Commissies, begroting en meer

Er wordt nog al wat geklaagd over de negatieve wijze waarop Grave in de media wordt benaderd. Daarbij worden ook blogs al deze genoemd. Nu geldt voor commentaar als dit ook een soort 80-20 regel. Die houdt in dat om 80% resultaat te bereiken 20% van de inspanning nodig is en dus voor de laatste 20% resultaat 80% inspanning. Dat is een rekenkundige vertaling van het spreekwoord “de laatste loodjes wegen het zwaarst”.

Bij commentaar kan de verhouding wel op 90% negatief en 10% positief liggen. Door een andere bekend zegswijze om te draaien krijg je dat goed nieuws geen nieuws is.

Dit neemt niet weg dat negatief commentaar altijd vervelend is voor degene die het treft, maar zeker op de duur ook van degene die het commentaar levert. Het schrijven van deze blogs is echt geen lolletje meer. Ik ben mijn blog deels uit frustratie begonnen omdat langs de normale weg –via de politieke partijen-  invloed uit te oefenen niets uithaalde. Nu naar drie jaar begin ik te vrezen dat ook deze manier zinloos is. Oh ja, dat ik het bij het rechte eind heb krijg ik vaak te horen, maar er wordt niets mee gedaan.

Genoeg geklaagd over mezelf en nu maar weer het gemeentelijk reilen en zeilen aan de orde.

Eerst iets positiefs!! De bijeenkomst over het bestemmingsplan buitengebied, die volgens de nieuwsbrief uitsluitend voor raadsleden was bedoeld is openbaar en ook als bijeenkomst van de raad aangekondigd. Voor de presentatie is een uur aangekondigd. Dat is gezien het belang en de omvang van het onderwerp niet veel en het vereist dus een goede regie.

In mijn en ander commentaar zijn drie gemeenschappelijke thema’s te zien: gebrekkige communicatie, gebrekkige coördinatie en gebrekkige voorbereiding. Ga zelf maar eens na.

Zo is er veel negatieve publicatie over de loswal. Daardoor verdwijnt het positieve, dat de loswal er nu veel beter uitziet, naar de achtergrond. Vergeten ravelijnen, later of helemaal niet uit te voeren bedriegertjes en het vooralsnog achterwege blijven van de aanpassing aan de peilverhoging van de Maas zijn geen sterke punten. Dat er nu achteraf commentaar komt had bij een goede informatie vooraf kunnen worden voorkomen. Dan had ook kunnen worden uitgelegd waarom het werk nu moest worden uitgevoerd terwijl de toegezegde vervangende parkeergelegenheid er nog niet is.

De onzekerheid over het Wisseveld blijft ook nog steeds onderwerp van negatief commentaar. Deze vergadercyclus komen de verzoeken van de heer Sparidans en mijzelf om geheimhouding op te heffen van documenten betreffende dit project. De verzoeken worden, als het aan het college ligt, afgedaan met te constateren dat wij niet ontvankelijk zijn. Anders gezegd: we hebben er niets mee te maken. Ik wil het positief benaderen: de wetgever is er van uitgegaan dat het gemeentebestuur uit zichzelf openheid van zaken geeft en dat burgers daarvoor geen procedures hoeven te voeren. Helaas is dat in Grave anders. Als het niet wettelijk is voorgeschreven zal van gemeentezijde niet snel informatie worden gegeven. Hopelijk is de gang van zaken bij het bestemmingsplan buitengebied geen incident. De behandeling van het rapport van de rekenkamer over het Wisseveld zou een mooie gelegenheid zijn de positie van de gemeente zichtbaar te maken.

Op de agenda voor de commissies en de raad staan toch enkele interessante punten. Daartussendoor wordt ook nog de begroting voor 2013 en volgende jaren behandeld. Ik ben benieuwd.

Het eerste punt voor de commissie ruimte is het gewijzigd vaststellen van het bestemmingsplan “woonwijken Grave” Opvallend daarin is het tijdsverloop tussen indienen van de zienswijzen en het nemen van het vaststellingsbesluit. Ze zijn allemaal nog in 2011 gedateerd. En als je naar de inhoud kijkt rijst de vraag  wat er in die tijd is gebeurd. De wijzigingen ten opzichte van het ontwerp dat vorig najaar ter visie heeft gelegen behelzen niet meer dan het verbeteren van enkele foutjes in het voorontwerp. Het zou best eens een A-stuk kunnen worden.

Dat zal wel niet het geval zijn bij de behandeling van het burgerinitiatief voor het Binnenhof. Strikt genomen wordt deze keer alleen maar aan de raad worden gevraagd of het voorstel in behandeling wordt genomen. Ik heb er al eerder (negatief) commentaar op geleverd. Strikt genomen voldoet het initiatief niet aan de eisen omdat het over een onderwerp gaat waar het gemeentebestuur al mee bezig is, of zou moeten zijn. Ik ben benieuwd wat de commissie er over gaat zeggen.

Vorige raadvergadering is het hele voorstel over het parkeren verworpen. Dat wil zeggen volgens de opname. Volgens raadsleden was het alleen maar aangehouden. Dat lijkt een subtiel verschil, maar volgens de opname is het verworpen en dus van de baan, hetgeen een problematische situatie zou zijn. Het grootste bezwaar van de raad was tegen de kosten van een ontheffing blauwe zone (€ 75) en het als dekking gebruiken van de opbrengst voor strengere handhaving. Het college heeft het dilemma opgelost door het oude voorstel gewoon opnieuw aan de orde te stellen. De vorige raadvergadering was dan niet meer dan een try-out van een toneelstuk of cabaretvoorstelling. Om niet al te negatief te worden zal ik nalaten iets te zeggen over de kwaliteit van die try-out.

Op begroting en de andere commissies kom ik komende dagen nog wel terug.

Land van Cuijk: 1,2,3,4,of 5 gemeenten?

Deze week is de vraag weer aan de orde of de vijf gemeenten in het Land van Cuijk beter één gemeente kunnen worden of twee of toch vijf, maar met één ambtelijk apparaat en wellicht zijn er nog meer varianten. Kortom chaos alom.

Laat ik me er ook maar eens mee gaan bemoeien. Natuurlijk hoop ik met het ei van Columbus te komen, maar ik vrees dat ik vooral ga bijdragen aan de verwarring.

In zijn blog dekleinestad.dg.nl gaat Frank Houtappels wat dieper in op de artikelen van de Gelderlander. Met name haalt hij de suggestie van Jacques Leurs aan om de raadsleden van het Land van Cuijk op te sluiten in het Palazzo. Ze mogen er pas uit als er is besloten tot één gemeente in het Land van Cuijk. Jacques noemde dat een Big Brother-constructie. Frank vergeleek het met het conclaaf, waarin de kardinalen een nieuwe paus kiezen. Dat gaat niet werken.

Allereerst is de aanpak al zot. Als je toch al weet dat er één gemeente uit moet komen; waarom zou je dan de raadsleden nog opsluiten. En dat nog los van de vraag of je al niet eerst een hele discussie krijgt over de plaats van het Big Brother-conclaaf. Palazzo in Grave of schouwburg in Cuijk of de Weijer in Boxmeer of misschien op neutraal terrein?

Jacques wil het publiek en de pers erbij. Dan wordt het een show en krijg je wat Frank Houtappels in “de kleine stad” ook opmerkt: de deelnemers gaan rekening houden met het publiek en gaan zeggen wat zij vermoeden dat politiek gezien populair is. Theo Reijnen vindt één gemeente een brug te ver. Ik leg die uitspraak uit als: ook ik vind dat het LvC eigenlijk één gemeente moet zijn maar durf het nog niet te zeggen. Matt Cruijsen zoekt een tussenweg: één ambtelijk apparaat maar de gemeenteraden blijven. Al eerder heb ik dit een ongelukkige constructie genoemd. Zijn argument is dat daardoor het “bestuur dicht bij de inwoners” blijft. Geografisch klopt dat, maar ook de Graafse gemeenteraad staat inhoudelijk mijlenver van de inwoners van Grave verwijderd.

Baron van Münchhausen is de enige die zichzelf uit een moeras omhoog kon trekken (aan zijn haren). Dat lukt gemeentebesturen nooit. Het is daarom goed dat de gedeputeerde een poging waagde het Land van Cuijk uit het bestuurlijk moeras halen door de gemeenteraden eens flink aan de haren te trekken. Hij zei simpelweg dat er snel één gemeente in het land van Cuijk moet komen. Als je aan je haren uit het moeras wordt getrokken doet het pijn maar de situatie is wel gered.

Niet zeuren; geen conclaaf; geen Big Brother; geen discussie, maar al dan niet met tegenzin de feiten accepteren. Binnen het huidige staatsbestel is samenvoegen van de gemeenten in het Land van Cuijk de enige oplossing. Diep in ons hart weten we dat allemaal.

Helaas zijn daarmee de problemen niet opgelost. Ik vind namelijk dat het huidige staatsbestel niet meer van deze tijd is. Waarschijnlijk is er een boek voor nodig om dat van alle kanten te belichten en er uit te komen hoe het wel moet. Daarom nu maar een paar opmerkingen.

Ons staatsbestel is sterk geografisch georganiseerd. We hebben in Nederland gemeenten, provincies en het rijk en naast de gemeenten de waterschappen. Als een afzonderlijke gemeente het niet aan kan worden gemeenten samengevoegd. De discussie om provincies samen te voegen woedt ook al en zelfs Nederland is te klein om alles op eigen houtje aan te kunnen. Maar is fusie met de buren de enige oplossing? Met de huidige technieken is dat ook helemaal niet nodig. Een bestuur hoeft niet eens meer in één kamer te zitten om te vergaderen. Momenteel wordt gesproken over opheffen van waterschappen. Ik zou veel liever op dat idee van functioneel bestuur door willen borduren. Die gedachte vind je trouwens toch al terug in de wijze waarop ambtelijke apparaten tegenwoordig zijn georganiseerd.

Een tweede aspect heeft te maken met de zogenaamde gemeentelijke autonomie. Een gemeente moet uiteindelijk beslissen over alles wat er binnen zijn grenzen gebeurt. In het verleden was dat niet zo’n probleem, maar nu de actieradius van alles en iedereen aanzienlijk is vergroot levert dat problemen op. Het duidelijkst wordt dat bij grote infrastructurele projecten als wegen en spoorwegen. Uiteindelijk moeten gemeenten die allemaal in hun bestemmingsplannen verwerken. Dat leidt tot talrijke parallelle procedures, veel onrust en uiteindelijk tijdverlies en kostenverhoging vanwege het over de streep trekken van gemeentebesturen. Zo af en toe wordt dit systeem ons zelf te gek en dan komt er een noodwet die al dat gedoe opzij zet. Laten we het dan structureel aanpakken. Binnen een functionele organisatiestructuur kan dat ook eenvoudiger.

En dan mogen we niet vergeten dat we ook nog een democratie zijn. Naar mijn idee houdt een democratie meer in dan het houden van verkiezingen. Laat ik het kort houden: een goed werkende democratie is afhankelijk van de betrokkenheid van de burgers. De burgers moeten deel zijn van de samenleving; er lid van zijn. Tegenwoordig zijn de burgers meer klant dan lid. Je ziet dat ook in verenigingen. Klanten nemen diensten en spullen af; leden besturen en organiseren. Daar zul je in de opzet van het systeem rekening mee moeten houden.

Hier dieper op in gaan valt buiten de opzet van deze blog die vooral is bestemd om commentaar te leveren op de wijze waarop Grave wordt bestuurd. Bovendien moet deze materie op een heel ander manier worden aangepakt. Vooralsnog nog maar even volstaan met de conclusie van hiervoor herhalen want dat is de huidige realiteit.

Niet zeuren; geen conclaaf; geen Big Brother; geen discussie, maar al dan niet met tegenzin de feiten accepteren. Binnen het huidige staatsbestel is samenvoegen van de gemeenten in het Land van Cuijk de enige oplossing. Diep in ons hart weten we dat allemaal.

Burgerinitiatief Binnenhof? Eigenlijk schandalig!

We hebben vandaag in de Graafsche Courant kunnen lezen over het burgerinitiatief voor de inrichting van het Binnenhof. Al eerder is een foto gepubliceerd van de aanbieding aan de gemeenteraad door de wijkraad van de Binnenstad.

Waarom vind ik dat schandalig? Niet omdat de wijkraad dit middel aangrijpt om aandacht te vragen voor de herinrichting van een deel van de omgeving van wat straks het Hart van Grave moet worden. Nee het schandalige is dat de wijkraad door de lakse houding van het Graafse gemeentebestuur naar dit middel moet grijpen. Men verwacht in januari 2013 een antwoord te krijgen op de ideeën die in de wijk zelf leven.

Het Hart van Grave is meer dan het bouwwerk alleen. Voor het welslagen is ook de omgeving van belang. Denk maar aan verkeerscirculatie  parkeren en gewoon veilig en gezellig wandelen langs de winkels en andere aantrekkelijkheden. Je zou denken dat het gemeentebestuur, dat die aantrekkelijkheid hoog in het vaandel zegt te hebben er tijdig voor zorgt dat het geregeld is en uitgevoerd als de bouw gereed is. Niets daarvan. Er wordt een historisch stadhuis verbouwd, maar niemand weet nog voor welk doel. Er is wat geharrewar over de plaats van gedenkstenen en er staat een toren waarvan het alleen zeker is dat die dient om het carillon te herbergen. En vrijdag over 2 maanden gaan de eerste winkels open.

Moet ik nog een betoog houden waarom het uiterst belangrijk is dat bewoners en ondernemers in het hart van Grave moeten worden betrokken bij de opzet van de plannen? Ik krijg toch al de opmerking dat mijn verhalen te lang zijn.

Maar misschien is er één fractie in de raad die nu al zegt dat het te gek voor woorden is dat er een burgerinitiatiefprocedure nodig is om het gemeentebestuur zover te krijgen dat het gaat doen wat het allang uit zich zelf had moeten doen. En kom niet aan met het verhaal dat het een taak van de ontwikkelaar is. Die speelt wel een rol, maar die gaat niet verder dan pak weg een meter uit de gevel.

Het erge is eigenlijk dat deze lakse houding niet eens uniek is. Onlangs kon je in het Palazzo informatie krijgen over de Catharinahof. Het was de bedoeling kopers en huurders aan te trekken. Hoe de appartementen er uit zien en wat ze kosten is natuurlijk belangrijk, maar als potentiële toekomstige bewoner wil je natuurlijk wel weten hoe de omgeving er komt uit te zien. Tot mijn stomme verbazing konden degenen die geacht werden daar informatie over te geven er niets over vertellen. Zij wisten het niet, daarvoor moest men bij de gemeente zijn. Verkopen is niet mijn sterkste kant, maar dat gebrek aan die informatie niet echt helpt weet ik toch wel. Ook over de naaste buur het Multi Functioneel Centrum kon men niets anders vertellen dan dat er o.a. een zaal voor zo’n 250 personen in komt. Toch wel een buurman om rekening mee te houden. De verwarring steeg ten top toen ik vroeg of de plannen van de gemeente om in de uiterwaard te bouwen (EMAB-project) van de baan waren omdat in de informatie een vrij uitzicht op de Maas werd beloofd. Van die plannen had mijn informant nog nooit gehoord.

Dat de loswal zodanig wordt opgeknapt dat door toch wel ingewijden wordt verwacht dat je daar regelmatig natte voeten zult krijgen is daarbij vergeleken een kleinigheid. Nu begrijp ik wel waarom de bedriegertjes zijn weggelaten. Ze zijn helemaal niet nodig om in Grave nat te gaan.  

Wat mij is opgevallen.

Raadvergadering 25 september

De raadvergadering van 25 september heb ik gemist. Bij het afluisteren van de opname zijn mij enkele zaken opgevallen.

Bij de vragen herinnerde Trots aan een motie over webrichtlijnen, die een jaar geleden door de raad was aangenomen en nog niet uitgevoerd. De wethouder kon daar niet op reageren en zegde een schriftelijke beantwoording voor. Wat mij hierin opviel is dat de raad wel meer moties aanneemt en nogal makkelijk accepteert dat het wel lang duurt voordat het college reageert, als er al wordt gereageerd.

Vrij veel tijd werd besteed aan de “huisuitzetting in Gassel”. Een lang lopende kwestie waar vrijwel iedereen al jaren van op de hoogte was behalve de gemeenteraad. Opvallend vond ik dat er in de commissie bestuur een petitie over dit onderwerp was aangeboden. Als dat een week eerder in de commissie ruimte was gebeurd had men er toen over kunnen praten, zodat er in de raad spijkers met koppen hadden kunnen worden geslagen. Tenminste als dat zinvol zou zijn geweest. Uit de reactie van de wethouder kreeg ik de indruk dat zwijgen door de raad in dit geval het beste is.

De behandeling van het milieuverslag en –programma was een herhaling van de commissie. Wethouder Daandels wees daar fijntjes op. In de commissie gestelde vragen zijn schriftelijk beantwoord. Daar merk je als publiek dus niets van, maar dat kan de raad niet schelen. Het enige wat daaruit naar voren kwam was dat mevrouw Schuts er niet mee tevreden was. Hier viel mij vooral op dat LPG complimenten gaf omdat volgens de communicatieparagraaf het cluster milieu overleg had gepleegd met het cluster civiele en cultuurtechniek. Ik vind het al triest dat intern overleg blijkbaar zo iets bijzonders is dat het in de communicatieparagraaf wordt opgenomen. Extra triest is het dat de communicatieparagraaf daartoe is beperkt. En als de LPG dan daarvoor complimenten gaat uitdelen kun je de conclusie wel trekken dat communicatie met de burgers in Grave niet aan de orde zal zijn. Dat blijkt overig ook wel uit enkele andere ontwikkelingen, maar daarover straks. Triest, heel triest maar ook dom, heel dom.

En dan de eerste klapper van de avond. Cryptogramliefhebbers zullen het misschien uit de agenda al hebben begrepen, maar dit agendapunt ging over het bedrijf Litjens. Qua probleem is er een overeenkomst met de scheepswerf. In beide gevallen een succesvol en groeiend bedrijf dat op een verkeerde plaats ligt. Een andere overeenkomst is de  verwarrende aanpak in de gemeenteraad.

Uiteindelijk volgde de raad het college om de verdere behandeling te laten plaats vinden in de lopende procedure van het bestemmingsplan buitengebied. Dan wordt er dus inhoudelijk doorgepraat.

En dan het parkeren. Eind 2010 heeft de raad een parkeerbeleid vastgesteld. Tot nu toe is er van het daar uitgestippelde beleid nog weinig terecht gekomen. Zowel raad als college bijten zich vast in onderzoeken en rapporten. Het heeft geen zin daar nu uitgebreid op in te gaan. Het probleem is dat de raad de aanleg van parkeerplaatsen ziet als de oplossing van een probleem. Dat probleem is er in Grave inderdaad niet. Aanleg van parkeerplaatsen moet in Grave een onderdeel zijn van het aantrekkelijk maken voor bezoekers van buiten en dan zonder dat de inwoners daar last van hebben. Dan kom  je tot de aanleg van één of twee grote parkeerplaatsen nabij de invalswegen. Vervolgens moeten er regelingen zijn voor de bestaande parkeergelegenheden ten behoeve van kort-parkeerders, gehandicapten en het laden en lossen.

Ook uit dit voorstel blijkt wel weer dat het gemeentebestuur veel belang hecht aan de handhaving van genomen besluiten. Geen wonder als je kennelijk geen heil ziet in communicatie als middel om de bevolking te overtuigen van de juistheid van een besluit. Of gaat het gemeentebestuur er van uit dat er in Grave alleen maar mensen wonen die per definitie maling hebben aan alles en iedereen?

Geinig om te horen was de discussie over het (de) te nemen besluit(en). Het college vroeg om een uitspraak over 12 punten en dat betekent dus twaalf besluiten. Redelijk simpel lijkt mij. Maar dat is voor deze raad te moeilijk, zelfs na toelichting door de wethouder. Het gevolg was dat het hele voorstel werd verworpen en daarmee zijn de kinderen met het badwater weggegooid. Want als het college zich strikt aan raadsuitspraken wil houden kan het college niets meer doen. De raad heeft immers wat men niet wil en geen kaders vastgelegd voor wat men wel wil.

Het debat over de visie transitie ABWZ had iets spookachtigs. Het is vooral een rijkszaak en de gemeente hobbelt mee, maar moet nog zien wat er van terecht komt. Op de vraag na afronding van het “debat” wat er nu was besloten luidde het ferme antwoord van voorzitter Piet Vollenberg: “Aldus!!”

De prestatie van de avond was de constatering dat de vergadering redelijk op tijd kon worden afgesloten.

Bestemmingsplan buitengebied

Inmiddels is er een nieuwsbrief verschenen over het bestemmingsplan buitengebied. Dat gaat nu de formele procedure in. Dit betekent dat het klaar ligt en dus ook dat het college heeft geanticipeerd op de raadsuitspraak over de kwestie Litjens. De raad krijgt op 23 oktober er toelichting op. Wij burgers worden afgescheept met een nog niet van een datum voorziene inloopavond. Dat middel is prima voor het bespreken van niet al te ingewikkelde individuele vragen, maar niet als algemene voorlichting. Wanneer het plan ter inzage komt is nog niet bekend, maar wel dat 12 weken na het beëindigen daarvan de raad het bestemmingsplan moet vaststellen.

Datzelfde termijn is ook van kracht voor het bestemmingsplan centrum. Alleen is de termijn al ruimschoots overschreden. Dat geeft iedere indiener het recht de procedure voor een dwangsom in te zetten.

Begroting 2013

De begroting 2013 is ook op de website verschenen en ook in de bibliotheek beschikbaar. In het verleden was de behandeling van de begroting het belangrijkste politieke evenement in het jaar. Er werden pagina’s in de krant aan gewijd en er werden verschillende vergaderavonden aan besteed. In de begroting werd immers het beleid vastgelegd voor het komende jaar. De rest was weinig meer dan uitwerken. Ook binnen de fracties werd er veel energie ingestopt. In de loop van de tijd is dat anders geworden. Het beleid werd vastgelegd in de voorjaarsnota en tegenwoordig kadernota. De begroting is dan niet meer dan een financieel technische uitwerking en behoeft dan ook minder aandacht. Voorwaarde is dan wel dat de kadernota de aandacht krijgt die ze nodig heeft. En dat is zeker in Grave niet het geval. Ook dit jaar is de kadernota eigenlijk door de raad voor kennisgeving aangenomen. De discussie zou wel bij de begrotingsbehandeling komen werd gezegd. Nou maak de borst maar nat. Hier volgt het tijdschema:

·         11 oktober technische toelichting;

·         18 oktober algemene beschouwingen ingeleverd;

·         25 oktober reactie college;

·         6 november raadvergadering.

Dat is voor de raadsleden zelf al een hele klus, ook al omdat tussendoor ook nog de commissievergaderingen en de overige voorbereiding voor de raadvergadering van 13 november moet gebeuren. Voor betrekken van de achterban is nauwelijks tijd, zeker niet als er nog achterbanleden zijn die zich willen voorbereiden. En dat is wel belangrijk. We hebben nu eenmaal een democratie en geen dictatuur van gemeenteraadsleden. Ook is het noodzakelijk achterbanleden voor te bereiden op een eventueel raadslidmaatschap. Of zouden de huidige leden hebben afgesproken te blijven zitten tot de gemeente Grave wordt opgeheven? Daar doen ze wel hun best voor en kennelijk wil, blijkens de uitlatingen van de gedeputeerde in de Gelderlander van vandaag (5 oktober 2012), de provincie daar wel aan meewerken.

De technische toelichting op 11 oktober is niet publiek aangekondigd, maar ook niet vertrouwelijk. Men had daar dan ook eigenlijk een klein zaaltje voor gereserveerd. Waarschijnlijk wordt het nu de raadzaal.

Nu eerst de begroting maar eens bekijken. Wellicht dat ik er nog op terugkom.

B&W-besluiten

Het is een vaste gewoonte op donderdag eens te kijken wat het college een week van te voren heeft besloten. Deze keer waren er toch wel een paar opvallende zaken.

Allereerst, maar dat was al een vergadering eerder heeft het college een raadvoorstel goedgekeurd voor de vergadering van 13 november over bezwaren tegen het geheim houden van de Wisseveldgegevens. Die bezwaren waren los van elkaar ingediend door Louis Sparidans en mij. Allereerst verbaast het mij dat er een collegevoorstel is. Het gaat om bezwaren bij de raad tegen een beslissing van de raad. Verder verwondert het mij dat ik, en waarschijnlijk de heer Sparidans evenmin, van het voorstel van het college op de hoogte zijn gesteld. Trouwens het verslag van de hoorzitting van 2 augustus en het advies van de bezwarencommissie zijn mij ook onbekend.

Kennelijk is er een aantal jaren minder geld uitgegeven aan de openbare verlichting dan voorzien. Dat is niet gek en volgens de regels van de beheerplannen dient dat geld terug te gaan naar de gemeentekas. In de vergadering van 25 september heeft het college besloten die besparing toe te voegen aan het budget voor het Wisseveld. Daar hoort de raad niet zonder meer mee in te stemmen, maar onlangs is er een besloten bijeenkomst over het Wisseveld geweest, dus wie weet.

In diezelfde vergadering is besloten dat er nu niet jaarlijks wordt gesproken over de huisvesting van de voedselbank, maar dat het contract steeds stilzwijgend wordt verlengd. Dat is een bureaucratische besparing. De adder onder het gras is dat die verlenging steeds met een maand is. De voedselbank zit al jaren op die schopstoel, maar nu lopen ze iedere maand die schop te krijgen in plaats van eens per jaar.

De stuw krijgt zijn garantie voor de bouw van het clublokaal en de vergunning is verleend. Fijn voor de Stuw en voor Grave, al is het alleen maar omdat daarmee ook iedere discussie over de toekomst van de jachthaven van de baan is. In het kader van de toekomstige ontwikkeling van het Wisseveld is dat een goede zaak, vind ik.

In dezelfde vergadering is ook  het raadvoorstel voor de grondexploitatie goedgekeurd.

Het leuke daarvan is dat in één voorstel aan de raad wordt gevraagd over 10 punten een besluit te nemen. Gezien het gekrakeel over de 12 punten van het parkeervoorstel ben ik benieuwd hoe het voorstel nu is geformuleerd.

Bij die beslispunten zitten een paar interessante.

·         Het raadsbesluit van 20 december over het Wisseveld wordt teruggedraaid;

·         Er wordt nu ruim € 8.000.000 als verlies op het Wisseveld afgeschreven. Aangezien in de 10.000.000 van december 3.000.000 was opgenomen voor toekomstige infrastructuur is de strop dus een miljoen hoger dan toen.

·         Het is de bedoeling in 2013 € 1.200.000 aan het Wisseveld te besteden. Ik ben benieuwd waaraan;

·         Het college wil een projectplan laten opstellen  voor Esterade om inzicht te krijgen in de ontwikkelingsmogelijkheden voor deze locatie, zodra er meer duidelijkheid is over het evt. verkrijgen van plancapaciteit. Merkwaardig omdat hetzelfde college in de begroting het volgende opmerkt: “Hieraan wordt gekoppeld de instandhouding van Esterade voor de huisvesting van de wijkgebonden voorzieningen en het jongerencentrum. Hiervoor is in deze programmabegroting een bedrag van € 800.000,- opgenomen ter compensatie van het wegvallen van een gedeeltelijk bekostiging van het Multifunctioneel Centrum door de verkoop van Esterade.

Zo kan ie wel weer.