We hebben nu een coalitie die er voor gaat zorgen dat
Grave een zelfstandige gemeente blijft. De vraag is nu wat die zelfstandigheid
inhoudt en hoe die zich gaat ontwikkelen.
Sinds 1 januari heeft Grave geen eigen ambtenaren meer.
Die zijn ondergebracht in een samenwerkingsverband met Cuijk en Mill. Het
betekent o.a. dat die ambtenaren niet meer worden aangestuurd door het college
en de gemeenteraad van Grave, maar door een eigen bestuur. Het moet leiden tot
kwalitatief beter en goedkoper werk. Tot nu toe is vooral de bereikbaarheid
afgenomen, maar dat zijn misschien kinderziekten.
Een voorbeeld van
de huidige gang van zaken
Tot nu toe konden omgevingsvergunningen en andere stukken
worden ingezien in het stadhuis van Grave. Tijdens de openingsuren kon je daar
binnenlopen en dar lag dan het pakketje klaar. Simpel en afdoende. Lees nu het
volgende en huiver!
Onderdeel van de werkzaamheden rond het Hart van Grave is
de herinrichting van het Binnenhof. De gemeente was zo traag met het maken en
openbaren van een plan dat er een
burgerinitiatief voor nodig was om de zaak aan de gang te krijgen. Dat
initiatief is ingediend in oktober 2012!! Onderdeel van het initiatief was het
behoud van de bomen en de muur. Er ontstond een discussie, beter gekrakeel genoemd,
met afwisselend op de agenda van de gemeenteraadsvergadering plaatsen eraf
halen en uitstellen. Uiteindelijk werd op 24 oktober 2013 een totaal plan
gepresenteerd waarbij op- en aanmerkingen konden worden gemaakt. Daarna bleef
het weer stil. Begin maart werd in de gemeentelijke informatiepagina meegedeeld
dat op 17 maart met het werk zou worden begonnen en dat de plannen op de
gemeentelijke site waren te zien. Dat bleek vooral te gaan om de
wegafzettingen. Van informatie door de gemeente aan omwonenden, waaronder die
van het Binnenhof was geen sprake. Ja, als je na wat moeite een ambtenaar te
pakken kreeg lukte het wel iets te horen of te zien.
Op de informatiepagina van 8 april stond de mededeling
dat het college op 27 maart 2014 een omgevingsvergunning heeft afgegeven voor: “Binnenhof/Scheerestraat,
het herinrichten van het Binnenhof”. Dat is alles. Het betekent wel dat er een
besluit is genomen over de bomen en de muur. Wat het besluit inhoudt staat er
niet bij. Daarvoor moet je zelf maar de stukken gaan bekijken. En nu komt het…
Voor het inzien moet je volgens de informatiepagina naar
de balie van het team ruimte. Om de burger beter te kunnen bedienen wordt
verzocht daarvoor een afspraak te maken. Waarom de oude methode van een
pakketje aan de balie van het stadhuis niet goed genoeg is weet ik niet.
Dus ben ik naar het stadhuis gegaan en heb aan de balie
gevraagd de stukken in te zien. Zoals gebruikelijk kreeg ik een nummertje en
omdat er verder niemand was ook vrij vlot een seintje om aan de balie te komen.
Daar werd mij gezegd dat het de bedoeling was daarvoor een afspraak te maken.
Ik antwoordde dat er staat “dat om het mij makkelijk te maken wordt verzocht
een afspraak te maken”. Nu wilde ik ze alleen maar inzien en aangezien ik toevallig
toch langs kwam en de stukken gewoon ter inzage behoren te liggen is een
afspraak maken alleen maar lastig voor mij en het ambtelijk apparaat.
Daar zat wat in en er werd een poging gedaan de stukken
te vinden. Toen kwam de aap uit de mouw. De stukken liggen helemaal niet in
Grave ter inzage, maar in Cuijk. Op afspraak worden ze naar Grave gebracht dan
kan ik ze inzien en vervolgens gaan ze weer naar Cuijk. Als dan een dag later
er weer iemand naar vraagt herhaalt de film zich.
Nou ja het moet dan maar, dus ik vroeg om een afspraak
morgenochtend 9 uur. Maar dat kon niet. Een afspraak maken is dus niet voor het
gemak van de burger, maar voor het gemak van de ambtenaar. Dat kan ik volledig
onderschrijven, maar dat hoort niet te gelden voor het inzien van openbare
stukken. Als ik er naar aanleiding van het inzien vragen over wil stellen dan
is het logisch dat ik daarvoor een afspraak maak.
Vind u het gek dat ik dit een kwalitatieve achteruitgang
vind?
En dat is nog niet alles. Er is na verzending zes weken
tijd om de stukken in te zien en eventueel bezwaar te maken. Wanneer de
vergunning is gezonden staat er niet bij. Als daarmee wordt bedoeld de datum
van publiceren eindigt die periode op 20 mei. Als de vergunning direct na 27 maart is verzonden eindigt die
op 8 mei. In dat geval heeft de gemeente alvast bijna 2 weken van de termijn
ingepikt. In de wet Algemeen bestuursrecht staat overigens dat de periode
ingaat op de dag van bekendmaken, dus de publicatie.
Volgens de planning wordt op 12 mei met de uitvoering
begonnen en dat mag want bezwaar maken betekent niet dat de gemeente moet
wachten met uitvoeren. Om een bezwaar zinvol te laten zijn moet bij de rechter
een voorlopige voorziening worden gevraagd. Terwijl het plan al op 24 oktober
klaar was heeft het tot eind februari geduurd eer de vergunning werd
aangevraagd. Als de gemeente er naar streeft het de bevolking bij het betrokken
zijn bij het bestuur van de gemeente zo lastig mogelijk te maken zijn ze er in
dit geval uitstekend in geslaagd.
Als dit wordt bedoeld met Grave moet zelfstandig blijven
dan hoeft het van mij niet.
Liever verstandig dan zelfstandig.
Wanneer het college beseft dat je zo niet met de burgers
mag omgaan is er een eenvoudige oplossing. Als het college publiceert dat met
de uitvoering pas wordt begonnen als over eventuele bezwaren is beslist hoeven eventuele
bezwaarmakers en de gemeente niet naar de rechter. Een goed voorbeeld van een
win-win situatie.
Je zou toch mogen verwachten dat met goed overleg aan de “voorkant”
zoals wethouder Daandels telkens propageert en met goede argumenten in een
besluit bezwaren in de procedure grotendeels kunnen worden voorkomen. Met die
goede argumenten is een beslissing over dan toch ingediende bezwaren ook niet moeilijk.
U begrijpt dat ik dit stuk niet zou hebben geschreven als
ik niet zou weten dat de kans op bezwaren in dit geval redelijk groot is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten