapunten zwijg ik nu maar. Alleen zet ik wel vraagtekens bij de argumentatie om de aanstraling van de kerk en het historisch stadhuis uit het toeristisch recreatief budget te betalen. Welke toeristen laten zich door lichtjes lokken? Een kerk en stadhuis als “Light district van Grave”? Het zal wel geen rood licht worden. Ik ben er sterk voor de duisternis in Grave te verlichten, maar de toeristen en winkelbezoekers die wij in Grave willen hebben komen als het nog licht is en de winkels open zijn.




donderdag 11 april 2013

2013-42 Burgerinitiatief Binnenhof


Bij de eerste bespreking van de agenda’s voor de commissievergadering vroeg ik mij af waarom het burgerinitiatief Binnenhof weer op de agenda stond. Er was immers geen reactie van het college bij.
Vanochtend zag ik dat er inmiddels een raadsvoorstel is bijgevoegd. Ik zag dat omdat ik langzamerhand zo achterdochtig ben geworden dat ik meermalen per dag op de gemeentelijke site kijk om te zien of er stukken zijn bijgekomen of dat er nieuwe versies zijn verschenen. De Graafse website is voor mensen die het raadswerk willen volgen buitengewoon publieksonvriendelijk. Op de startpagina kun je een rubriek “recent geplaatst” aanklikken. Daarbij staat vermeld dat daar de laatste toevoegingen aan de website zijn aangegeven. Dat is een regelrechte leugen. Over agenda’s en stukken van bestuursorganen staat er nooit iets. Al een paar jaar geleden heeft een raadslid gevraagd stukken van een datum of een ander kenmerk te voorzien waaruit blijkt of het om de meest recente versie gaat. Nooit iets van terecht gekomen.

Maar goed, ik kom er toch wel achter en mijn pillen tegen hoge bloeddruk kunnen het ook nog wel aan.

Ter zake dus.

Mede naar aanleiding van de merkwaardige bijeenkomst op 26 februari heeft het college nog een alternatief op basis van pleinvorming met minder parkeerplaatsen laten onderzoeken. De alternatieven zijn aan de Commissie ruimtelijke Kwaliteit voorgelegd. Het advies van die commissie leverde een nieuw alternatief op: vervang zowel muur als bomen. De CRK vindt dat de Scheerestraat het karakter van een straat moet houden en geen plein mag worden. Dat is geen verrassend advies. In de opdracht aan de architect van het “Hart van Grave” stond ook al dat het historisch stratenpatroon in het ontwerp moest worden opgenomen. Het college volgt het advies van de CRK.

Omdat bouwen van een nieuwe muur moeilijk te verenigen is met behoud van de huidige bomen stelt het college platanen te herplaatsen. Dat maakt ook een eind aan de discussie of de huidige bomen fataal ziek zijn of niet. Ik heb het van horen zeggen, dus het moet wel worden geverifieerd, maar de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit zou ook hebben geadviseerd geen bomen te plaatsen die in de breedte groeien, zoals platanen. Gekozen zou moeten worden voor bomen die de hoogte opzoeken. Lijkt mij op die plaats een logisch advies.

Alhoewel het college voorstelt het burgerinitiatief af te wijzen heb ik de indruk dat de indieners aardig tevreden kunnen zijn. Bomen en muur blijven.

Voor de behandeling in de raad lijkt mij onderstaand citaat uit de verordening op het burgerinitiatief wel interessant. Het is natuurlijk ook van toepassing op de andere nog lopende burgerinitiatieven.

