Commentaar op commissievergadering 11 september

Inhoudelijk stelde de vergadering van de commissie Ruimte niet veel voor. Je gaat je echt afvragen wat de betekenis van die vergadering is. Het lijkt mij dat het hoofddoel moet zijn er voor te zorgen dat voor de raadvergadering, die per definitie besluitvormend is, alle aspecten bekend zijn en dat de fracties zich hierop in hun fractievergadering hebben voorbereid. Bij alle aspecten hoort ook dat amendementen op voorstellen van het college in de commissie worden toegelicht en dat eventuele direct betrokkenen bij een te nemen besluit zijn gehoord en als dat niet in de voorbereiding is gebeurd moet dat in de commissievergadering kunnen. Het kan best zijn dat de raad van Grave andere ideeën over het doel van een commissie heeft, maar ik weet ze niet. Nu is het niet meer dan een gelegenheid naar nog ontbrekende informatie te vragen waarop desnoods schriftelijk mag worden gereageerd. Ook is een commissievergadering wel handig als je een presentatieavond hebt gemist. Maar ja, als de meeste fracties hun fractieberaad na de commissievergadering houden is het onderling informatie uitwisselen natuurlijk lastig. Ik heb nog steeds de indruk dat de raad eigenlijk geen voorstander is van burgerparticipatie en transparantie en dat zelfs lastig vindt.

Helemaal voor de hand ligt dat de indieners van een burgerinitiatief de gelegenheid krijgen hun idee aan de raad toe te lichten. Nu spreekt dat in Grave niet zo vanzelf, maar deze keer had Keerpunt 2010 de indiener van het initiatiefvoorstel voor de Quaylaan als gast meegenomen. Dat kan volgens het reglement en dan mag die gast gewoon meepraten.  De (waarnemend) voorzitter snoerde hem de mond en de commissie accepteerde dat. De procedure voor zo’n initiatiefvoorstel is kennelijk zo ingewikkeld dat zelfs de commissieleden en de voorzitter niet helemaal paraat hebben hoe het moet. Dit laat onverlet dat ik de manier waarop in Grave het burgerinitiatief wordt gehanteerd een bureaucratisch monstrum vind.

De voorzitter speelde deze keer wel een heel nadrukkelijke rol. De raad heeft besloten een raadslid als technisch voorzitter aan te wijzen. Waarom het perse een raadslid moet zijn is mij niet duidelijk. De voorzitter mag geen inhoudelijke inbreng hebben en een raadslid zou dat juist wel moeten. Het enige argument dat ik kan bedenken is dat er geen extra kosten zijn. Er zijn wellicht anderen die ook geen extra vergoeding nodig hebben. Op zich is er ook niets op tegen om, als je er toch genoeg hebt, een raadslid tot voorzitter of waarnemend voorzitter te benoemen, maar dan moet je wel de consequenties aanvaarden. Je moet dan geen voorzitter of waarnemend voorzitter geen raadslid hebben die ook al commissielid of waarnemend commissielid is. Nu was voor de tweede keer op rij de VVD niet in de commissie vertegenwoordigd en dat was voor de voorzitter de gelegenheid om, toen er naar de mening van de VVD werd gevraagd, de hele discussie naar de raadsvergadering te verwijzen. Je zou er bijna wat van gaan denken. En de commissie pikte het.

Het is een belangrijke taak van een voorzitter er voor te zorgen dat de vergadering zo vlot mogelijk van opening naar sluiting verloopt. Daar slaagde deze voorzitter uitstekend in. Hij deed dat wel erg nadrukkelijk maar hij ging ook voor de commissieleden te ver toen hij tegen 21:00 uur, het tijdstip voor de rook- en plaspauze, de commissie voorstelde een tweede termijn achterwege te laten zodat de vergadering niet lang na 21:00 uur kon worden beëindigd.

Toch nog maar wat over de inhoud.

Bijna werden het milieurapport 2011 en het programma 2012 tot A-stuk verklaard. De algemene indruk was dat het hele op zich uitgebreide verhaal eigenlijk niets voorstelde. Terecht zei de wethouder dat dit nu juist de wens van de raad was. Natuurlijk is dat mijn vertaling, maar die is in dit geval toch wel goed.

Over het initiatiefvoorstel om iets aan de parkeerplaatsen aan de Quaylaan te doen wel gepraat maar er werd niets over gezegd. Als het aan de voorzitter zou liggen wordt er in de raadsvergadering van 13 november verder over gesproken aan de hand van een reactie van het college. Hij vergat dat er in de vergadering van 25 september nog moet worden besloten of de raad wel een voorstel van het college wil hebben.

Het agendapunt parkeren was natuurlijk voor veel commissieleden aanleiding te vragen naar de stand van zaken bij de aanleg van parkeerplaatsen. De voorzitter probeerde met redelijk succes deze discussie af te kappen door er op te wijzen dat volgens de stukken het alleen ging over het ontheffingbeleid in de blauwe zone, het laden en lossen en tenslotte over het parkeren voor minder validen. Kennelijk waren de commissieleden ook verbaasd over het feit dat er in deze zaken wel vooraf wordt overlegd met betrokken groeperingen. Er werd naar gevraagd terwijl het toch duidelijk in de stukken was vermeld. De wethouder ging in zijn beantwoording toch nog in op de aanleg van parkeerterreinen, maar daar kwam niets nieuws uit. Langs andere wegen heb ik wel de indruk dat zijn weergave van de situatie niet altijd overeenkomt met de visie van andere betrokkenen om het maar wat cryptisch uit te drukken.

Kernvraag van het debat was, is en blijft of de prijs van de ontheffing wordt verhoogd naar € 75.- per jaar. De mate van handhaven blijft natuurlijk een discussiepunt. Iedereen die een parkeerplek zoekt wil dat er wordt gehandhaafd en ieder die er een heeft gevonden, legaal of niet, vindt dat helemaal niet nodig.

Dan het evenzeer cryptische agendapunt Reactie op ingekomen brief met onderwerp "oplossen ruimtelijke knelpunten over planvoorschriften". Er waren op de site geen stukken bijgevoegd. Het bleek om de aloude kwestie Litjes te gaan. Nu is er, inmiddels zowat 2 jaar geleden, een deal met Litjes gesloten. De afspraken van die deal zijn door de raad goedgekeurd en zouden in het bestemmingsplan buitengebied worden verwerkt. Nu neem ik aan dat dit door het college op correcte wijze is gebeurd. Dat die deal nog niet door Litjes is ondertekend doet dan niet zoveel ter zake. Beslissend is de uitspraak van de raad. De formele vaststellingsprocedure is inmiddels gestart en daarmee zit de kwestie in de pijplijn en moet er wel een verdomd goede reden zijn om een zijweg te bewandelen door er nu in een afzonderlijk voorstel mee naar de raad te komen. Volgens de rechte weg is  het ontwerp ter visie gelegd en zijn er, onder andere door Litjes zienswijzen ingediend. Op 26 juni, nu meer dan twee maanden geleden, heeft het college zijn reactie op de zienswijzen vastgesteld. Het is normaal dat het college uiterlijk 12 weken na de termijn van indienen van zienswijzen het ontwerpbestemmingsplan met de zienswijzen en een voorstel voor afhandeling daarvan aan de raad voorlegt. Voorwaarde is dan wel dat het bestemmingsplan zo zorgvuldig is voorbereid dat er uit de zienswijzen nauwelijks nieuwe discussiepunten naar voren komen. In Grave gaat dat anders. Er zijn maar liefst 93 zienswijzen ingediend en kennelijk zijn ze nogal bewerkelijk geweest want de normale termijn is ruimschoots overschreden. Over 2 zware punten, Litjes en de Margriet heeft de raad al een uitspraak gedaan dus daar zou het niet aan moeten liggen. Kennelijk zit er in de andere 91 zienswijzen ook nog de nodige discussiestof. Merkwaardig, en als lid van de raad zou ik daar woest over zijn, is het dat de raad nu na 2 maanden kennelijk nog niet beschikt over het zienswijzenrapport, maar mevrouw van Lieshout wel. Het college heeft het bureau opdracht gegeven zijn reactie op de zienswijzen in het bestemmingsplan te verwerken. Daarmee heeft het college een groot risico genomen. De visie van het college is natuurlijk interessant maar het is de raad die er over moet beslissen (vergelijk scheepswerf). En omdat ook het college met zijn ambtenaren nogal veel tijd nodig heeft gehad kun je er donder op zeggen dat het ook voor de raad geen eenvoudige zaak zal zijn en dat de kans groot is dat de raad op een aantal punten een andere mening heeft dan het college. Het zou dan ook verstandig, en passend in de procedure, zijn geweest het hele zienswijzenrapport aan de raad voor te leggen. Als dan de raad daarover heeft beslist kan de verwerking door het bureau tot een bestemmingsplan leiden dat vlot door de raad kan lopen. Dat spaart tijd en kosten. Het college heeft voor een andere weg gekozen. Allereerst werd onlangs de uitspraak van de raad over de Margriet uit 2009 nog eens bevestigd. En nu wordt de kwestie Litjes als afzonderlijk probleem aan de raad voorgelegd. We kunnen alleen maar hopen dat dit voor de andere 91 indieners van een zienswijze geen aanleiding wordt hun kwestie ook maar afzonderlijk aan de raad voor te leggen.

Kennelijk is Litjes het niet eens met de reactie van het college op zijn zienswijze en met de wijze waarop de uitspraak van de raad in het bestemmingsplan is verwerkt. Hij heeft daarover op 18 juli een brief geschreven. Dat is zijn goed recht, maar volgens de procedure had die brief gewoon bij de behandeling van alle zienswijzen aan de orde kunnen en moeten komen. Als ik het allemaal goed heb begrepen ligt nu eigenlijk alleen maar de vraag voor of de raad de zaak gewoon, zoals het volgens mij hoort, bij de behandeling van het zienswijzenrapport wil behandelen of dat er een aparte vergadering wordt gewijd. Ik had niet de indruk dat dit dan al op 25 september zou moeten gebeuren. Als dit wel zo is dan is mij uit de discussie niet duidelijk geworden of de raad Litjes nog verder tegemoet wil komen dan al eerder is afgesproken. We zullen het wel horen. Zoals de wethouder ook nog benadrukte zijn er voor Litjes dan nog de zelfde mogelijkheden als voor iedereen om zijn zin zien te krijgen.

Bij de vragen kwam de loswal nog even aan de orde. Het model van de vesting waarvoor door Martien Koolen het ontwerp was gemaakt was door een bureau niet correct in het uitvoeringsbestek verwerkt. Dat was het stadhuis ontgaan en zoals gebruikelijk was er ook geen terugkoppeling met de ontwerper geweest. Gelukkig was hij wel attent. Nu kan de zaak, zij het met extra kosten, nog worden hersteld. Dat had kunnen worden voorkomen. Maar het is wel duidelijk dat de kritiek in de rapportage over bestuurskracht op e wijze waarop de gemeente Grave met projecten omgaat terecht is. Daar zijn vele voorbeelden van.