Voorbereidende vergadering 21 september 2010

De vergadering heb ik zelf niet bijgewoond. Gelukkig was de opname al op de site beschikbaar. Dat is werkelijk prima geregeld. Het leuke van zo’n opname is dat je, net als bij TV-uitzending van een voetbalwedstrijd belangrijke momenten nog even in een herhaling kunt afluisteren. Dat is vaak verduidelijkend, maar ook dikwijls onthutsend.

Alvorens de 2 “hete” onderwerpen: Arsenaal en “vernieuwend vergaderen” aan de orde te stellen een paar opmerkingen over de standaard agendapunten: vaststellen agenda en ingekomen stukken. In beide gevallen kwam Keerpunt 2010 met opmerkingen waarop in mijn ogen toch wat vreemd werd gereageerd.

Allereerst hadden Keerpunt 2010 en naar ik meen ook anderen gevraagd om de kermis en markt nog op de agenda te plaatsen. Logisch dan ook dat werd gevraagd hoe dat nu zat. De voorzitter deelde als antwoord mee dat dit onderwerp op de agenda van de besluitvormende vergadering zou komen omdat de betrokken wethouder deze avond om 21.00 weg moest. Het was natuurlijk eleganter geweest om dat aan de verzoekers mee te delen. Het college maakt immers dikwijls genoeg gebruik van de gelegenheid om op het laatste moment nog informatie aan de raadsleden te verstrekken. Helemaal mooi werd het dat aan mevrouw Schuts werd meegedeeld dat zij bij de vaststelling van de agenda voor 28 september opnieuw zou moeten vragen het punt op de agenda te zetten. Vreemde gang van zaken. En dan zal ik maar niet meer opmerken dat de besluitvormende vergadering weer wordt vervuild en de wethouder zich weer in de strijd moet mengen. Dat niet alleen de wethouder maar iedereen om 21:00 uur kon vertrekken was natuurlijk niet te voorzien, maar wel geinig.

Over de wijze waarop informatie over ingekomen stukken werd gegeven heb ik al eerder opmerkingen gemaakt. Kennelijk was dit punt in het presidium aan de orde geweest. Blijkbaar verlopen ook die vergaderingen ietwat chaotisch want er bleken door diverse deelnemers aan die bijeenkomst verschillende opvattingen te zijn over wat was afgesproken. Helemaal bont werd het voor mij toen werd aangevoerd dat het systematisch verstrekken van informatie over de behandeling van ingekomen brieven teveel ambtelijke inzet zou vergen. Als dat waar is – en dat kan ik niet geloven- moet het heel eenvoudig zijn om in een stadhuis een ingekomen stuk spoorloos te laten verdwijnen. Wordt vervolgd.
Dan nu van de huishoudelijke naar de inhoudelijke zaken:


Het Arsenaal.
In de voorbespreking van dit onderwerp was ik positief over het feit dat Jan des Bouvrie een inbreng mocht hebben. Zijn informatie aan het begin, die zonder de plaatjes natuurlijk wat aan kracht inboette bracht niet veel nieuws. Duidelijk was wel dat de zaak ook bij hem nog lang niet is uitgekristalliseerd. Zoals ook enkele raadsleden ook al opmerkten zijn starterswoningen niet uitgesloten, maar wel onwaarschijnlijk. Nou ja, eigenlijk is niets uitgesloten en zijn er in de discussie alleen kanttekeningen geplaatst en ideeën aangedragen.

Het mooiste voorbeeld vond ik de nabrander van VVD-er Bos om ook een conferentiecentrum als optie mee te nemen. Doen we was de logische reactie van de wethouder.

Herhaalde malen wees de wethouder er op dat de raad de kaders moet aangeven. En daarbinnen moet het college dan opereren. Maar wat werd aangedragen mag je wel suggesties noemen over wat wel en niet kan, maar randvoorwaarden of kaders kon je dat echt niet noemen. Kaders voor ruimtelijke ontwikkelingen leg je vast in bestemmingsplannen en aanverwante regelingen en dan ben ik weer bij mijn opmerking dat de raad zich deze ellende zelf op de hals heeft gehaald door nog steeds geen bestemmingsplan voor de hele binnenstad te ontwikkelen. Een bestemmingsplan hoor je vooraf op te stellen en niet achteraf.

Ik vond daarom het gelamenteer over het verloederende Arsenaal en de noodzaak daar nu werkelijk iets aan te doen wat hypocriet. Raad had daar dan zelf wat aan gedaan. Al was het alleen maar door prioriteit te geven aan het bestemmingsplan binnenstad. Nu star vasthouden aan de prioriteitenlijst klinkt wel stoer, maar kan natuurlijk niet. Wat dat betreft had de wethouder groot gelijk. Ook heeft hij gelijk dat regeren vooruitzien is. Ik kan nu wel klagen dat er geen bestemmingsplan is, maar dat is nu eenmaal een feit en Jan des Bouvrie moet wel verder kunnen. Hoe dat volgens mij zou kunnen heb ik vorige keer al aangegeven. Het komt neer op het alsnog opstarten van het bestemmingsplanproces, maar dan tegelijk met alle hoofdrolspelers. Zo tussen neus en lippen door heb ik in de opname gehoord dat er een recent DPO is en dat er ook een woningmarktonderzoek heeft plaatsgevonden. Terecht dat raadsleden dan ook opmerkten dat je dan niet aan iedere ontwikkelaar opnieuw moet vragen dergelijke studies te laten verrichten. Dat is geld verspillen en bovendien moeten ambtenaren –al dan niet ingehuurd- een aantal malen soortgelijke rapporten bestuderen. Aan ambtelijke tijd is kennelijk gebrek.

