presentatieavond 14 september 2010

De bedoeling van zo’n avond is dat een onderwerp wordt gepresenteerd. Het is niet de bedoeling dat de raad uitspraken doet in welke zin dan ook. Wel kunnen natuurlijk, wat je noemt, toelichtende vragen worden gesteld. De verleiding toch te discussieren bleek wel groot, zeker bij de behandeling van de presentatie van de Visie Huisvesting Maatschappelijke Voorzieningen. Maar bij dat onderwerp werd aan de raad ook een mening gevraagd. De avond had wel heel sterk het karakter van een reguliere raadsvergadering. De raadsleden zitten in een cirkel, voor een deel zelfs met de rug naar degene die presenteert. Bij de behandeling van de nota “vernieuwend vergaderen” moet daar maar eens aandacht aan worden besteed. Een theateropstelling, waarbij men niet fractiegewijs zit en waar ook andere toehoorders aanwezig zijn kan al voor een andere sfeer zorgen. Probleem is natuurlijk dat de raadzaal zich niet leent voor een andere opstelling.

Een korte reactie op de onderwerpen.

Reorganisatie ambtelijk apparaat.
Het was een goede gedachte van de secretaris om te beginnen met er op te wijzen dat er in het stadhuis een hele hoop goed gaat. We hebben de neiging dat nog al eens te vergeten. Maar als op zoveel terreinen geldt ook hier de 80-20 regel. Om 80% van het gewenste resultaat te bereiken heb je 20% nodig van de energie die nodig is om 100% te bereiken. De resterende 80% energie is nodig om van 80% kwaliteit naar 100% te komen. Voor energie mag je ook geld, aandacht, tijd, weblogs en wat je maar wilt invullen.
Zelf vind ik van een organisatiestructuur het belangrijkst dat degenen die er in werken zich thuis voelen in de organisatie. Dan kan het resultaat optimaal zijn. Het advies van de OR is daarom heel belangrijk.

Parkeernota
Praten over parkeren is een perpetuum mobile. Het was daarom goed dat de hele geschiedenis nog eens op een rij werd gezet. Ook werd duidelijk dat er in een korte tijd een hele hoop moet gebeuren en dat alles aan alles vast zit. De planning is akelig krap en geeft nauwelijks gelegenheid voor uitleg aan het publiek. Besluiten over parkeren werken niet als er niet is gezorgd voor een draagvlak. Positief is dat er een brede klankbordgroep bij de ontwikkeling is betrokken. Daarmee kan een hoop ellende achteraf worden voorkomen.

Visie Huisvesting Maatschappelijke Voorzieningen
Het was inderdaad een herhaling van de presentatie in het najaar van 2009. Het ging dus uitsluitend over onderwijs in brede zin. Er was één verschil. Er werd nu, zij het zeer grof, een indicatie gegeven van de hoeveelheid geld die met de visie is gemoeid. Er werden 3 opties gepresenteerd. Het volledig realiseren van de visie vraagt zo’n € 10 miljoen. Alleen doen wat wettelijk is voorgeschreven kost € 2.2 miljoen, maar dan komt er van de visie niets terecht. Daar tussenin is ook nog wat mogelijk en dat moet € 6.8 miljoen kosten. Daarnaast heeft Visio ook nog plannen en daarvoor is €3.4 miljoen nodig. Dat bedrag moet bij alle drie opties worden opgeteld. De positie van Visio vind ik wel erg vaag. Ze praten blijkbaar wel mee, maar zijn niet geneidgd mee te doen. Een soort gedoogsituatie?
De wethouder probeerde de raad te verleiden al een voorkeur uit te spreken voor één van die drie opties. Dat zou een hoop werk besparen. Hij wil duidelijk opschieten en dat is terecht. Schoorvoetend werd toegegeven dat er het laatste half jaar eigenlijk weinig of niets op dit terrein is gebeurd. De raad trapte er niet in en dus wordt er in een voorbereidende vergadering op teruggekomen. Het vergaderschema dat ik hiervoor gaf leent zich prima voor een dergelijke aanpak.

De positie van de wijkvoorzieningen kwam zijdelings nog aan de orde. VPGrave wees erop dat er eigenlijk al een voorschot op de keuze is genomen. De raad heeft besloten dat de wijkgebonden activiteiten, wat daarvan ook de definitie is, in de wijk blijven en worden ondergebracht bij de brede school. Verkoop van de bestaande wijkgebouwen is nodig om het Multifunctioneel Centrum te financieren. Impliciet heeft de raad daarmee de derde en goedkoopste optie afgewezen. Ik heb dit een dominobesluit genoemd. “Herstel” is mogelijk door als men toch voor optie 3 wil kiezen Esterade en de Westhoek en misschien ook Katrien maar niet te verkopen. Het gemis aan opbrengst moet dan wel bij de kosten van optie 3 worden opgeteld.
Natuurlijk had de raad onder aanvoering van VPGrave gelijk met de opmerking dat je voor een goed besluit ook de opbrengsten mee moet rekenen. Daardoor kunnen de uiteindelijke kosten wat meevallen of zo je wilt tegenvallers wat minder hard aankomen. Naar mijn mening is het, zolang je niet weet waar je de eerste Euro vandaan moet halen niet zo interessant of je er 4,5, of 6 miljoen nodig hebt.

Met al deze onderwerpen wordt de discussie over bezuinigingen wel heel erg dringend. Vooralsnog zijn er alleen maar onderwerpen aan de orde die om meer geld vragen en liefst nog dit jaar!
Ga er maar aan staan Raad!!