Raadvergadering 7 februari 2012, een eerste reactie

Het loonde weer de raadsvergadering van gisteravond te bezoeken. Tenminste als je beschikt over een speciaal soort humor. En dat soort mensen bestaat. Er was een bezoeker die de raadvergadering vermakelijker vond dan de pronkzitting.

Ik kwam eigenlijk thuis met een enorm triest gevoel. Er zijn toch heel wat mensen die hart voor de gemeente Grave hebben en hun medewerking willen geven om ook op bestuurlijk terrein de gemeente te laten presteren. Ik doe dat op mijn manier via deze weblog. Maar soms moet ook een dokter uiteindelijk toch meedelen dat er geen redding meer mogelijk; de patiënt is dan uitbehandeld. Misschien werd die gedachte ook opgewekt omdat de jarige burgemeester trakteerde op cake en andere daarop lijkende lekkernijen. Typisch voor de koffie bij een uitvaart.

 

Kortom het was weer feest dat al begon bij het vaststellen van de agenda. Bij de meeste organisaties is dat agendapunt een fluitje van een cent. In Grave moet je het begin van een raadvergadering echt niet missen. Er moest zelfs een schorsing aan te pas komen om te beslissen of een foutieve presentatie (hoe kan dat?) zou moeten beslissen of een voorstel een A-stuk (niet meer over praten) of een B-stuk (wel over praten) moet zijn. Ik zie nog steeds de zin niet van dit onderscheid. De discussie over de keuze kost meer tijd dan de tijdwinst die je er eventueel mee zou kunnen behalen.

 

Als ik zin heb geef ik morgen wel commentaar op de volledige vergadering. Nu alleen wat over het voorstel over de ontwikkeling van het Visioterrein en de huisvesting van de scholen, de uitwerking van "We have a dream", hetgeen op de publieke tribune de verzuchting ontlokte of het ook in het Nederlands kon.

 

De besluiten over deze twee hoofdpunten waren ronduit tragisch.

 

Ontwikkeling Visioterrein

 

Bij de discussie over het Visioterrein ging het bijna uitsluitend over de vraag of het stuk waarop het besluit zou worden gebaseerd vertrouwelijk moest blijven of niet. Ik heb daarin de voorbeschouwing al het nodige over gezegd. VPGrave diende een amendement in dat de strekking van mijn betoog volgde en waardoor dat vertrouwelijke stuk geen deel meer zou uitmaken van het besluit. De wethouder had kennelijk geen probleem met dat amendement. Eigenlijk werd de vertrouwelijkheid van de brief van 20 oktober 2011 (daar ging het over) daardoor ook niet meer interessant. Maar toch bleef de volgorde: eerst vertrouwelijkheid aan de orde stellen, vervolgens het amendement en daarna zoals het hoort het oorspronkelijke voorstel. Alhoewel de voorzitter duidelijk maakte dat de raad een beslissing moest nemen over die vertrouwelijkheid werd toch eerst aan de wethouder gevraagd wat hij ervan zou vinden als de vertrouwelijkheid zou worden opgeheven. Begrijpelijkerwijze hield hij zich op de vlakte. De raad moest zelf maar beslissen, maar hij zat natuurlijk wel met het gegeven dat het college zelf die vertrouwelijkheid had opgelegd. Hij kon nu moeilijk zeggen dat het eigenlijk onzinnig was. Hij redde zich door op te merken dat hij de consequenties van het opheffen van de vertrouwelijkheid niet kon overzien. Om een of andere voor mij duistere reden greep de coalitie deze wijfelende houding aan als reddingboei om de vertrouwelijkheid te handhaven. Daarmee kun je ook zeggen dat de raad dit besluit niet heeft genomen omdat men het eens is met de geschetste ontwikkeling, maar omdat men geen besluit durfde te nemen op eigen inzicht en bestuurskracht. Over de consequenties van het wel handhaven van de vertrouwelijkheid en in het besluit opnemen van dit vertrouwelijke stuk maakte binnen de raad zich kennelijk niemand zorgen. Daarbuiten overheerste de opvatting dat dit besluit in strijd is met de gemeentewet en dus niet kan worden gehandhaafd. En dat wordt onderzocht en dan ook maar tegelijk voor het genomen besluit over het Wisseveld.

 

Huisvesting maatschappelijke voorzieningen

 

Over het besluit over de toekomst van de scholen kan ik eigenlijk kort zijn. Het besluit stelt geen fluit voor. De dekking van de kosten is er uitgehaald omdat dreigt dat er geen geld genoeg voor is. Dat werd vlak voor de commissievergadering meegedeeld. We zijn blijkbaar nog 2 miljoen armer dan we al waren. Maar de Burap 2011 waarin de financiële situatie eind 2011 werd toegelicht kon deze vergadering geruisloos passeren. Dus gaf die burap de financiële positie van Grave volgens de raad dan ook juist weer en dus is de onafwendbare conclusie dat die 2 miljoen de laatste maanden zijn verdwenen.

De raad heeft dus nu wel een keuze gemaakt uit de scenario's maar zal daar waarschijnlijk op terug moeten komen omdat er geen geld voor is. Ik weet nog wel een paar van dat soort zaken in Grave. De brandweerkazerne en de gemeentewerf zijn ook gebouwd zonder dat er voldoende geld voor in kas was. Dat moest uit het Wisseveld komen. Daarmee zijn een paar miljoen van de 10 verlies verklaard. Ik heb dit niet uit vertrouwelijke stukken. Het Multifunctionele Centrum zit ook nog met een gat. Nu verkeert Grave wat dat betreft wel in goed gezelschap. Geld uitgeven dat er niet was heeft een aanzienlijke bijdrage geleverd aan de huidige financiële crisis.

Ook over de scenariokeuze is nog wel wat op te merken maar dat komt nog wel.

 

Aan het begin van de vergadering heb ik gebruik gemaakt van het spreekrecht. Hieronder de volledige tekst. Zoals ik al verwachtte is er niet op gereageerd, maar als u het leest zult u merken dat het verhaal wel een rol heeft gespeeld, zij het zonder resultaat.

 

Bijdrage spreekrecht

 

Mevrouw de voorzitter, leden van de raad en andere aanwezigen.

Ik heb in brief 28 verzocht de geheimhouding op enkele stukken betreffende de beëindiging van het lopende contract met GBB op te heffen. De reden dat ik me vol vertrouwen tot u, raad heb gewend is dat het college, aan wie ik op grond van de Wet Openbaarheid Bestuur hetzelfde had gevraagd, niet meer bevoegd is die stukken openbaar te maken. U heeft ze namelijk gebruikt bij het nemen van dat besluit dat overigens geen afscheid betekent van GBB; integendeel. De geest van GBB waart wel degelijk rond over het Wisseveld en de rest van Grave. Maar dat mag geen reden zijn voor de gemeente om zich ook maar schimmig te gedragen. De reden waarom ik om deze stukken vraag is natuurlijk dat ik met velen nieuwsgierig ben naar de manier waarop u er in bent geslaagd 10 miljoen en aantrekkelijke bouwgrond kwijt te raken zonder er iets wezenlijks voor terug te krijgen.

 

Ik dacht dat ik, ook gezien reacties van enkele raadsleden, met vertrouwen uw antwoord af kon wachten. Alleen was ik zo vrij om eens te informeren waar het antwoord bleef op mijn vorige aan u gerichte brief over de inbreng van de Graafse burgers bij de voorbereiding van besluiten en met name het bestemmingsplan binnenstad. "erger u niet maar verwonder u slechts"is één van mijn motto's en dus tot mijn verwondering kreeg ik een mail met de mededeling dat ik geen antwoord zou krijgen. Natuurlijk heb ik om nadere toelichting gevraagd. Die was simpel: dat heeft uw raad dit beslist. In het grijze verleden van bestuurlijk Grave, alhoewel ik gezien de huidige situatie de neiging heb te spreken over de goede oude tijd, nam de raad een besluit over de ingekomen stukken:

• VKA:
  
• ter afdoening aan het college of
  
• om bericht en raad naar het college zodat de raad een gefundeerd antwoord op de brief zou kunnen geven. Waar mogelijk werd de richting van het antwoord al aangegeven.
  

Van deze werkwijze is in 2 stappen afscheid genomen met als gevolg dat u met ingekomen brieven niets hoeft te doen en het veelal ook niet doet, zoals ik heb gemerkt.

 

Wel stond in de mail nogmaals het standpunt van de betrokken wethouder. Dat standpunt, kort samengevat: het is mooi genoeg dat burgers bezwaar kunnen maken tegen een besluit. Bij de voorbereiding van een besluit zijn ze niet nodig. Zo zegt hij het niet, maar uitgekleed komen zijn opmerkingen daarover er wel op neer. U begrijpt dat ik het daar niet mee eens ben en dat ik mij juist daarom tot u heb gewend, zij het vergeefs.

Dit wil ik nu vermijden. Bovendien heb ik dit keer een uitspraak van de raad nodig om het traject via de WOB te vervolgen. En als u geen uitspaak doet zal ik de meest vervelende wet van Nederland in werking moeten zetten. De wet die bestuurlijke dwangsommen regelt. Je moet je als bestuurder toch rot schamen dat zo'n wet blijkbaar nodig is om een burger fatsoenlijk en op tijd antwoord te geven. Dit alles kan worden voorkomen als u vanavond die geheimhouding opheft en doet u dan tegelijk voor de Visiostukken. Het zou een ad-hoc besluit zijn en dat is normaliter slecht, maar in dit geval van alle kwaaien toch de minste en het is weliswaar ad-hoc, maar wel weloverwogen. Dat brengt me tot het volgende onderwerp:

In agendapunt 9 volgens de agenda zoals die op de website staat repareert u een lek in de verordening op de commissies. Het is een zgn. A-stuk, dus u denkt dat er niet meer over hoeft te worden gepraat of zelfs nagedacht. Het stuk is ook niet in de commissie behandeld. Mijn ervaring met het plakken van lekke fietsbanden heeft geleerd dat het goed is na het plakken van een gevonden lek toch even na te gaan of er niet meer lekken in zitten en of er niet meer zaken aan de fiets verbetering behoeven. Is dit onderdeel van de gemeentewet ook niet van toepassing op het genomen besluit over het Wisseveld en het vanavond te nemen besluit over het Visioterrein. Volgens mij is dat inhoudelijk zeker het geval. Het gaat om openbare besluiten die niet herkenbaar zijn zonder vertrouwelijke stukken te kunnen inzien, maar dit terzijde. Deze verordening is in korte tijd al een paar malen aan de orde geweest en aangepast, met als gevolg het nu te repareren lek en wellicht nog meer. In ieder geval zou ik als fractie nu een flink aantal plaatsvervangende leden aanwijzen. Dat scheelt geharrewar bij het begin van de vergadering. Ook zou ik adviseren deze verordening in te brengen in de verordening die de werkwijze van de raad regelt. Veel bepalingen lopen parallel en de commissies zijn een onderdeel van het hele raadsysteem en dat hoort in één regeling thuis. En hiermee ben ik thuis bij wat ik eigenlijk wil zeggen. Pas het spreekrecht aan dat inbreng beperkt tot geagendeerde onderwerpen. Bij het begin van de vergaderingen dienen die punten juist goed te zijn voorbereid. In commissie- en fractievergaderingen moeten burgers al voldoende aan hun trekken zijn gekomen. Alsnog inspreken op zo'n onderwerp is dan meer een wanhoopsdaad of noodkreet. Die willen we toch voorkomen en niet faciliteren? Ik zou de zaak eerder willen omdraaien. Liever niet over de agenda, maar geef burgers de gelegenheid in het openbaar hun vertegenwoordigers ergens aandacht voor te vragen wat op andere wijze wellicht minder goed lukt. Waarom in deze tijd van deregulering überhaupt zo'n bepaling? De tijdsbeperking en de uitsluiting van enkele onderwerpen is toch voldoende beveiliging tegen tijdverlies? Ik hoef dan ook nooit meer zo'n omweg als vandaag te maken om mijn boodschappen aan u kwijt te kunnen. Dat zal blijven lukken want uiteindelijk hangt alles toch met alles samen.

Resumerend:

• Hef de geheimhouding voor de Wisseveld- en Visiostukken op;
  
• Stel het spreekrecht open voor alle onderwerpen die de inspreker aan de raad wil voorleggen. Wees blij met iedere burger die interesse toont voor het bestuur van zijn of haar stad.
  
• Neem de inbreng serieus. Ik hoop niet dat ik straks tot de conclusie kom dat ik dit verhaal beter tijdens de pronkzitting had kunnen houden in plaats van hier. Als ik ergens voor joker wil staan dan liever daar dan hier.