Artikel 8 procedure behandeling in de raadsvergadering
1. De voorzitter van de raad stelt een of meer van de vertegenwoordigers als bedoeld in artikel 5, vierde lid, in de gelegenheid het burgerinitiatief toe te lichten in de raadsvergadering waarin de beraadslaging over het initiatief plaatsvindt en om eventuele vragen uit de raad te beantwoorden.
2. De voorzitter van de raad kan een of meer van de vertegenwoordigers als bedoeld in het eerste lid toestemming geven om deel te nemen aan de beraadslaging in de raad over het burgerinitiatief. Artikel 24 van het Reglement van Orde van de raad blijft hierbij buiten toepassing.
3. De voorzitter van de raad kan een of meer van de vertegenwoordigers als bedoeld in het eerste lid toestemming geven om deel te nemen aan de beraadslaging in de raad over het burgerinitiatief. Artikel 24 van het Reglement van Orde van de raad blijft hierbij buiten toepassing.
Waarom lid 2 en 3 gelijkluidend zijn weet ik ook niet. Artikel 24 van het reglement van orde gaat over het in stukken hakken van een agendapunt en schorsen. De verordening burgerinitiatief is van 2004 en het reglement van 2011. Hat kan dus zijn dat de verordeningen niet meer synchroon zijn.

Om de behandeling in de raad efficiënt te laten verlopen is een zorgvuldige behandeling in de commissie ook van groot belang. Daarom ook nog een citaat uit de verordening op de raadscommissies.


Artikel 24 Deelname aan de beraadslaging door anderen

1. De raadscommissie kan bepalen dat anderen mogen deelnemen aan de beraadslaging.
2. Een beslissing daartoe wordt op voorstel van de voorzitter of een lid genomen alvorens met de beraadslaging ten aanzien van het aan de orde zijnde agendapunt een aanvang wordt genomen.
3. Een lid van de raad die geen lid is van de raadscommissie is uitgesloten van deelname.

Het is Grave nog niet voorgekomen, maar op grond van deze verordeningen die door de raad zelf zijn vastgesteld kunnen indieners van burgerinitiatieven zowel in de commissie als in de raad aan de beraadslagingen over het initiatief deelnemen. Verwijzen naar het spreekrecht doet geen recht aan de bepalingen in de verordeningen.


woensdag 10 april 2013

2013-41 Commissie inwoners en bestuur 9 april 2013


De plaatsvervangend voorzitter van de commissie Bestuur en Inwoners sloot de vergadering met de leden van de commissie te bedanken voor hun aanwezigheid. Ik weet niet of hij bewust deze keuze heeft gemaakt, maar behalve voor hun aanwezigheid was er weinig waarvoor de commissie een bedankje verdiende.
Aan de veelheid van versies van de agenda kan er weer één worden toegevoegd. De leden van de commissie beschikten op hun I-pad over weer een andere versie. Daarin worden alleen de agendapunten opgesomd zonder enige aanwijzing voor wat de bedoeling is van de bespreking. Dat is waarschijnlijk de verklaring voor de merkwaardige wijze waarop vooral de behandeling van het jeugdcentrum verliep. Ook wordt veel duidelijk over de wijze waarop men zich op de vergadering voorbereidt. Maar daar kan ik beter niet dieper op ingaan.
Op de agenda op de website van de gemeente stond letterlijk:

5 Nieuwe plannen n.a.v. het amendement jongerencentrum.
Toelichting door wethouder Adams, dhr. Menno Rozendaal, een vertegenwoordiger van Radius en mogelijk een of twee jongeren. Van 19.30 uur tot 20.30 uur
Waarschijnlijk na het weekend is daar als bijlage nog de “Notitie Amendement Jongerencentrum_raadscommissie inwoners en bestuur” toegevoegd.

In werkelijkheid verliep de vergadering wat anders. Tijdens het normale spreekrecht volgens agendapunt 4 kwamen achtereenvolgens een duo van Radius, een ouder en een jongere zelf aan het woord. Bij het begin werden ze er nog eens stevig op geattendeerd dat ze 5 minuten spreektijd hadden. Gelukkig bleek de voorzitter op dit punt wat tolerant. Na afloop konden de commissieleden nog enige vragen stellen en dat was het dan wel.

Van de feitelijke behandeling van het onderwerp bij agendapunt 5 is op de nieuwe wijze van presenteren van de opname niets terug te vinden. Dat is geen groot gemis. De  aangekondigde toelichting door de wethouder en ene Menno bleef beperkt tot de mededeling dat Menno een medewerker van de gemeente is die de notitie heeft opgesteld. De voorzitter hield zich strikt aan zijn versie van de agenda en gaf de commissieleden de gelegenheid hun mening over die notitie te geven. De wethouder zou daarna wel antwoorden. De commissieleden hielden zich nogal op de vlakte en beperkten zich vooral tot het aantonen dat zij met het amendement bij de begroting om geen geld beschikbaar te stellen voor een definitief jongerencentrum het beste met de jeugd voorhadden. Het college kreeg in het amendement de opdracht na te gaan of er met het voor het jongerencentrum beschikbare geld niet iets beters kon worden gedaan. De notitie was kennelijk te vers om al een mening te geven over de daarbij te kiezen weg. Bij zijn beantwoording liet de wethouder duidelijk blijken dat hij er niet voor voelde om als mosterd na de maaltijd nog een toelichting op de notitie te geven. De commissie had de reactie inmiddels al gegeven. Het eind van het lied was dat het college op basis van de .notitie een echt voorstel zal uitwerken waar de raad dan een uitspraak over moet doen. Dat voorstel zal dan ongetwijfeld in de commissie worden behandeld. Men doet er dan goed aan de opsteller van het voorstel en ook gebruikers van de voorziening zoals Radius en jongeren aan de beraadslaging te laten deelnemen. Artikel 24 van de verordening op de commissie laat dat nadrukkelijk toe. Dan komt er uit de vergadering wel at meer dan alleen de uitspraak of het een A- danwel B-stuk wordt.

Toch was er zijdeling nog wel een interessante mededeling van de wethouder naar aanleiding van een vraag over het MFC. De onderhandelingen over het beheer lopen nog steeds en zijn ook nog steeds niet afgerond. Het is een veeg teken dat de uitwerking van een basisovereenkomst (daarover is in januari al raadsledennieuwsbrief januari 2013 nr 2 verschenen) zo lang duurt. Ter geruststelling werd meegedeeld dat de verenigingen die gebruik gaan maken van het MFC dezelfde huur gaan betalen als zij nu doen. Geldt dat voor allemaal of alleen voor degenen die nu gebruik maken van een bestaande gemeenschapsaccommodatie? Een ander aspect is de financiering van de bouw. Daarvoor zouden Katrien, de Westhoek en Esterade moeten worden verkocht. Esterade is een tijd in beeld geweest als jongerencentrum, maar kan op basis van amendement en de twee maal afgewezen voorstellen voor de brede school weer worden ingezet voor het MFC. Dat roept natuurlijk de vraag op hoe het met de verkoop van die gebouwen zit en vooral in hoeverre de opbrengst past in het dekkingsplan voor het MFC.

De discussie over het aanvullend krediet om de achterstand bij de handhaving in te halen verliep zoals verwacht. Grote tegenzin bij de commissie, maar geen werkelijk alternatief. Lastige vragen bleken al bij een eerdere gelegenheid te zijn beantwoord. Deze keer was er niets nieuws aan het voorstel en dus zal het wel een zaak worden van “met de rug tegen de muur en voorzichtig door de knieën” De commissie was concreet in de einduitspraak: het wordt een B-stuk.


vrijdag 5 april 2013

2013-40 Bestemmingsplan Buitengebied


De discussie over het bestemmingsplan buitengebied zit in een pijplijn. Inhoudelijke discussie en overleg zou achter de rug moeten zijn. Over verschilpunten is, als het goed is, overleg met betrokkenen geweest. Dat kan tot 2 uitkomsten hebben geleid. In de meeste gevallen heeft dat overleg geleid tot overeenstemming of in ieder geval acceptatie van de keuze die het gemeentebestuur van Grave wil maken. Natuurlijk kun je het niet iedereen naar de zin maken en er is nu eenmaal een wettelijke mogelijkheid  door te vechten om je zin te krijgen. Er moet op een gegeven moment een knoop worden doorgehakt. Verder overleg heeft dan geen zin meer, de formele procedure rest.
Dit punt is in een bestemmingsplanprocedure met een optimale betrokkenheid van ondernemers en bewoners en anderen bereikt op het moment dat het ontwerpbestemmingsplan formeel te visie wordt gelegd. Voor het bestemmingsplan buitengebied was dit op 21 november 2012 het geval. Op dat moment werd het ter inzage gelegd en konden zienswijzen worden ingediend.

Uit het aantal ingediende zienswijzen bleek wel dat op dat moment het overleg volgens velen niet tot tevredenheid of acceptatie had geleid. Wat misschien nog zorgelijker is dat van de 93 ingediende zienswijzen er 52, dus meer dan de helft nog tot een aanpassing van het plan hebben geleid. Als je regelgeving er op na leest blijkt dat er van uit wordt gegaan dat de kans groot is dat de zienswijzen niet tot aanpassing leiden en het ontwerp dus ongewijzigd tot bestemmingsplan kan worden verheven.

Nu is een bestemmingsplan buitengebied sowieso al een complex ding dus is het niet zo vreemd dat tot een gewijzigde vaststelling moet worden gekomen. Maar 52 afwijkingen van het ontwerpplan is toch wel veel.

Er zijn dus ook nog 41 zienswijzen die niet zijn gehonoreerd. Voor het gemak neem ik maar aan dat de 52 aanpassingen tot tevredenheid bij de indieners hebben geleid. Zeker is dat niet.

Je mag dus verwachten dat die 41 indieners nog een kans zullen wagen bij de gemeenteraad. Dat kan of kon door fracties te benaderen, maar alle 73 indieners (er was er één met 21 afzonderlijke zienswijzen) zijn uitgenodigd gebruik te maken van het spreekrecht in de commissievergadering. Ze hebben dan 5 minuten spreektijd. Als iedereen van de uitnodiging gebruik maakt zou dat 350 minuten kosten. Dat zal wel niet, maar tegenhouden kan niet. Als de helft van de niet gehonoreerde zienswijzen nog een poging wil wagen is er altijd nog veel meer dan een uur mee gemoeid. En stel je voor. Een uur lang 5 minuten toespraakjes die de commissieleden dan nog serieus zullen moeten nemen en in hun overwegingen moeten betrekken. Natuurlijk hebben zij hun huiswerk al gedaan en ligt hun standpunt na het fractieoverleg al vast.

Natuurlijk kan het reuze meevallen. Er zullen ook wel mensen zijn die de raad maar overslaan en na vaststellen direct naar de raad van State gaan.

De commissie moet 149 pagina’s zienswijzennota beoordelen. Een week later moet de raad er over beslissen. Je zou bijna in de verleiding komen het geheel maar tot A-stuk te bombarderen. Ik ben wel benieuwd hoe dat zal gaan. Ik vrees echter dat veel wat nog ter tafel komt in de mist zal verdwijnen, ook al omdat er nog veel tijd nodig zal zijn voor twee zaken uit het totaal.


Inhoudelijk zijn er veel zaken op individueel niveau. Er zijn twee grote kwesties: de Margriet en  Litjens. Over beide gevallen heeft de raad al een standpunt bepaald en vastgelegd in een besluit. Je mag eigenlijk verwachten dat die zaken niet meer tot discussie in de raad zullen leiden en dat het bestemmingsplan conform die raadsuitspraken wordt vastgesteld. Niets is minder waar.

Allereerst de Margriet. Het college wijdt er in het raadsvoorstel zelf veel aandacht aan. Het college stelt dat ze het raadsbesluit loyaal hebben uitgevoerd, maar hebben in hun afwegingen de raadsuitspraak toch genegeerd. Ik kan het niet anders noemen. Voorgesteld wordt immers de Margriet alsnog niet in het bestemmingsplan op te nemen. De argumenten die het college aanvoert waren bij het nemen van het raadsbesluit ook al bekend. De Margriet past niet in het provinciaal beleid. Loyaal uitvoeren van een raadsbesluit betekent volgens mij ook bekende hindernissen uit de weg ruimen. En nergens uit blijkt dat het college ook maar een poging heeft gedaan op bestuurlijk niveau
de provincie ervan te overtuigen dat in dit geval het gemeentelijk beleid moet prevaleren boven de provinciale opvattingen. Het is niet voor niets dat, in tegenstelling tot vroeger, het zwaartepunt van het vaststellen van een bestemmingsplan bij de gemeente ligt en niet bij de provincie.

Nu zal de raad de Margriet alsnog in het bestemmingsplan moeten opnemen. Ik ga er tenminste van uit dat de raad bij zijn standpunt blijft. Dat moet zorgvuldig gebeuren. Het college geeft in het voorstel al een aantal aanwijzingen. Vervolgens moet alsnog met de provincie worden gepraat om een reactieve aanwijzing zo mogelijk te voorkomen.
Het is mij een raadsel waarom deze rare weg wordt gekozen. Daar straalt geen bestuurskracht vanaf.

Op de kwestie Litjens komt het college in het voorstel niet terug. Er wordt kennelijk van uitgegaan dat het raadsbesluit loyaal is uitgevoerd. Het zal blijken.

Er zijn nog enkele punten die mogelijk juridisch nog wat complex zijn.
Allereerst is er een zienswijze van “appellanten” zonder dat bekend is wie dat zijn. Voor een goede afweging van belangen is het toch wel belangrijk te weten wie er een zienswijze heeft ingediend. (Op de gemeentelijke site zijn alle namen zwartgemaakt, adressen zijn wel zichtbaar gelaten. Ook blijkt de zoekfunctie van de pdf-reader de namen nog wel te herkenen.)
Op zich is het voor de beoordeling niet zo belangrijk te weten wie zich achter deze benaming verschuilen. Inhoudelijk is de zienswijze een verwijzing naar het provinciale standpunt. En dat is inderdaad de hindernis die moet worden genomen. De zienswijze van de “appellanten” voegt daar niets aan toe. Wel is het zo dat ook als de provincie afziet van een reactieve zienswijze de “appellanten” toch naar de Raad van State kunnen.

Mijn tweede twijfelpunt is de presentatie van het kaartmateriaal. Sinds 2010 is het voor gemeenten verplicht de formele stukken, zoals het ontwerpbestemmingsplan op de site ruimtelijkeplannen.nl ter beschikking te stellen. Daar is het niet (meer) te vinden. In de bekendmaking van de ter visielegging is daar wel naar verwezen. Ik neem daarom aan dat het plan er wel heeft gestaan. Waarom het is verwijderd is mij een raadsel. In ieder geval staat het niet meer ter beschikking en dat moet wel. Dat ontwerp is de basis van de zienswijzen en de behandeling daarvan. Dat het college alvast een versie heeft laten maken van het bestemmingsplan zoals het misschien door de raad wordt vastgesteld, maar waarschijnlijk ook niet, is interessant, maar die versie krijgt pas een status na het raadsbesluit. Maar ook die versie is niet te vinden op de plek waar heel Nederland wordt geacht deze informatie te kunnen inzien. Als je de weg weet (en die is me ambtelijk gewezen) is de tekening wel op de gemeentelijke site in te zien.

Nu maar hopen dat de audio-opnames van de vergadering spoedig weer beschikbaar komen. Ik heb 15 april andere dingen te doen. Daar wordt ook door elkaar heen geluid gemaakt. Alleen heeft Verdi dat tot een harmonisch geheel samengevoegd. Met een goede regie is uit de grootste chaos nog iets moois te maken.





2013-39 De komende vergaderingen


De agenda’s voor alle commissievergaderingen staan nu op de website. Dat is keurig op tijd. Er zijn wel wat opvallende punten.
Allereerst ontbreekt deze keer het voorstel voor de brede school. Vorige vergadering is het voorstel voor de tweede maal verworpen. Er is dus niets besloten en er kan dus niets gebeuren. Ook dat was niet de bedoeling van de raad.

Wat weer wel op de agenda staat is het burgerinitiatief Binnenhof. Daarvan heeft de raad al twee of drie keer (ik ben de tel kwijt) vastgesteld dat het aan de eisen voldoet en dat het college met een reactie moet komen. Volgens het “voorstel” van de vergadering van 19 maart zou dat op 23 april moeten. Dat was toen al onhaalbaar en ook nu ontbreekt de B&W-visie. Dat wordt dus weer een nieuwe datum vaststellen. Volgens de bijlagen zou dat weer 23 april zijn. St. Juttemis lijkt mij een aardig voorstel. Binnenkort komen wel de eerste bewoners.

Op de agenda voor de commissie bestuur en inwoners staat als enig inhoudelijk punt een nieuw krediet voor het inhalen van de achterstand bij de handhaving. Dat wordt de derde maal. Inhoudelijk is er niets veranderd ten opzichte van vorige keren. De raad zal wel sputteren en dan toch zwichten voor het dreigement dat de provincie het anders gaat doen en dan kost het nog meer.

Interessant kan in de commissie Inwoners en bestuur wel de presentatie worden van de nieuwe ideeën over het jongerencentrum.

Op de agenda van de commissie ruimte staan enkele agendapunten waarvan tijdens het fractieberaad van het CDA nog het idee leefde dat zou kunnen worden volstaan met “voor kennisgeving aannemen”  en we wachten concrete voorstellen af. Kaderstellend heet dat in het jargon. Ik heb toch het vermoeden dat het college zeker met het drieluik van agendapunt 5 Koersnotitie structuurvisie/woningbouwprogrammering/ontwikkelingsvisie Waterfront wel verder wil gaan. Dat geldt zeker voor het woningbouwprogramma. En dan worden deze stukken wel wat snel door de raad heen gesjast; 16 april in de commissie en 23 april in de raad. Deze onderwerpen zijn toch wel dermate belangrijk dat een publieke presentatie op zijn plaats zou zijn geweest alvorens de raad beslist.

Het motto van deze raad is echter nog steeds. “besturen op afstand” ofwel “burger bemoei je er niet mee”

Waarschijnlijk kom ik op enkele punten nog terug.

dinsdag 2 april 2013

2013-38 Tussen twee vergaderingen vervolg

Vorige keer had ik het al over de aankondiging op de website. Volgens de raad op 19 maart zijn ze zo betrouwbaar dat ter inzage leggen van de stukken in de bibliotheek niet meer nodig is.  Het zou nog wel aan de bibliotheek moeten worden meegedeeld. Dat bericht is nog niet bij de bibliotheek aangekomen.
Vandaag had ik zelf teveel vertrouwen in de website. Niet op de website aangekondigde bijeenkomsten zijn er voor mij niet. Dat leidde vanmiddag tot een echtelijke discussie. Ik vertelde aan tafel dat ik vanavond naar een koorrepetitie elders zou gaan. Mijn vrouw vond dat vreemd; er is toch een raadsvergadering, het staat in de Graafsche Courant. Nee zei ik overtuigd, ik heb  net nog op de gemeentelijke website gekeken en daar staat niets over, er is wel een gesprek van de raad met het vluchtelingenwerk. "Ben ik gek of zijn ze het bij de gemeente?" was de reactie en ik kreeg de Graafsche courant toegeworpen. En ja, daar stond het presentatie- en informatieavond. Een raadslid dat ik later min of meer toevallig sprak was eveneens verbaasd. Hij veronderstelde dat het een besloten bijeenkomst zou zijn. Informatie daarover krijgen kostte enige moeite, maar de reactie kon natuurlijk niet anders zijn dan dat het een openbare bijeenkomst zou zijn.

Ik heb ervan geleerd dat informatie van mijn vrouw betrouwbaarder is dan die van de gemeente.

Als het werkelijk de bedoeling was dat de vergadering openbaar zou zijn komt de aankondiging wel rijkelijk laat en is het gek en als het goed is voor de raadsleden onverteerbaar dat de vergadering niet op de website is aangekondigd en nog steeds niet is. Het zou mij dan ook niet verbazen als eigenlijk alleen een werkbijeenkomst voor de raad was bedoeld; gezien de onderwerpen ook niet zo gek.

Overigens stonden nu ook de agenda's voor de andere commissievergaderingen in de Graafsche Courant en nog steeds niet op de site. De informatie in de Graafsceh Coursnt zal daar vrijdag toch al zijn ingediend. Als hij naar de Graafsche Courant kan worden gemaild (ze zullen geen koerier hebben gestuurd) kan hij tegelijkertijd op de site worden gepubliceerd.