Enkele opmerkingen tussendoor:
Van Geest merkte terecht op dat J.d.B indertijd het Arsenaal voor een schappelijke prijs heeft gekocht omdat er geen woningen in zouden komen. Wat daarbij moet worden vermeld is dat de gemeente het Arsenaal om dezelfde reden een schappelijke prijs aan het rijk heeft betaald. Daarom was in het koopcontract met het rijk ook een kettingbeding opgenomen. Jacques Leurs wees daar in zijn laatste weblog nog op. Waarom dat kettingbeding niet is doorvertaald in de koopovereenkomst met Jan des Bouvrie is ook voor mij een raadsel.

Op zich is er dan ook echt wel aanleiding om te proberen een financiële bijdrage te vragen als het bestemmingsplan wordt verruimd. Dan moet wel nog worden nagegaan of die opbrengst niet direct weer door het rijk wordt opgeëist. Wat nu al is betaald was een boete voor het niet opnemen van het kettingbeding.

Ook werd als randvoorwaarde genoemd dat het Arsenaal voor het publiek toegankelijk moest zijn want het is een monument. Mij werd niet helemaal duidelijk wat daarmee werd bedoeld. Er zijn in Grave genoeg monumenten die ook niet voor het publiek toegankelijk zijn. De kerken zijn open als er een kerkdienst is en eigenaren van monumentale panden zullen op hun verjaardag best gasten ontvangen en klanten zijn tijdens openingstijden van monumentale winkels natuurlijk ook welkom. Grave heeft indertijd bewust afgezien van aankoop van het Arsenaal voor publieke functies en ook is het niet in beeld geweest als cultureel centrum. Of komt hier weer de oude discussie over het steegje van de Boreel de Mauregnaultstraat naar de Elisabethstraat in beeld?

Een beetje heb ik genoten van de onderhuidse discussie over hetgeen er moest gaan gebeuren.

De raad vond unaniem dat je op basis van dit stuk geen beslissing zou kunnen nemen en verlangde een nieuw stuk, desnoods wat later.

De wethouder zei dat hij niet van plan was met een nieuw stuk te komen. Het college had gesproken en nu is de raad aan bod. Als de raad daarvoor wat meer tijd nodig had, dan moest dat maar.

De voorzitter vond dat er op 28 september een besluit moest worden genomen. De raad moest zijn ideeën maar in amendementen verwerken.

Nu is een lappendeken (ook wel Quilt genoemd) uitstekend om als sprei te dienen, maar als formulering van een raadsbesluit volkomen ongeschikt. Er ontspon zich een discussie, waarin ook Jan des Bouvrie een rol speelde. Helaas is er op de opname niets te horen van zijn inbreng. De voorzitter reageerde nog al terughoudend. Ik ben gemeen genoeg om nu even op te merken dat deze stilte in de opname symbolisch is voor de inbreng van buiten de raad. Natuurlijk kan de publieke tribune niet vrijuit meepraten, maar wat moet je als er geen andere gelegenheid is?

Uiteindelijk was het resultaat dat het Arsenaal niet op de agenda staat van de besluitvormende vergadering. Is Jan des Bouvrie nu terecht boos.?

Alles overziend vind ik dat zowel het college als Jan des Bouvrie niet ontevreden hoeven te zijn over het eindresultaat. De raad heeft bereidheid getoond het bestemmingsplan aan te passen en voor geen enkele suggestie een blokkade opgeworpen De wethouder heeft ook zelf geconstateerd dat hij een aardig idee heeft over wat de raad nu wel en niet wil met het Arsenaal. Er kan dus volop worden doorgewerkt en dat moet dan ook gebeuren.


Vernieuwend Vergaderen
Duidelijk was te merken dat de voorzitter het een aantrekkelijke gedachte vond de vergadering om 21:00 uur af te sluiten en de raad werkte volledig mee.

Net als mij, vorige weblog, was het mevrouw de Zoeten opgevallen dat de notitie letterlijk hetzelfde was als voor de vakantie. Juist zij had gevraagd om die notitie op één punt te veranderen en dat was aanleiding het voorstel uit te stellen. De aanpassing was wel in het vergaderschema verwerkt. Plotseling bleek ook nog dat de winst voor een belangrijk deel was behaald door de ruimte voor de fracties te halveren, hetgeen ik ook al had opgemerkt. Het gegeven dat de raad nu tegenstrijdige besluiten gaat nemen blijft. De enige die nog een poging deed het over de inhoud te hebben was gast Smulders van Trots op Nederland. Maar de rest nam genoegen met de reactie van de voorzitter die neer kwam op “beslis maar wat en dan zien we wel wat er van komt”. Zo cru zei ze het niet, maar dat was wel de boodschap. Het deed mij denken aan het spelletje op kinderpartijtjes: Ezeltje Prik. Een blinddoek voor en dan maar proberen de staart van een ezel op de goed plek te prikken. “Try and error” heet dat in jargon.

Zou ik bijna net als de raad het spreekrecht vergeten. Marcel Grotenhuis deed deze avond nog een vergeefse poging de raad op enkele zaken te wijzen.

Maar zoals Smulders terecht zei: het gaat niet alleen om het model, maar vooral om de uitvoering. Mijn idee is dat het systeem wat men nu invoert slechter is dan het huidige, maar dat het probleem vooral in de uitvoering zit.