De raadsvergadering van 13 november had weer een aantal verrassingen. Eerst maar even een kort
overzicht.
Bij het vaststellen van de agenda kwam aan de orde dat
bij het agendapunt parkeren hetzelfde voorstel was gevoegd dat vorige
vergadering was verworpen. Dat schoot dus niet op. De coalitie had dat ook
gezien en voor de vergadering een initiatiefvoorstel ingediend. Nu schrijft het
reglement voor dat initiatiefvoorstellen in de volgende vergadering worden
behandeld. Logisch want stukken moeten minstens 7 werkdagen voor de vergadering
beschikbaar zijn. De voorzitter wist een oplossing. De raad kan tijdens de
vergadering nog aanvullende stukken bij de discussie betrekken. Door het
initiatiefvoorstel als een aanvulling (op niets) te beschouwen kon er alsnog
deze avond over worden beslist. Een beetje twijfelachtige aanpak, maar wel
handig want het initiatiefvoorstel was gewoon het oorspronkelijke met weglating
van de zaken waar de coalitie het niet mee eens was. Aldus werd uiteindelijk
besloten en de toekomst zal leren hoe dat uitpakt.
Achteraf gezien raadselachtig was dat er met geen woord
werd gerept over het feit dat het college inmiddels de aanleg van
parkeerterreinen had aanbesteed en zou laten uitvoeren. Bij die
parkeerterreinen hoort ook de Mariakapel, waarvan een groot deel van de raad al
had laten blijken dat niet te zien zitten. Bij de goedkeuring van het hele plan
was dat wel duidelijk geworden, maar niet in het besluit vastgelegd. Maar dat
gebeurt in Grave wel meer dat de tekst van een besluit (als je die al terug
kunt vinden) afwijkt van hetgeen de raad bedoelt. Het “aldus besloten” laat
vaak in het midden wat met “aldus” wordt bedoeld. Op die parkeerplaatsen kom ik
in een afzonderlijk verhaal terug.
Zoals gebruikelijk werd de besluitenlijst van de vorige
vergaderingen vastgesteld nadat duidelijk was dat Nel Schuts er enkele fouten
had uitgehaald.
Bij het spreekrecht kwam mevrouw van Lieshout met de
constatering dat het hele voorstel over inhalen van de achterstand bij de
handhaving zinloos was omdat het college
had besloten eventuele handhavingsmiddelen toch niet te gebruiken zolang er nog
procedures lopen. En dat kun je lang volhouden. Zoals eveneens gebruikelijk
speelde de toch opmerkelijke inbreng van mevrouw van Lieshout in de discussie
geen enkele rol. Één raadslid vroeg nog naar een reactie van het college op
deze opmerking, maar daar kwam geen antwoord op en ook dat raadslid liet het,
mogelijk in de commotie, verder ook zitten. Er ontstond nogal wat verwarring en
dat is ook een apart commentaar waard.
De pogingen van de heer Sparidans en mijzelf om de raad
te bewegen wat meer duidelijkheid te geven over de situatie bij het project
Wisseveld strandde eveneens. De eenvoudigste manier om er vanaf te komen lag
voor de hand. Wij werden allebei niet-ontvankelijk verklaard. Gezien de regelgeving
lag dat voor de hand, maar dat had de raad niet hoeven te weerhouden uit
zichzelf de gewenste duidelijkheid te verschaffen. Zeker in het geval van de
heer Sparidans, die uiteindelijk alleen maar vroeg om een specificatie van het
verloren gegane bedrag zou dat eenvoudig zijn geweest. Iedereen die er het
woord over voerde pleitte voor transparantie, verantwoording en ga zo maar
door. Maar ja, het financieel en economisch belang van de gemeente konden wel
eens worden geschaad bij het openbaar maken van het contract uit 2005. Maar
geen raadslid kwam op het idee om te proberen met weglating van die gevaarlijke
elementen de gevraagde duidelijkheid te verschaffen. Het is toch niet zo dat het
contract zo beroerd in elkaar zit dat je beter helemaal over het Wisseveld kunt
zwijgen? Opmerkelijk vond ik wel dat dhr van Geest die van alle raadsleden
waarschijnlijk het best op de hoogte is geen bezwaar had tegen openbaar maken.
Er was ook nog een wat cryptische opmerking van Harrie de Greeff over
rondzingende geruchten. Alles bij elkaar voldoende stof om nog eens – en waarschijnlijk
niet voor het laatst- op het Wisseveld terug te komen.
Bij de ingekomen stukken was nog wat geharrewar, waarbij
de wethouder nog even meedeelde dat het bestemmingsplan Grave centrum op 18
december in de raad komt. Die opmerking veroorzaakte bij enkele aanwezigen op
de tribune zowat een lawine. Noch de wijkraad noch de indieners van zienswijzen
op dat plan waren hierover geïnformeerd. Ook een eigen beschouwing waard.
Het enige A-stuk, het opheffen van de vertrouwelijkheid
van een brief aan Visio, verliep bijna geruisloos terwijl helemaal geruisloos
eigenlijk de bedoeling is.
Het bestemmingsplan woonwijken lokte zoals wel te verwachten
viel ook geen discussie meer uit en het burgerinitiatief om de bomen en muur op
het Binnenhof te handhaven zal volgende keer inhoudelijk worden behandeld.Maar
dan moet er wel een commentaar van het college liggen. De VVD deed nog wel
poging dit tegen te houden omdat er nog helemaal geen plan is om die muur en
bomen te laten verdwijnen. Dat klopt en is juist het probleem. Er is nog
helemaal geen plan, niet voor bomen muren trottoirs en alles wat erbij hoort. De
overige fracties vonden dat je de moeite die was genomen het initiatief te
nemen moest belonen door het serieus te nemen en dus inhoudelijk aan de orde te
stellen. Aldus werd besloten. Ook ik heb mijn twijfels of dit nu wel de
bedoeling van het verschijnsel burgerinitiatief is, maar hierdoor is wel
bereikt dat de inrichting van de openbare ruimte in het rond het Hart van Grave
eindelijk eens openlijk aan de orde komt. Dat had al veel eerder moeten
gebeuren. Er zijn nog wel meer discussiepunten dan die muur en bomen. Ook
bestemming toren en historisch stadhuis spelen daarbij een rol. Weet iemand
overigens al wat er met de gedenkstenen gaat gebeuren.
Op de rest van de agendapunten schrijf ik afzonderlijke verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten