Allereerst maar een paar algemene opmerkingen.
Het eerste dat opviel was een aantal net geklede heren op
de eerste rij van de tribune. De rest van het publiek en ook de raad zat erbij
alsof men op een gezellig terras zat. Ik zal wel gruwelijk ouderwets zijn, maar
een beetje stijl is ook uiting van respect. En respect is het eerste dat
tegenwoordig wordt gevraagd.
Een tweede opvallende zaak was het stilzwijgen van de
collegeleden. Dat hoort natuurlijk ook zo sinds de invoering van het duale
stelsel in 2002. Wethouders zijn sindsdien geen raadslid meer en mogen dan ook
niet meer meepraten. In Grave was de voorbereiding van de vergadering altijd dermate
mager dat de wethouders wel gedwongen waren tijdens de besluitvormende
vergaderingen nog legio vragen te beantwoorden. De grens tussen beantwoorden
van vragen en een voorstel in een discussie verdedigen is daarbij niet te
trekken. Tegenwoordig mogen ook de wethouders desgewenst weer deelnemen aan de
beraadslagingen. Deze keer kwam het kennelijk beter uit dat zij er het zwijgen
toe deden. Het zou mij niet verbazen als dit nog afgesproken werk was ook. Als
een raadslid toch nog een vraag richting collegeleden afvuurde werd er
onmiddellijk bij gezegd dat beantwoording best achteraf mocht. Ik ga er van uit
dat een raadslid geen overbodige vragen stelt en dus moet de vraag wel per
ongeluk uit gewoonte zijn gesteld.
Bij enkele agendapunten bleek dat de raad blijkbaar niet
echt is geïnteresseerd in de uitvoering van besluiten. Nu heb ik altijd gedacht
dat een heel belangrijke kwaliteitseis voor een goed besluit juist de
uitvoerbaarheid is. Nu is dit manco in Grave al een hele tijd zichtbaar, maar
deze keer werd het bewust gehanteerd om een door de raad of/en college
ongewenste discussie te voorkomen of af te stoppen. Bij de bespreking van de
agendapunten kom ik daar nog wel op terug.
De traditionele verwarring bij het vaststellen van de agenda ontstond deze keer doordat zelfs
raadsleden nog uitgingen van de voorlopige agenda. Deze keer kon vanaf de
tribune hulp worden geboden. Nu is het normaliter niet zo erg omdat gewoonlijk
alleen de volgorde is aangepast vanwege het totaal onbelangrijke verschil
tussen A en B stukken. Dat was deze keer iets anders vanwege het bewust buiten
de orde plaatsen van de uitvoerbaarheid van besluiten.
Ik denk dat het goed is om in het reglement van orde op
te nemen dat mevrouw Schuts van te voren de ontwerp besluitenlijst nakijkt. Het is bijna iedere vergadering raak en dan
is het efficiënter als zij dat van te voren doet.
Bij de behandeling van het “Raadsvoorstel met betrekking tot
wijziging en vaststelling van de verordening Wet inburgering 2012” kwam
mevrouw de Zoeten toch met een opmerking. Zij miste in het voorstel het
besluit. En gelijk had ze. Maar bij het voorstel hoorde ook een bijlage: de
verordening zelf. En die verordening begint met een alinea waarin staat dat de
raad de verordening heeft vastgesteld. Dus was er geen lacune. En nu ben ik
benieuwd naar de volgende besluitenlijst. Als daar, zoals gewoonlijk, staat:
conform voorstel besloten klopt het niet. Correcte, volledige en consequente
formulering heeft trouwens toch al geen hoge prioriteit bij het werk van de
raad. Dat blijkt al uit het volgende agendapunt: “Vaststellen Destructieverordening gemeente Grave” Dit is een veel
kortere en duidelijker formulering van een agendapunt dan het vage
“raadsvoorstel met betrekking tot enz.”. Een kleinigheid, maar het wijst er wel
op dat er niemand is die zorgt voor eenheid in de raadstukken. Dat gebrek aan
coördinatie is op meer plaatsen te zien.
De in de aanhef genoemde vier netgeklede heren waren
gekomen voor het vaststellen van het
implementatieplan CGM. Cuijk en Mill hadden dit plan al eerder vastgesteld.
Als ook Grave er mee zou instemmen zou
de trein kunnen gaan lopen en zouden de gemeenten Cuijk, Grave en Mill vanaf 1
juli 2013 kunnen gaan proefdraaien met één gezamenlijk ambtelijk apparaat. Per
1 januari 2014 kan de zaak dan gesmeerd lopen. Gesmeerd liep ook de behandeling
in de raad. Iedereen was veel lof en dat was ook wel terecht. Het plan zit goed
in elkaar maar ook hier geldt dat een je wel een goed besluit kunt nemen maar
het moet wel worden uitgevoerd. En bij organisatieveranderingen bestaat het
risico dat de trekkers wel enthousiast zijn maar de grote groep niet kan volgen.
Een sterke locomotief is voor een trein belangrijk, maar de wagons moeten er
wel stevig aan vast zitten en ze moeten ook op het zelfde spoor rijden als de
locomotief.
Na dit punt waren we weer gezellig samen in zomerse
sfeer. De wethouders kregen verlenging
van de ontheffing van de verplichting (wat een getingeling) in Grave te wonen. Alleen VPGrave had
principiële bezwaren en vond dat ze dus maar moesten verhuizen. Je zou het ook
zo kunnen opvatten dat alleen VPGrave de kans reëel vindt dat de wethouders
worden herkozen.
Bij de behandeling van het “Werkgeverschap griffier” dreigde de gezellige sfeer nog even te
worden bedorven. Het ging niet om het werkgeverschap van de griffier
maar om de formele vaststelling van het werkgeverschap over de griffier.
Volgens de wet is de gemeenteraad zijn baas en dat was nooit formeel
vastgelegd. En dat moest nog worden geregeld. Van Geest vond nog dat een regeling
niet nodig was, het liep toch wel goed en daar herkende ik hem weer in. Bijna
werd de kwestie geruisloos afgedaan, maar mevrouw Schuts herinnerde er nog aan
dat er nog wel een werkgeverscommissie moest worden benoemd en dat was men
vergeten. Een schorsing leverde een commissie op waarin ook de “oppositie” is
vertegenwoordigd, dus de zon scheen weer volop hetgeen aan de temperatuur in de
zaal wel was te merken.
En toen zou het uitgestelde debat over de relatie tussen gemeente en wijk- en
dorpsraden beginnen. Vorige keer werd dat uitgesteld omdat enkele wijkraden
weigerden het aan de beleidsnotitie verbonden convenant niet wilden ondertekenen.
De oplossing die het college had gevonden was geniaal. De meningsverschillen
waren niet opgelost, ze werden gewoon buiten de orde geplaatst. Volgens de
bijgestelde agenda was alleen de beleidsnotitie onderwerp van discussie. Over
de voornemens van het college was weinig discussie nodig. Het probleem zit hier
juist in de wijze waarop het college het beleid uitvoert. Dat de dorpsraden daar
minder moeite mee hebben dan de wijkraden van Grave komt omdat die dorpsraden
veel meer gericht zijn op het ontplooien van aktivitei9ten in hun dorp dan op
contacten met het gemeentebestuur. De beleidsnotitie werd vastgesteld en verder
zien we wel hoe het loopt.
Bij de twee
volgende verordeningen heb ik me afgevraagd waarom er niet alvast wordt
gewerkt aan uniforme regelingen voor de drie gemeenten die straks één ambtelijk
apparaat hebben. Bij de klachtenverordening
was wel de verordening van Cuijk overgenomen terwijl die van Mill een stuk
beter is omdat daarin de coördinatie van de klachtenbehandeling goed is
geregeld. En dat is zoals ik hiervoor al opmerkte in Grave wel aan te bevelen.
De informatie over het bestaan van deze verordening zal wel weer minimaal zijn,
maar het kan voor de burger toch wel een belangrijk stuk gereedschap zijn.
(wapen klinkt zo onvriendelijk).
De wegsleepverordening
leverde nog een amendement van VPGrave op. Een overtreder van een parkeerverbod
moet voor een loze rit ook betalen. Een loze rit houdt in dat geconstateerd
wordt dat een wagen verkeerd en hinderlijk staat geparkeerd en dus zo snel mogelijk
moet verdwijnen. Er wordt dus een sleepwagen geregeld maar die moet uit Cuijk
komen en is een tijdje onderweg. Dan bestaat de kans dat intussen de eigenaar
van de auto alsnog verschijnt en wegrijdt. De takelwagen komt dus voor niets en
heeft dan een loze rit. De overtreder krijgt alsnog een rekening maar weet dan
natuurlijk van niets. Het amendement hield in dat er een briefje op de auto
wordt geplakt dat de sleepwagen is besteld. Een duidelijke en voor de hand
liggende verbetering. Ik neem tenminste aan dat er bij overtreding van een
parkeerverbod altijd al een briefje onder de ruitenwisser wordt gelegd. Het
wegslepen kan daar op worden vermeld. De VVD had zo zijn twijfels: moet dit
niet juridisch worden onderzocht. De oplossing was typisch Graafs. We nemen het
besluit en dan kijken we later wel of het goed is. Eigenlijk had men de juridische
onderbouwing van het voorstel zelf in de commissie beter aan de orde moeten
stellen. Het college bleef ook hier consequent in het zwijgen.
Met het project Vennedaal
aan de Borretweg was iedereen gelukkig en wat er van sociale woningbouw en starterwoningen
terecht komt zien we later wel.
Ja en toen moest de “koers
t.a.v. Prinses Margriet” worden bepaald. De formulering van dit agendapunt
zal in Grave niet tot misverstanden leiden, maar kan landelijk wel wat
bevreemding veroorzaken. De raad heeft eigenlijk niet meer gedaan dan op een
wat ingewikkelde manier het besluit van 16 juni 2009 bevestigen dat de bijdrage
die de ark met die naam aan het toeristisch-economisch klimaat kan leveren
dermate positief is dat in het bestemmingsplan buitengebied die voorziening
moet worden geregeld. Daarvoor moet dan wel nog een procedure worden gevolgd
waarin de opstelling van de provincie de doorslag zal geven. Alhoewel de
uitspraak van de raad nog niet veel soelaas biedt zitten er wel zoveel kanten
aan de gang van zaken dat ik er een afzonderlijke bespreking aan wijd.
De eerste Burap
2012 heb ik nog niet echt bekeken. Geconstateerd is wel dat we bijna 3 ton
in de min zitten en dat de Idops tot luchtspiegelingen verklaren een uitweg
biedt. De raad wil daar niet aan en verwijst de inhoudelijke discussie daarover
naar de kadernota die wel weer zo laat verschijnen dat een diepgaand debat niet
meer mogelijk is. En zo worden de problemen vrolijk uit de zonnige zaal
verdreven. Het voorstel van VPGrave de zaak te redden door de Burap niet te laten vaststellen, maar voor
kennisgeving te laten aannemen kreeg van niemand bijval. Het zou er ook niet
wezenlijk toe doen.
De motie
kinderpardon van VPGrave kreeg veel sympathie en werd met een flinke
meerderheid ook aangenomen. De discussie ging niet over de inhoud maar over de
vraag of een gemeenteraad zich hiermee wel mocht bemoeien. Jammer dat maar weinig
raadsleden de bijeenkomst op 11 mei in de protestantse kerk hebben bijgewoond.
Dan hadden ze geweten dat de gemeente Grave wel degelijk wordt geconfronteerd
met de consequenties van het landelijk beleid.
Het was nog licht toen de vergadering werd gesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten