Begrotingsbehandeling
Als gevolg van een computercrash komt dit commentaar wat vertraagd en daarom wellicht wat meer weloverwogen.
Eigenlijk waren er maar twee onderwerpen die tot enig vuurwerk aanleiding gaven: de markt en de stadstuin. Geen van beiden had iets met de begroting 2011 te maken.
Bij het begin van de vergadering deelde de wethouder al mee dat tijdens de archeologische opgravingen de markt blijft waar hij hoort: op de markt en omstreken, mits de veiligheidsdeskundigen daarmee schriftelijk hebben ingestemd. De raad wilde graag dat het met onmiddellijke ingang zou gebeuren. Maar de wethouder bleef de slag om zijn arm houden. En de markt was ook vandaag nog op de Lunette
Allereerst moest de grondexploitatie nog worden besproken. Dit werd alsnog een soort voorbereidende vergadering. Het was voornamelijk een herhaling van hetgeen tijdens de informatieavond al was verteld en later in een memo (waar ik de hand op heb kunnen leggen) was toegezonden. Die herhaling van zetten kwam niet omdat de raad het er niet mee eens was, maar omdat het duidelijke resultaat de raad niet beviel. Daar had men wel gelijk in, maar de situatie is niet anders. De VVD deed nog een poging om het resultaat wat te verbloemen, maar op dringend advies van de wethouder zag de VVD met zichtbare pijn in het hart af van een amendement in die zin. Het probleem is dat op basis van voorschriften de gemeente geen voorschot mag nemen op te verwachten maar onzekere inkomsten. Toch zou het voor een goed begrip aardig zijn naast dit worst-case scenario ook een streefscenario te presenteren. Uit onderhandelingsoverwegingen moet dat natuurlijk niet te gedetailleerd zijn. Nu werd volstaan met vertrouwelijke inzage door raadsleden van de details van de afzonderlijke projecten. Dat is een beetje een "zoek het zelf maar uit" aanpak met risico's van lekkage.
De behandeling van de begroting gaf niet veel spanning. Er werden nog wat vragen gesteld en een paar amendementen ingediend. Een echte discussie kwam niet op gang.
Een amendement om alsnog € 30.000 te bezuinigen op ICT werd ingetrokken nadat de voorzitter fijntjes opmerkte dat de raad vorige week de beheerplannen net had vastgesteld. Dan moest je daar nou niet op terugkomen.
Een amendement van VPGrave om nu alvast geld vrij te maken voor het Julianaplein werd verworpen omdat aanpak van dat plein in het bestuursakkoord staat, zoals de indiener zelf ook al opmerkte. Voor 2011 is er nu geen budgettaire ruimte. Niet dat het amendement daar veel verandering in zou hebben gebracht. Zeker niet omdat de dekking die VPGrave had gevonden volgens het college niet realistisch is. VPGrave dacht dat er wel geld zou overblijven op de post inspectie gastouders, hetgeen werd ontkent. De wijze van dekken is trouwens principieel onjuist. Het is een vorm van het ene gat met het andere stoppen.
Een amendement om geen geld te reserveren voor het opstellen en uitvoeren van een economisch beleidsplan werd aangenomen tegen het advies van het college in. Opgemerkt werd door de wethouder dat de raad zelf in 2009 een voorlopig economisch plan had vastgesteld met de bedoeling dit te laten volgen door een echt. Het college had kennelijk verwacht dat de raad van Grave consequent in zijn handelen is. Dat het amendement desondanks is aangenomen is geen ramp. Het vrijkomende geld wordt (nog) niet aan andere zaken uitgegeven, zodat er op basis van een concreet voorstel alsnog geld kan worden gezocht.
Een amendement om de kunstzinnige vorming op de scholen te blijven steunen met € 27.000 werd aangenomen zonder een concrete dekking te geven. De verwijzing naar de septembercirculaire vind ik niet concreet, maar misschien weet de raad meer. Een openbaar stuk als de begroting bevat weliswaar geen geheime informatie, maar wel informatie die niet naar buiten wordt gebracht. Als je iets stil wilt houden is dat ook vaak veel effectiever.
Ooit is vastgesteld dat de begroting dient om budgettaire ruimte aan te wijzen en te reserveren. Op basis van concrete voorstellen wordt dan later krediet verleend of budget vrijgegeven.
Het viel mij op dat het college heel voorzichtig was met te verwachten besparingen in de personeelsfeer. Het vrijkomende geld wordt geparkeerd zodat het later toch weer op dat terrein kan worden ingezet. Een amendement om dat geld in de algemene reserve stoppen werd uiteindelijk afgewezen.
De begroting werd natuurlijk aangenomen, weliswaar met de stem van Frank Stoffer tegen. Hij zette daarmee de traditie van de vroegere SP-fractie voort. Tradities zijn natuurlijk mooi, maar een inhoudelijke motivering was toch wel aardig geweest. Gelukkig is Frank democraat genoeg om te accepteren dat de begroting is aangenomen. Bij zijn volgende standpuntbepalingen kan hij dus uitgaan van een vastgestelde begroting. En dat is maar goed ook want zonder vastgestelde begroting kan de raad net zo goed thuis blijven.
De raad was uitermate tevreden met het resultaat: een sluitende begroting en geen lastenverzwaring voor de burger. Naar mijn mening is dat een kortzichtige vreugde. Een sluitende begroting is gewoon verplicht, opgenomen taakstellende bezuinigingen moeten nog worden waargemaakt en vanaf 2012 zijn de vooruitzichten zo slecht dat een beetje anticiperen wel goed was geweest. De voorzienbare tekorten kunnen alleen maar worden gedekt door te snijden in de voorzieningen en verhogen van de bijdragen van de burgers (dat klinkt wat vriendelijker dan lastenverzwaringen). Als je daarmee wacht komt de klap straks des te harder aan.
Het leukste was die avond het spel met vooral voorzitter en ook de wethouders aan de ene kant en de raad aan de andere. De wethouders mochten hoogstens nog informatie geven, maar niet meer in debat gaan met de raad. Die moest zelf maar een standpunt bepalen. Zo hoort het ook in het duale stelsel, maar de raad van Grave is nooit afgestapt van de oude handelswijze.
Na het indienen van de moties mocht er niet meer over worden gedebatteerd, maar hoogstens een stemverklaring worden afgelegd. Dat was even schrikken en wat onwennig, maar het schoot wel op. Ook zal het college later wel aangeven wat er met de aangenomen moties wordt gedaan.
De bespreking van de markt en de stadstuin waren als afzonderlijk punt nog opgevoerd. Ook daar gaf de wethouder wel informatie, maar dat was het dan. Wat de markt betreft kon de raad daar wel mee overweg. De motie om te proberen de markt alsnog tijdens de bouw op zijn oude plaats te laten werd unaniem aangenomen. Het college heeft tot april de tijd daar een oplossing voor te vinden. Inmiddels heeft het college daar in een nieuwsbrief op gerageerd met weer de mededeling dat men zich daar op beraadt. Ook werd meegedeeld dat men de definitieve plaats van de markt zou evaleren nadat de bouw van het Hart van Grave gereed is. Afgezien van de merkwaardige formulering vind ik de strekking ook merkwaardig. De beslissing over de definitieve plaats van de markt hoort bij de planvorming en niet achteraf. Bovendien kan het nu ook best gebeuren. De vraag daarbij is of de nieuwe Hoofdwagt voldoende ruimte biedt voor een veilige markt. De deskundigen op dit gebied kunnen die vraag nu best beantwoorden.
En dan de stadstuin. Het college volstond met de mededeling dat de zaak nog in onderzoek was en dat de raad dus zelf maar moest zien wat men met de motie van Keerpunt 2010 deed. De voorzitter deed daar nog een schepje bovenop door op te merken dat de bewoording van de motie nou niet bepaald overeenkwam met hetgeen men van een nette raad zou mogen verwachten (mijn woorden). Daarmee werd de verwarring in de raad volledig. Iedereen vond dat de stadstuin een positief element in Grave is en dat ook de winkel geen enkel probleem oplevert en dus was men het gevoelsmatig eens met de bedoeling van de motie: Theo Gerrits en zijn stadstuin moeten blijven. Aan de andere kant was er geen informatie over de formele kanten van de zaak en daar heb je als raad ook mee te maken. Keerpunt vond dat niet voldoende en trok de motie niet in. Dus moest er worden gestemd en toen werd het moeilijk. Na schorsing werd de motie verworpen. Wel werd in stemverklaringen duidelijk gemaakt dat men sympathiek stond tegenover de bedoeling van de motie. Die boodschap is bij het college wel aangekomen en anders, zoals Jacques van Geest zei, komt de raad er wel op terug.
Jammer dat het zo is gelopen. Want op zich terecht schreef de Gelderlander dat nu de motie verworpen het college zijn standpunt handhaaft. En dan is het te begrijpen dat de lezer dan denkt dat Theo het kan schudden. En dat is zeker niet het geval.
De boodschap van de raad is dat het college moet zoeken naar een voor alle partijen en heel Grave bevredigende oplossing. Als men dat aan de direct betrokkenen overlaat lukt dat best. Rust is voor heel veel problemen een goede remedie.
Alles bijeen een vooral voor de raad leerzame avond. Per 1 januari 2011 wordt de nota "vernieuwend vergaderen van kracht". Dat begrip houdt meer in dan in die nota staat.
Nog één ding dat mij vooral is opgevallen.
Ik heb Theo Gerrits nog nooit zolang stil en onbeweeglijk op een stoel zien zitten als afgelopen dinsdag. Het zit heel diep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten