donderdag 11 maart 2010

Wat ruist daar in het Twitterbos?

De gemeente Grave is nu ook actief in dat woud van informatie. Leuk, maar is het een bijdrage aan de verbetering van de communicatie? Ik denk dat er veel uit verveling wordt getwitterd. Kijk maar eens naar het publiek bij Buitenhof, De wereld draait door en soortgelijke programma’s. Er komt dan veel non-informatie en ga daartussen het zinvolle maar eens zoeken. En er zijn best zaken die je in 140 tekens snel bekend kunt maken. Met een mededeling dat er met iemand ergens over wordt gepraat kan ik niets. In het resultaat van het overleg ben ik wel geïnteresseerd.

Nee, ik sta nog niet te juichen bij het gemeentelijk getwitter, maar ik gun ieder zijn pretje. Juichen doe ik pas als ik het volgende twitterbericht lees: Het college heeft zo juist besloten de besluitenlijst aan te passen: de tekst van besluiten, amendementen en moties wordt volledig opgenomen Precies 140 tekens, als ik het uitroepteken aan het eind van de mededeling weglaat. Het staat de volgende dag ook wel in de krant, maar dit vreugdevolle bericht kan mij niet vlug genoeg bereiken.

Wat ik wel betreur dat wordt beweerd dat met Twitter en andere automatisering het contact tussen mensen wordt verbeterd en dus de eenzaamheid wordt bestreden. Wat wel waar is dat het aantal mensen waar je tegelijkertijd contact kunt hebben wordt vergroot, maar het wordt veel oppervlakkiger. Juist in de massa heerst grote eenzaamheid. Twitteren, emailen is vaak efficiënt en snel, maar voor goed contact gaat er niets boven een gesprek, een brief of een telefoontje (in die rangorde). Het is ook hier: ieder voordeel heb zijn nadeel en omgekeerd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten