Multifunctioneel Centrum: analyse van het besluit

Allereerst valt op dat veel mensen het idee hadden dat de raad zou beslissen over het al dan niet doorgaan van het nieuwe Maaszicht. Dat blijkt ook uit krantenkoppen. Maar het ging alleen over de vraag of de gemeente het multifunctioneel centrum (al net zo’n rot woord als kultuurhuus, naamgeving wordt dus nog een interessante bezigheid) zou onderbrengen in het Nieuwe Maaszicht. En volgens het college kon de raad niet anders dan instemmen. De vraag van LPG of de gemeente zich in maart wel zo vergaand had verplicht was kennelijk van tafel verdwenen. Omdat de meerderheid van de raad toch wel van plan was met Maaszicht mee te doen was deze vraag voor het verloop van de vergadering niet zo belangrijk. Wel belangrijk is wat de raad deze keer echt heeft besloten en waarover nog geen besluit is genomen. Tussen college en fracties waren nog wel wat interpretatieverschillen te constateren. Uiteindelijk geldt ook hier: “besloten is wat is opgeschreven dat is besloten”. Daarom nu mijn commentaar op de formulering van het besluit.

Het besluit telt 4 punten

De tekst van punt 1 luidt:
“In te stemmen met centralisatie en herplaatsing van de huidige sociaal-culturele voorzieningen Esterade, Katrien en De Westhoek in combinatie met de nieuwbouw van Maaszicht.”
Er staat “de huidige etc” en niet “enkele” of “met uitzondering van wijkgebonden activiteiten”. De wethouder heeft op dat terrein wel toezeggingen gedaan, maar wel op een wijze dat hij nergens aan is gebonden, ook niet wat het tijdstip van sluiten van die accommodaties aangaat. Volgens de tekst gaat alles wat nu in die gebouwen plaats vindt naar Maaszicht. Gelukkig geldt een besluit net zo lang totdat het wordt herroepen. In de accommodatie discussie die binnenkort gaat volgen valt op dit gebied nog veel bij te sturen. Inpassen van zeker Esterade in de brede schoolgedachte sluit ik zeker niet uit. Terugkomen op dit besluit wordt wel een probleem want de opbrengst van de verkoop van de andere gebouwen is hard nodig voor de financiering

Het bedrag dat voor de investering wordt uitgetrokken staat in punt 2 van het besluit. Gezien de risicoverdeling tussen de gemeente en Brabant Zorg is dat krediet hard en dus echt een besluit. Over de dekking wordt in het besluit niets vermeld. Wel is uit de toelichting af te leiden dat een deel wordt gedekt uit verkoop van de andere accommodaties. In de tekst staat echter niet dat de raad die panden ook daadwerkelijk besluit de huidige bestemming aan die panden te onttrekken en ze vervolgens te verkopen. (in die volgorde)

Wel staat in punt 3 van het besluit, zoals het college dit voorstelde, dat de raad voor dekking van het geheel € 144.000 per jaar beschikbaar meer beschikbaar stelt dan in de begroting is voorzien. Uit de (niet bij het besluit horende) toelichting is wel af te leiden hoe dit extra bedrag wordt gedekt. Ik ben van mening dat de formulering van een besluit volledig moet zijn en alle onderdelen moet bevatten, inclusief al in de begroting opgenomen bedragen. Dat kan best in een bij het besluit horende bijlage. Blijkbaar waren de afspraken met Maaszicht over de kosten niet definitief. De wethouder zag in ieder geval nog onderhandelingsruimte. Ik vraag mij af waarom onderhandelingen met Maaszicht over de kosten niet waren afgerond en waarom het resultaat van subsidieaanvragen en BTW-compensatie niet eerder beschikbaar waren. Gewoonlijk is op tijd komen een zaak van op tijd beginnen.
De raad heeft middels een amendement dit punt 3 drastisch gewijzigd. Eigenlijk is het meer een motie dan een amendement. De € 144.000 is uit de tekst verdwenen. Daarvoor in de plaatst heeft het college nu de opdracht te proberen het beste ervan te maken. Dit zou kunnen door een post van € 170.000 terug te brengen tot € 117.000. Dan kun je narekenen dat het tekort terugloopt van € 144.000 naar € 91.000. Komisch was de discussie over de onderhandelingspositie die het college nog had. Volgens mij is het college door het voorstel aan de raad voor te leggen al akkoord gegaan met het bedrag van € 170.000 en heeft daarmee bij verdere onderhandelingen geen ander middel dan zielig kijken. Als de raad in het besluit keihard had gesteld dat niet meer dan € 91.000 beschikbaar zou worden gesteld zou het college naar Maaszicht kunnen gaan met de boodschap dat de raad voor algemeen beheer, receptie en gastvrouw (geen gastheer?) niet meer dan €117.000 in plaats van € 170.000 beschikbaar wilde stellen. Dan stond er ook voor Maaszicht iets op het spel. Natuurlijk had het college dan terug gemoeten naar de raad met het onderhandelingsresultaat. Doordat de voorzitter in de formulering van het amendement/motie wel het bedrag noemde alhoewel de indieners het na wat heen en weer gepraat uiteindelijk hadden geschrapt is er nog iets van de bedoeling van de raad overgebleven. Als je al van een besluit kunt spreken dan is in plaats van € 144.000 € 91.000 beschikbaar gesteld.
Voor deze extra exploitatiekosten is nog geen geld beschikbaar. Het college moet dat geld in de begroting 2010 opnemen. Aangezien de raad zal moeten bezuinigen betekent dit dat door dit besluit voor andere zaken minder geld beschikbaar zal zijn. De raad doet dit meer: een krediet beschikbaar stellen met de opmerking dat de consequenties in de begroting moeten worden meegenomen. Daardoor wordt een fatsoenlijke afweging over “wat doen we wel en wat doen we niet” tijdens de begrotingsbehandeling onmogelijk.

In punt 4 van het besluit staat eigenlijk dat de financiële consequenties van het besluit het centrum in Maaszicht onder te brengen nog niet bekend zijn, maar dat als het meevalt de meevallers niet voor andere zaken zullen worden gebruikt. Moest er nog bijkomen zou ik zeggen.